Deniz Naki:Για τους Τούρκους είμαι τρομοκράτης, αντάρτης του PKK

«Azadi στην κουρδική  γλώσσα σημαίνει “Ελευθερία”. Οι Τούρκοι με φωνάζουν τρομοκράτη και θεωρούν ότι το τατουάζ αποτελεί προπαγάνδα για το ΡΚΚ. Δεν μπορώ να καταλάβω τι πρόβλημα έχουν, εκτός του ότι είναι γραμμένο στα Κουρδικά. Αν ήταν γραμμένο στα τούρκικα, λογικά δεν θα είχε ασχοληθεί κανείς. Τώρα όμως γι’ αυτούς είμαι ένας τρομοκράτης. Ένας αντάρτης του ΡΚΚ, που κάνει προπαγάνδα”. 

Η συνέντευξη του Deniz Naki   δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό Ubersteiger στις 11 Μαρτίου του 2016 και δόθηκε δύο μήνες νωρίτερα.

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη :

-Deniz, παίζεις για την Amedspor. Πες μας λίγα λόγια για αυτό το club;
«Η Amedspor μοιάζει πολύ με την St. Pauli. Ίσως η St. Pauli να έχει περισσότερους θεατές στα παιχνίδια της, αλλά είναι επίσης το ίδιο ευθυγραμμισμένη προς τα αριστερά. Η Amedspor είναι μια κουρδική ομάδα, εξ’ ου και το όνομα Amed (Σημείωση: Στα Κουρδικά σημαίνει το όνομα της πόλης Ντιγιάρμπακιρ), δεδομένου ότι το ρόστερ της αποτελείται κατά 90% από Κούρδους ποδοσφαιριστές. Υπάρχουν βέβαια και Τούρκοι. Είμαστε στην τρίτη κατηγορία της Τουρκίας – αν και αποκαλείται 2. Liga, στην πραγματικότητα ειναι Γ’ Εθνική. Το κλαμπ είναι συνδεδεμένο με το κόμμα «HDP» το οποίο ουσιαστικά βρίσκεται στην τοπική αυτοδιοίκηση της πόλης. Είναι μια καλή ομάδα».

-Έμεινα έκπληκτος από την ονομασία. Και τι γίνεται όταν παίζεται εκτός έδρας με τις τουρκικές οργανώσεις και τους εθνικιστές.

«Η τεχνογνωσία και η λειτουργία της ομάδας είναι ίδια με την υπόλοιπη χώρα. Οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι η Amed είναι ένας σύλλογος από το Ντιγιάρμπακιρ. Βέβαια, όταν παίζουμε εκτός έδρας έχουμε απέναντί μας όλη αυτή την ατμόσφαιρα που νιώθεις όταν παίζεις ενάντια σε μια ολόκληρη χώρα. Βλέπουμε μόνο τουρκικές σημαίες, σαν προερχόμαστε από άλλο πλανήτη. Και φωνάζουν εναντίον μας διάφορα συνθήματα, όπως… «Έξω το ΡΚΚ! Έξω οι τρομοκράτες».

-Κάτι τέτοιο θα είναι σίγουρα κάτι δύσκολο για εσάς. Οι Τούρκοι συμπαίκτες σου, πως νιώθουν γι’ αυτό; 

«Οι Τούρκοι παίκτες που παίζουν για εμάς, γνωρίζουν την κατάσταση και την αντιμετωπίζουν σωστά».

-Για πάμε και στο τατουάζ που έχεις στο χέρι. Τι σημαίνει αυτό το Azadi;

«Azadi στην κουρδική  γλώσσα σημαίνει «Ελευθερία». Είχα πρόβλημα τις τελευταίες εβδομάδες όταν το είδαν και το έμαθαν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Οι Τούρκοι με φωνάζουν τρομοκράτη και θεωρούν ότι το τατουάζ αποτελεί προπαγάνδα για το ΡΚΚ. Δεν μπορώ να καταλάβω τι πρόβλημα έχουν, εκτός του ότι είναι γραμμένο στα Κουρδικά. Αν ήταν γραμμένο στα τούρκικα, λογικά δεν θα είχε ασχοληθεί κανείς. Τώρα όμως γι’ αυτούς είμαι ένας τρομοκράτης. Ένας αντάρτης του ΡΚΚ, που κάνει προπαγάνδα».

-Στις εφημερίδες έχουμε διαβάσει ότι σας αποδοκιμάζουν έντονα στα εκτός έδρας παιχνίδια, όπως είχε συμβεί και τότε στο παιχνίδι με την Hansa Rostock. Είναι όντως έτσι τα πράγματα;

«Ναι στα εκτός έδρας παιχνίδια με αποδοκιμάζουν σχεδόν σε κάθε επαφή μου με την μπάλα. Μπορείτε να το διαπιστώσετε αυτό από διαδικτυακούς τόπους οπαδών στην Τουρκία. Προσπαθούν να μου δημιουργήσουν άγχος λόγο του τατουάζ. Αλλά νομίζω ότι το νόημα είναι κάτι ωραίο: Ελεύθερία – για όλους τους λαούς! Όχι μόνο για τους Κούρδους. Θα πρέπει να αποτελεί σύμβολο για όλους τους καταπιεσμένους λαούς. Αν αυτό θεωρείται τρομοκρατική προπαγάνδα, τότε δεν μπορεί κανείς να βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους».

