Παρότι ο 17χρονος δράστης ομολόγησε αρχικώς πως ήταν έγκλημα ερωτικού πάθους, 3 δεκαετίες μετά αποκάλυψε ότι δεν το έκανε αυτός. Στην στυγερή δολοφονία συμμετείχαν 5 φασίστες, οι οποίοι και εκβίαζαν μετά τον 17χρονο που προσέτρεξε να βοηθήσει τον Παζολίνι, πως αν δεν ομολογούσε το έγκλημα θα είχαν την ίδια τύχη τα μέλη της οικογένειάς του.
Η έκθεση της πραγματογνωμοσύνης περιγράφει έναν κατακρεουργημένο-βασανισμένο μέχρι θανάτου Παζολίνι και εν συνεχεία περασμένο πολλές φορές το πτώμα του από τις ρόδες αυτοκινήτου για να σβήσουν-αλλοιωθούν τα στοιχεία του εγκλήματος. Το συμβόλαιο θανάτου το ανέλαβαν οι Σικελοί νεοφασίστες αδελφοί Μπορσελίνο.
Ο Παζολίνι, βαθύτατα αντιφασίστας, γεννήθηκε στην Μπολόνια της Ιταλίας στις 5 Μαρτίου του 1922 σε μια εποχή που ο φασισμός στην Ιταλία ανέβαινε στην εξουσία. Παρά το γεγονός ότι ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός και επέβαλε αυταρχικά στην οικογένειά του τυραννική πειθαρχία, είχε την τύχη η μητέρα του να είναι εκ διαμέτρου αντίθετης στάσης και τον γαλούχησε με αγάπη. Η καταπιεστική συμπεριφορά του πατέρα του τον οδήγησε σε λατρεία για τη μητέρα του. Για εκείνη αφιέρωσε και έγραψε τα πρώτα του ποιήματα αποκαλύπτοντας έτσι τα σημάδια του οιδιπόδειου συμπλέγματος. Τόσο το οικογενειακό περιβάλλον του όσο και οι διεθνείς εξελίξεις με την άνοδο του φασισμού έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για αυτήν την πολυσχιδή προσωπικότητα.
Σπούδασε Ιστορία της Τέχνης και Φιλολογία στην Μπολόνια, το πανεπιστήμιο για το οποίο έλεγε ότι έχει δομή φασιστική. Εργάστηκε ως καθηγητής για λίγο. Η πρώτη του ταινία ήταν το “Ακατόνε” το 1961, αριστουργηματική κατά τους κριτικούς του κινηματογράφου. Το 1968 έλεγε χαρακτηριστικά για τις αιματηρές συγκρούσεις στη Βάλλε Τζούλια ανάμεσα σε φοιτητές και μπάτσους: “…είδαμε ένα απόσπασμα της πάλης των τάξεων. Εσείς, φίλοι μου (που ήσαστε από τη μεριά του δίκιου), είστε οι πλούσιοι. Οι αστυνομικοί (που είχαν άδικο) είναι με τη μεριά των φτωχών”, καταδεικνύοντας έτσι τον μικροαστισμό που διακατείχε τον χώρο της Αριστεράς. Η ταινία του “Θεώρημα” αποτελεί την πιο αναρχική ταινία του Παζολίνι και αξίζει τον κόπο να τη δείτε.
