“Για σένα Ντιέγκο….”
Του Μανόλη Πετράκη
Πόσο μαλακία μου φαίνεται να πω “αντίο….” Είναι δηλαδή εκείνο που κατά βάθος δεν θέλω να παραδεχτώ πως δηλαδή, όχι δεν θα σε ξαναδώ, (πράγμα που το κάνω έτσι κι αλλιώς κάθε μέρα), αλλά πως δεν θα σε ξαναδώ συγκεκριμένα να τα βάζεις με κάθε λεγόμενο “ισχυρό” του πλανήτη τούτου, είτε αυτός λέγεται Πάπας, είτε Κάρολος της Αγγλίας, είτε τέλος πάντων μια Αγγλία ολόκληρη σ’ ένα μουντιάλ….
Στην ουσία, μόνος νιώθω το καταλαβαίνεις…;
Ναι ρε Ντιέγκο εγώ λέω πως το καταλαβαίνεις κι ας με πούνε μαλάκα κι όσοι με διαβάζουν τώρα αφού, γιατί δηλαδή να μη με καταλαβαίνεις όταν παραδέχτηκες πως από παιδί καταλάβαινες τα πάντα, από τη μαμά σου που έλεγε πως δήθεν είχε στομαχόπονο όταν έβλεπε πως δεν έφτανε το φαγητό για τα παιδιά της (θυμάσαι…;) μέχρι την κάθε ανισότητα του κόσμου τούτου….
Το “χέρι του Θεού” είπαν, τότε που ξεφτίλισες αυτούς τους μπάσταρδους που σου πήραν τις Μαλβίδες από την δεινοπαθούσα πατρίδα σου, κι αυτοί που το ‘παν μάλλον καταλαβαίνεις τώρα πως ακόμα περιμένουν ένα Θεό να πάρει πίσω οικογένειες, πείνα, πατρίδες, αδικίες, από τον κάθε μπάσταρδο και κερατά που κάνει κυριολεκτικά ό,τι γουστάρει στους λαούς αυτού του κόσμου, μόνο που και αυτοί οι λαοί δυστυχώς και όσοι περιμένουν αυτόν τον Θεό, το μόνο που τελικά κάνουν με το δικό τους χέρι είναι να μαλακίζονται διαρκώς ζητώντας ελεημοσύνη κι όχι δικαιοσύνη….
Δεν ήσουν μόνο ίνδαλμα για μένα, για όλους ήσουν Ντιέγκο….
Γιατί πάντα ξέρεις, (φυσικά και το ξέρεις), ο άνθρωπος έχει τεράστια ανάγκη αυτόν που θα πει επιτέλους ένα “άντε γαμήσου” στον κάθε φασίστα, στον κάθε πούστη, στον κάθε κατάπτυστο κι ελεεινό που προκαλεί δυστυχία και λύπη προς “ίδιον όφελος” στον άνθρωπο σαν κι αυτό που είπες στους Αμερικάνους προτιμώντας αντί για τις “τιμές” τους , εκείνες του Φιντέλ Κάστρο….
Όπως καταλαβαίνεις, (σίγουρα το καταλαβαίνεις), σήμερα δεν πέθανες, η μάλλον, (κι ίσως γελάσεις τώρα μ’ αυτό που θα πω), δεν μπορείς να πεθάνεις !
Ναι μπορούσες να κάνεις με τη μπάλα ότι κανένας, ναι μπορούσες να τη μαγεύεις, να της μιλάς, να κάνεις γενικώς ό,τι γουστάρεις μέσα κι έξω από τα γήπεδα, αλλά να πεθάνεις, σίγουρα δεν μπορείς!
Και ξέρεις γιατί δεν μπορείς Ντιέγκο ; Γιατί τελικά Ντιέγκο, οι μόνοι που μπορούν να πεθάνουν, είναι αυτοί που είναι αφιερωμένοι στη ζωούλα τους και μόνο ώστε αν την χάσουν τελείωσαν, σε αντίθεση μ’ εκείνους που επειδή ακριβώς νοιάζονται, μάχονται, αγωνίζονται για τη ζωή όλων των άλλων και ειδικά των αδικημένων σ’ αυτόν κόσμο, καταφέρνουν τελικά να μπουν σε τόσες ζωές, ώστε συνεχίζουν να υπάρχουν ό,τι κι αν γίνει με τη δική τους….
Δεν θέλω να σου μιλήσω άλλο αν κι έχω ακόμα πολλά πάρα πολλά να πω…. Από την φτωχική Νάπολι που επέλεξες να πας και της έλεγαν :“καλώς όρισες στην Ιταλία” οι ευνοημένοι του πλούσιοι Ιταλικού Βορά όταν την αντίκριζαν στα μέρη τους μέχρι που φυσικά αντίκρισαν εσένα, μέχρι τον Πάπα της χώρας αυτής που δεν περίμενε να του πεις “πούλα τα χρυσά ρε φίλε….”, όταν τόλμησε να σου μιλήσει για δήθεν “μεγαλοψυχία” της εκκλησίας στους αδικημένους του κόσμου, μέχρι τον βρωμιάρη τον Κάρολο που έμεινε τελικά με το χέρι τεντωμένο όταν δήλωσες πως “δεν θα ‘σφιγγα ποτέ ένα χέρι με τόσο αίμα πάνω του”, μέχρι την κάθε στιγμή σου τελικά εκτός κι εκτός γηπέδων που είχε αυτή τη στόφα, αυτή τη μαγκιά, αυτό το βλέμμα του μαχητή, που τόσο λείπει απ’ τους ανθρώπους σήμερα….
Μίλησαν για ναρκωτικά…. Ναι γι΄ αυτά που όπως είπες “οι Αμερικάνοι κατηγορούν τους Κολομβιανούς για την παραγωγή τους που οι ίδιοι παραγγέλνουν ”, αλλά όπως επίσης καταλαβαίνεις δεν θ’ ασχοληθώ μ’ αυτό….
Γιατί “μαστουρωμένος” τελικά Ντιέγκο, δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ο χρήστης καμιάς ουσίας αλλά μόνο εκείνος που η έξη της εικόνας του είναι τόσο μα τόσο δυνατή τελικά ώστε να δεν μπορεί λόγω εκείνης να δει πουθενά αλλού πέρα από τον καθρέφτη του, ό,τι κι αν γίνεται γύρω του….
Αν θα μου λείψεις….;
Μαλάκας είσαι….;
Φυσικά όχι !
Ή μήπως θα μπορούσες ποτέ να ξεθωριάσεις….;
