Ο κουβανικής καταγωγής Χοσέ Ιγκνάσιο Λόπες Βιχίλ, πρώην ιερέας, εγκατέλειψε την ιερατική για να ταχθεί με τους αγώνες των χωρικών, των ιθαγενών και των κάθε λογής καταπιεσμένων αρχικά στη Δομινικανή Δημοκρατία, στη συνέχεια στη Νικαράγουα και τώρα στο Περού.
Όταν ερωτήθηκε σχετικά με τη στάση της Εκκλησίας απέναντι στο ζήτημα των εκτρώσεων, τοποθετήθηκε ως εξής:
«Οι πάστορες και οι παππάδες, όλοι άντρες, στηριζόμενοι σε ένα βιβλίο, που έχει γραφτεί από άντρες – αναφέρομαι στη Βίβλο – χαρακτηρίζουν την έκτρωση ως την πιο τρομερή απ’όλες τις αμαρτίες. Πάρτε τη Βίβλο και στις εκατοντάδες σελίδες της, από το βιβίο “Γένεσις” μέχρι το βιβλίο “Αποκάλυψις” , δε θα βρείτε ούτε μια γραμμή, ούτε μια αναφορά στην έκτρωση.
Η εκκλησιαστική ιεραρχία που έχει την έδρα της στη Ρώμη είναι μια καλοστημένη και ιδιαίτερα επικερδής επιχείρηση. Αυτό που της αποφέρει κέρδος, είναι ο φόβος και η ενοχή. Εάν καταφέρεις να φυτέψεις την ενοχή και τον φόβο σε ένα άτομο και να το κάνεις να πιστέψει ότι θα απαλλαγεί απ’αυτά μέσω της ελεημοσύνης, έχεις στήσει μια πάρα πολύ επικερδή επιχείρηση.
Γιατί η Εκκλησία έχει αυτήν την εμμονή με την έκτρωση; Πίσω από όλο αυτό το ζήτημα κρύβεται η αναγκαιότητα να διατηρήσει τον έλεγχο πάνω στις γυναίκες – αλλά και στους άντρες – και συγκεκριμένα σε ό,τι πιο κρυφό και προσωπικό έχουν. Ποιο είναι αυτό; Η σεξουαλικότητα. Την εκκλησιαστική ιεραρχία δεν την απασχολεί η καταστροφή του περιβάλλοντος, για παράδειγμα, οι ανοικτές εξορύξεις. Δεν μιλάει για “οικολογικά εγκλήματα”. H αμαρτία βρίσκεται πάντα από τη μέση και κάτω, σωστά; Εάν λοιπόν ελέγχεις ό,τι πιο προσωπικό έχει ένας άνθρωπος, ελέγχεις ολόκληρο τον άνθρωπο. Εάν τον κάνεις να πιστέψει ότι, εάν χρησιμοποιήσει προφυλακτικό, θα καταδικαστεί από τον Θεό, τον έχεις υπό έλεγχο. Οι πληθυσμοί διατηρούνται πολιτικά υποταγμένοι στην Εκκλησία μέσω του φόβου και της ενοχής και οικονομικά υποταγμένοι μέσω της ελεημοσύνης».
…………..
Από το ντοκιμαντέρ “Micaela”, σκηνοθ. Jerónimo Centurión.
