Ο Dr. Gabor Maté είναι διάσημος γιατρός, ομιλητής και συγγραφέας, γνωστός για το έργο του στον τομέα του εθισμού, του τραύματος και του στρες.
Είναι κορυφαίος εμπειρογνώμονας για τη σχέση μεταξύ παιδικού τραύματος και εθισμού και βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της έρευνας στον τομέα αυτό εδώ και αρκετές δεκαετίες.
Η προσέγγιση του Dr. Maté για τον εθισμό και το τραύμα είναι μοναδική, καθώς πιστεύει ότι η ρίζα αυτών των προβλημάτων δεν βρίσκεται στη γενετική ή στην προσωπική αδυναμία, αλλά στις εμπειρίες της πρώιμης παιδικής ηλικίας και στο κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο στο οποίο ζουν τα άτομα.
Η προσέγγισή του δίνει έμφαση στη συμπόνια, την ενσυναίσθηση και την κατανόηση και έχει βοηθήσει χιλιάδες ανθρώπους να θεραπευτούν από τον εθισμό και το τραύμα αντιμετωπίζοντας τα βαθύτερα αίτια του πόνου τους. Εκτός από το κλινικό του έργο, ο Δρ Μάτε είναι επίσης καταξιωμένος συγγραφέας και δημόσιος ομιλητής, και τα βιβλία και οι διαλέξεις του έχουν αγγίξει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.
10 αποφθέγματα του Dr Gabor Maté
Ακολουθούν τα 10 κορυφαία αποφθέγματά του που μεταμόρφωσαν την αντίληψή μας για τον εθισμό και την ψυχική υγεία.
“ΤΟ ΤΡΑΥΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΣΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ”.
Αυτό το απόσπασμα υπογραμμίζει το γεγονός ότι το τραύμα δεν είναι μόνο ένα φυσικό γεγονός ή εμπειρία, αλλά και η ψυχολογική και συναισθηματική αντίδραση που εμφανίζεται μέσα σε ένα άτομο ως αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος ή της εμπειρίας.
“ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗ ΘΥΜΑΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΣΩΜΑ ΘΥΜΑΤΑΙ”.
Αυτό το απόφθεγμα υπογραμμίζει τον μακροχρόνιο αντίκτυπο των παιδικών εμπειριών, ακόμη και αν ένα άτομο δεν μπορεί να ανακαλέσει συνειδητά τις εμπειρίες αυτές. Οι τραυματικές εμπειρίες μπορούν να αποθηκευτούν στο σώμα και να επηρεάσουν τη σωματική και συναισθηματική ευεξία ενός ατόμου για πολλά χρόνια, ακόμα και στην ενήλικη ζωή του.
“ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ Ο ΕΘΙΣΜΟΣ, ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ Ο ΠΟΝΟΣ”.
Ο Dr. Maté πιστεύει ότι ο εθισμός είναι συχνά ένας μηχανισμός αντιμετώπισης που χρησιμοποιούν τα άτομα για να μουδιάσουν τον συναισθηματικό πόνο ή για να προσπαθήσουν να καλύψουν ένα κενό που αφήνουν οι εμπειρίες της παιδικής ηλικίας. Ως εκ τούτου, η κατανόηση του υποκείμενου πόνου και η αντιμετώπισή του είναι το κλειδί για τη θεραπεία από τον εθισμό.
“Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΔΙΑΦΥΓΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ, ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΠΟΝΟ”.
Αυτό το απόφθεγμα υπογραμμίζει το γεγονός ότι η προσπάθεια αποφυγής ή καταστολής του συναισθηματικού πόνου μπορεί στην πραγματικότητα να δημιουργήσει περισσότερο πόνο μακροπρόθεσμα. Είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε και να επεξεργαζόμαστε τα επώδυνα συναισθήματα προκειμένου να προχωρήσουμε προς τη θεραπεία.
“ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΘΙΣΜΟΙ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ Ή ΣΤΟ ΤΡΑΥΜΑ, ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΝΤΟΠΙΣΤΟΥΝ ΣΕ ΕΠΩΔΥΝΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ. ΕΝΑΣ ΠΟΝΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΘΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΩΝ”
Αυτό το απόσπασμα τονίζει την ιδέα ότι ο εθισμός δεν προκαλείται αποκλειστικά από τραυματικές εμπειρίες, αλλά ότι είναι πάντα μια απάντηση σε κάποια μορφή συναισθηματικού πόνου ή πληγής.
“Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΖΗΜΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ Η ΠΑΡΑΜΕΛΗΣΗ, ΤΟ ΤΡΑΥΜΑ Ή Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΜΕΣΟΣ ΠΟΝΟΣ, ΑΛΛΑ ΟΙ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΕΣ ΣΤΡΕΒΛΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΕΝΑ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΕ ΑΥΤΟΝ”
Εδώ τονίζεται ο μακροπρόθεσμος αντίκτυπος των παιδικών εμπειριών στην κοσμοθεωρία και τους μηχανισμούς αντιμετώπισης ενός ατόμου. Το τραύμα ή η παραμέληση μπορεί να οδηγήσει σε στρεβλές αντιλήψεις και δυσπροσαρμοστικές συμπεριφορές που επιμένουν και στην ενήλικη ζωή.
“Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ ΝΑ ΑΡΝΗΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΑ ΦΡΙΚΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ ΝΑ ΤΑ ΦΩΝΑΞΕΙ ΔΥΝΑΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΟΣ”.
Ο Mate αναδεικνύει την εσωτερική πάλη που συχνά αντιμετωπίζουν οι επιζώντες του τραύματος μεταξύ του να θέλουν να αρνηθούν ή να αποφύγουν επώδυνες αναμνήσεις και εμπειρίες και του να αισθάνονται υποχρεωμένοι να μιλήσουν γι’ αυτές προκειμένου να τις επεξεργαστούν και να θεραπευτούν.
“ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ. ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΠΙΖΩΝΤΕΣ ΤΡΑΥΜΑΤΩΝ, ΤΟ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΨΥΧΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ”.
Tο τραύμα μπορεί να έχει τόσο σωματικές εκδηλώσεις όσο και ψυχικές ή συναισθηματικές. Το τραύμα μπορεί να επηρεάσει το νευρικό σύστημα του σώματος και να οδηγήσει σε σωματικά συμπτώματα όπως χρόνιο πόνο ή αυτοάνοσες διαταραχές.
“ΤΟ ΤΡΑΥΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΝΑ ΚΑΤΟΙΚΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΥΡΙΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΜΥΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ ΜΟΥΔΙΑΣΜΑ ΠΟΥ ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ ΚΑΘΕ ΕΜΠΕΙΡΙΑ, ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗΣ ΤΗΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ”.
Το τραύμα μπορεί να οδηγήσει σε αποσύνδεση από το σώμα και τα συναισθήματα του ατόμου, γεγονός που με τη σειρά του μπορεί να οδηγήσει σε δυσκολίες στην εμπειρία της ευχαρίστησης και της ικανοποίησης στη ζωή.
“ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΣΤΡΕΣ”.
Αυτό το απόσπασμα τονίζει την ιδέα ότι το ίδιο το στρες δεν είναι εγγενώς επιβλαβές, αλλά μάλλον είναι η αντίδρασή μας στο στρες που μπορεί να προκαλέσει αρνητικές επιπτώσεις στη σωματική και συναισθηματική μας ευεξία. Η ανάπτυξη υγιών μηχανισμών αντιμετώπισης και μιας θετικής σχέσης με το στρες μπορεί να μας βοηθήσει να διαχειριστούμε καλύτερα τις δύσκολες καταστάσεις στη ζωή.
Πηγή: enallaktikiagenda.gr
