Του Βασίλη Λύγκα
Στο μέλλον όταν κοιτάζουμε πίσω το 2020 θα μας θυμίζει δύο σημαντικά γεγονότα:
Την χρονιά αυτή ένας άγνωστος ιός ξέσπασε εκτός ελέγχου, σκότωσε εκατοντάδες χιλιάδες και άλλαξε τον τρόπο που ζούμε καθημερινά.
Και την χρονιά που αποφασίσαμε να συνεχίσουμε να πηγαίνουμε στο γκρεμό τού κλίματος – ή να κάνουμε την τελευταία έξοδο. Η σοβαρή αντιμετώπιση της απειλής θα σήμαινε τη χρήση της ευκαιρίας που παρουσιάστηκε από αυτήν την κρίση για δαπάνες σε ηλιακούς συλλέκτες και αιολικά πάρκα, να ωθήσουμε τις εταιρείες να εξοικονομηθούν για να μειώσουν τις εκπομπές και να προωθήσουν πιο πράσινες μορφές μεταφοράς στις πόλεις.
Αν, αντίθετα, επιλέξουμε να χρηματοδοτήσουμε νέους σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με καύση άνθρακα και πετρελαιοπηγές και πυροδοτήσουμε αδιάφορα εργοστάσια για να παροτρύνουμε την ανάπτυξη, θα κλειδώσουμε σε μια πορεία προς την κλιματική καταστροφή. Υπάρχει ένα χάσμα για το πώς να πάμε.
Η Ursula von der Leyen, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σε ένα τηλεοπτικό μήνυμα από ολόκληρο τον Ατλαντικό, προσέφερε μια διαφορετική προσέγγιση για το οικονομικό μέλλον της ηπείρου. Μια Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, είπε, θα ήταν ο «κινητήρας της ανάκαμψης»
«Μπορούμε να μετατρέψουμε την κρίση αυτής της πανδημίας σε ευκαιρία να ανοικοδομήσουμε τις οικονομίες μας διαφορετικά», είπε.
Βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι κλίματος: ο κόσμος έχει ήδη θερμανθεί 1,1 ° C από τη Βιομηχανική Επανάσταση. Εάν περάσουμε τους 2 ° C, κινδυνεύουμε να χτυπήσουμε ένα ή περισσότερα σημαντικά σημεία ανατροπής, όπου οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής πηγαίνουν από την προοδευτική πρόοδο σε μια δραματική αλλαγή εν μία νυκτί, ανασχηματίζοντας τον πλανήτη.
Για να διασφαλίσουμε ότι δεν θα ξεπεράσουμε αυτό το κατώφλι, πρέπει να μειώσουμε τις εκπομπές στο μισό έως το 2030. Η κλιματική αλλαγή έχει κατανοηθεί κατανοητά φέτος από το κοινό καθώς η πανδημία κορωνοϊού μαίνεται. Παρ ‘όλα αυτά, φέτος, ή ίσως φέτος και επόμενο έτος, είναι πιθανό να είναι το πιο σημαντικό ακόμη στον αγώνα κατά της αλλαγής του κλίματος. «Έχουμε εξαντλήσει το χρόνο για να χτίσουμε νέα πράγματα με παλιούς τρόπους», λέει ο Rob Jackson, καθηγητής επιστημονικών συστημάτων γης στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και πρόεδρος του Global Carbon Project.
Η κλιματική κρίση που βιώνουμε σήμερα είναι σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα των εκπομπών που συνέβησαν περισσότερο από μια δεκαετία πριν. Ωστόσο, έχουμε μια επιλογή για το πόσο κακό θα πάρει. Εάν επενδύσουμε στη διατήρηση της φύσης και στη μετάβαση του ενεργειακού μας συστήματος σήμερα, θα αποφύγουμε τα χειρότερα, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να διαχειριστούμε τους τυφώνες και τις πλημμύρες καθώς έρχονται. Αν περιμένουμε, θα κολλήσουμε με τα πόδια όταν φτάνει το χειρότερο, βλέποντας με απογοήτευση καθώς η καμπύλη θερμοκρασίας αυξάνεται και αυξάνεται.
Η επιλογή είναι δική μας. Απλώς δεν έχουμε πολύ χρόνο να αποφασίσουμε.
ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: Covid-19 | Μάσκες προσώπου: μια περιβαλλοντική καταστροφή που μπορεί να διαρκέσει γενιές
