Τον Μάρτη του 2016 βγήκαμε μαζί με τους Σύριους πρόσφυγες από το Νοσότρος όπου φιλοξενούνταν πρόχειρα ( όπως αντίστοιχα συνέβη κι αργότερα και στην Κατάληψη ΕΚΧ. ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ ) και ανηφορίσαμε την Αραχόβης και καταλάβαμε το 5ο Γυμνάσιο των Εξαρχείων στην οδό Πρασσά και Μερλιέ.
Στο κάλεσμα της πρώτης αυτοοργανωμένης συνέλευσης η ανταπόκριση για αλληλεγγύη ήταν συγκλονιστική. Ήταν οι μέρες όπου το ένστικτο της αλληλεγγύης της κοινωνίας ήταν στο ζενίθ. Λύνονταν όλα τα προβλήματα σε ελάχιστο χρόνο. Από όλα τα σημεία της Αθήνας έρχονταν άνθρωποι για να προσφέρουν και όλα είχαν μπει στο ρυθμό της αυτοοργάνωσης.
Ο Δήμαρχος Κώστας Μπακογιάννης που συμμετέχει στο σχεδιασμό της καταστολής που βρίσκεται σε εξέλιξη, έδωσε εντολή για την εκκένωση της κατάληψης. Το αποτέλεσμα το ίδιο που είδαμε και στις προηγούμενες εκκενώσεις.
Άνδρες γυναίκες και παιδιά να οδηγούνται αναγκαστικά σε πορείες απόγνωσης και απελπισίας, σε πορείες προς τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και διαλογής ανθρώπων, στην εξαίρεση των απο-γυμνωμένων από κάθε δικαίωμα και την συνοπτική εγκατάλειψη τους στα χέρια της αστυνομίας και του κράτους. Ταυτόχρονα η τηλεόραση να δείχνει την εικόνα και να λένε άλλες λέξεις.
Ο Γκέμπελς γεμάτος έκπληξη παρακολουθεί τα ρεπορτάζ και μονολογεί: είπαμε ρε παιδιά αλλά όχι και έτσι! Ψέματα και μόνο ψέματα! Οι μόνοι που παραμένουν ατάραχοι στις δραστηριότητές τους είναι οι ναρκέμποροι και οι ναρκο-μαφίες .
Μέρα με τη μέρα γίνεται ξεκάθαρος ο στόχος κι αυτός δεν είναι άλλος από το καθάρισμα των Εξαρχείων από ενοχλητικές ιδέες και κουλτούρες που έδιναν τον τόνο στη διαφορετικότητα και στην πολυμορφία της περιοχής. Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει και από τις γενικότερες επιλογές της κυβέρνησης και αφορούν τον διαβόητο «εξευγενισμό».
Η ενοποίηση του μουσείου, η κατασκευή του μετρό και άλλα ηχηρά που εντάσσονται στην προοπτική διάλυσης των Εξαρχείων στοχεύουν στην ακύρωση της λειτουργίας του δημόσιου χώρου, την ερημοποίηση και τη διάλυση της κοινότητας και την μετατροπή της γειτονιάς σε ένα στρατοπεδευμένο ιδιωτικό κέντρο.
Αν σε αυτό προσθέσουμε και την λαίλαπα του airbnb η μετατροπή της περιοχής σε νεκρό αστικό τοπίο είναι δεδομένη. Στις εποχές της αρνητικής εξατομίκευσης και της διάλυσης του κοινωνικού δεσμού, η ανάδυση του συλλογικού και του κοινού είναι η προοπτική για μια ζωντανή κοινωνία.
EKX Nosotros