-Το μήνυμα του τατουάζ, είναι αρκετά σαφές. Στην ομάδα, στο κλαμπ, είστε πολιτικά ενεργοί σε ότι αφορά το Κουρδικό ζήτημα; 

«Ναι είμαστε πολύ. Βέβαια δεν ξέρω αν κάποιος μπορεί να το αποκαλεί αυτό πολιτική. Επισκέφθηκα πρόσφατα το Cirze και είδα ακριβώς αυτό που βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη. Ήμουν εκεί πριν από ένα – δύο μήνες και ξεκίνησα μια εκστρατεία. Έχω επισκεφθεί 16 οικογένειες και προσπαθώ να τις βοηθήσω οικονομικά. Κάνουμε ότι μπορούμε προς αυτή την κατεύθυνση, παρά τις δυσκολίες που προκύπτουν ακόμη και από την απαγόρεση της κυκλοφορίας».

-Που μένεις ακριβώς στο Ντιγιάρμπακιρ;

«Ζω περίπου εφτά – οχτώ χιλιόμετρα από εδώ».

-Σ’ αυτή την περιοχή, οι γείτονες πως σας αντιμετωπίζουν; Είναι φυσιολογική η ζωή εκεί; 

«Αν ζει κανείς 10 χιλιόμετρα από εδώ, τότε μπορεί να διαπιστώσει ότι τη μέρα η ζωή είναι φυσιολογική. Το βράδυ τα πάντα αλλάζουν. Περίπου στις 20.00 με 21.00 η ώρα το Ντιγιάρμπακιρ είναι μια νεκρή πόλη. Όλοι οι πολίτες βρίσκονται στο σπίτι τους, υπό τον φόβο βομβιστικής επίθεσης.
Και σκεφτείτε ότι είναι μια μεγάλη πόλη. Μια πραγματική μητρόπολη που εμείς αποκαλούμε πρωτεύουσα του Κουρδιστάν. Και για μια πρωτεύουσα με τόσους πολλούς κατοίκους που κλείνονται από τις 20.00 στο σπίτι, αυτό είναι πάρα πολύ κακό. Πέρσι είχα μιλήσει με κάποιους ανθρώπους εδώ και τους ρώτησα στις 00.00 ή στη 1.00 η ώρα το βράδυ, τι διάολο συμβαίνει εδώ;»

-Ας μιλήσουμε και πάλι για το ποδόσφαιρο: Ποιοι είναι οι στόχοι της ομάδας για φέτος;

«Θέλουμε να ανεβάσουμε την ομάδα σε κάθε περίπτωση. Είμαστε στην πέμπτη θέση και οι πέντε πρώτοι πηγαίνουν στα πλέι-οφ. Ο πρώτος ανεβαίνει απ’ ευθείας. Επί του παρόντος φαίνεται ότι κάτι καλό θα συμβεί. Θέλουμε να παίξουμε όσο πιο ψηλά μπορούμε. Να δούμε την ομάδα στην πρώτη κατηγορία. Αυτό θα κάνει περήφανο έναν λαό που θέλει το χαμόγελο, αλλά και την ικανοποίηση ότι μια ομάδα από το Κουρδιστάν έφτασε στο ψηλότερο σημείο. Είναι ευθύνη των παικτών και δική μου, να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό και να πάμε την ομάδα όσο το δυνατόν ψηλότερα μπορούμε».

-Ποια ομάδα θες να ανέβει περισσότερο; Η Amed ή η St. Pauli;

-Ελπίζω και οι δύο (γέλια) και μάλιστα ταυτόχρονα!

–Εσύ πως βλέπεις το ποδοσφαιρικό σου μέλλον; Θα μείνεις στην Amed ή θα ήθελες να πας σε κάποιον άλλο σύλλογο της Τουρκίας; 

«Για να συνεχίσω στην Τουρκία, νομίζω ότι είναι μάλλον δύσκολο, καθώς τα ΜΜΕ της χώρας δεν με συμπαθούν για πολιτικούς λόγους και αυτό το έχουν περάσει και στον κόσμο. Πολλές ομάδες δεν θέλουν συμβόλαιο μαζί μου, επειδή θεωρούν πως είμαι ένας τρομοκράτης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο βλέπω δύσκολο το μέλλον μου σ’ αυτή τη χώρα και όχι λόγω των αγωνιστικών μου επιδόσεων.
Θα ήθελα να παίξω επίσης και στην δεύτερη κατηγορία της Γερμανίας ή και σε άλλες χώρες αλλά έχω ήδη αποφασίσει να συνεχίσω να παίζω στην ομάδα που βρίσκομαι τώρα γιατί σκέφτομαι ότι ίσως μπορέσω να δώσω ένα χαμόγελο. Να κάνω τους ανθρώπους ευτυχισμένους. Και το χαμόγελο του λαού μου, να είστε σίγουροι ότι είναι πιο πολύτιμο για μένα, από τη φήμη, τα χρήματα ή οτιδήποτε άλλο».