16.6 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΑΠΟΨΕΙΣΗ αλλαγή φύλου, η αλλαγή φίλων και η μεγάλη μπλόφα

Η αλλαγή φύλου, η αλλαγή φίλων και η μεγάλη μπλόφα

Η αλλαγή φύλου, η αλλαγή φίλων και η μεγάλη μπλόφα  


Γράφει ο Απόστολος Παντσάς 


Πρώην αντιδήμαρχος Πολιτισμού Βόλου 

Παρακολούθησα με πολύ μεγάλη προσοχή  την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παρτίδα πολιτικού πόκερ που παίχτηκε τις μέρες που πέρασαν στην βουλή αλλά και στην ευρύτερη πολιτική «τσόχα».

Διάβασα αναλύσεις επί αναλύσεων επ αυτού, αλλά πουθενά  δεν είδα  την οπτική και την ερμηνεία που θα ήθελα να σας εκθέσω.

Δεν υποστηρίζω οτι τις διάβασα όλες και είανι πολύ πιθανο να γράφτηκε και εγώ απλώς να μην έπεσα επάνω  ώστε να την  ξέρω. 

Η πιο απλή ερώτηση είναι : γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να βάλει αυτογκόλ σε αυτή τη χρονική συγκυρία, γιατί ενώ δεν πιέζονταν από τίποτα και ενώ ήξερε τις διατυμπανισμένες προθέσεις του κυβερνητικού του εταίρου, θέλησε να φέρει το επίμαχο νομοσχέδιο και να προκαλέσει  “τρικυμία εν ποτηρίω”;

Γιατί  άφησε σχετικά λάσκα τους όποιους διαφωνούντες βουλευτές του ενώ έδινε την εντύπωση ότι πάλευε για το «153»;

Γιατί   ενώ  στο αρχικό νομοσχέδιο επροτίθετο να δώσει   τη δυνατότητα  στους – στις  από 18 έτη και πάνω  , αλλαγής φύλου εν τούτοις κατέβασε την ηλικία στα 15, μια ηλικία  εξόφθαλμα χαμηλή για μια κοινωνία βαθειά συντηρητική όπως η Ελληνική;

Πιστεύετε ότι  δεν  είχε υπ οψιν της  τα στοιχεία που ανέδειξε η δημοσκόπηση της mrb (και τα παρουσίασε το star)  στην οποία βρέθηκε ότι το 71,7% των Ελλήνων διαφωνούν με το να δοθεί  η δυνατότητα  αλλαγής φύλου από τα 15 έτη;

Αν η ερώτηση είναι σύνθετη η απάντηση είναι ακόμη πιο πολύ.

Η κυβέρνηση έπαιξε μια δυνατή παρτίδα πόκερ και  μπλόφαρε ακραία.

Η Ιστορική   συνέχεια θα μας πεί  αν  τα «πήρε όλα»  η έχασε το γύρο. 

Θεωρητικά λοιπόν θα μπορούσε να φέρει έναν πιο ήπιο νόμο (σαν αυτό της Γαλλίας ας πούμε) που ίσως ταίριαζε καλύτερα στην ψυχοσύνθεση των Ελλήνων, στις κατεστημένες συμβατικότητες της κοινωνίας και στην ανάγκη των ισορροπιών με ένα κομμάτι ψηφοφόρων που ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ αλλά   έχει έναν συντηρητικό προιδεασμό για πολλά θέματα και βεβαίως εκείνα, όπως ο σεξουαλικός προσανατολισμός και διαπαιδαγώγηση, που είναι θέματα ταμπού.

Ας μην ξεχνάμε ότι είμαστε από τις λίγες χώρες της  Ευρώπης που δεν διδάσκεται  η Σεξουαλική Αγωγή στα σχολεία.

Γιατί  λοιπόν τον έκανε ακόμη πιο ριζοσπαστικό;

Η κυβέρνηση έπαιξε απλώς  με τα  αντανακλαστικά  αλλά και τις ψυχώσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Την  έβαλε να συγκρουστεί.

“Γιαλαντζί  φιλελεύθερο”  αποκάλεσε τον κ. Μητσοτάκη ο κ. Τσίπρας.

Ανάλογα στόλισε και την κυρία Γεννηματά η οποία μάλλον δεν κατάφερε να κρυφτεί πίσω από την επιστολική ψήφο που ούτως η άλλως  δεν μετράει και ήταν  για το θεαθήναι μόνον.

Οι μάχες των ιδεών και των θέσεων στη Βουλή  δεν δίνονται  από το σπίτι, ούτε από τη Βραζιλία. 

Η στόχευση ήταν μία, κατά την γνώμη μου.

Να βάλει σε κρίση την αντιπολίτευση.

Και την έβαλε.

Για τη ΝΔ το «καταπέτασμα του ουρανού της εσχίσθη στα δύο»  και φάνηκαν οι δυο κόσμοι της:  ο πραγματικά προοδευτικός και φιλελευθερος και ο άλλος ο πιο παραδοσιακός, ο πιο δεμένος  με πατροπαράδοτες και αναλλοίωτες αξίες  και θέσφατα.

Εννοείται ότι αυτό δεν είναι ούτε κακό, ούτε πρωτοφανές.

Σε όλο τον κόσμο, στα λεγόμενα συντηρητικά κόμματα συμβαίνει.

Τρομοκρατημένη λοιπόν  η ΝΔ  κατέθεσε δικό της νομοσχέδιο στη λογική «όταν γίνω πρωθυπουργός εγω θα…».

Κατέθεσε νομοσχέδιο για να μην πάθει ο κ. Μητσοτάκης ότι έκανε ο κ. Μητσοτάκης  όταν  το 2014 με την πολυτέλεια της άποψης και γιατι αυτό έκρινε κοινωνικά και πολιτικά ορθό ψήφισε το «συμφωνο συμβίωσης» σε αντίθεση με το κόμμα του.

Έτσι με το προτεινόμενο  νομοσχέδιο της η ΝΔ τάπωσε τις ρωγμές της και δεν έγινε κραυγαλέα η σύγκρουση των δυο κόσμων της.

Ο ιστορικός του μέλλοντος θα κρίνει την ελαφρότητα της «τεκμηρίωσης»  των επιχειρημάτων με τα  «ειπα και είπες και έλεγα “κάποιου γιατρού  για κάποιον έφηβο, που νομιζε ότι συνάντησε κάποιους αρειανούς, κάπου στον Υμηττό”!…

Όπως και νάναι η κυβέρνηση φάνηκε να δίνει ένα σπρωξιματάκι στη ΝΔ ώστε να κυλίσει στο έλος του ανατροφοδοτούμενου συντηρητισμού που, και στο παρελθόν, δεν της επέτρεψαν να είναι αυτό που δηλώνει ότι είναι: ένα ριζοσπαστικά φιλελεύθερο κόμμα. 

Η πραγματική στόχευση όμως της κυβέρνησης ήταν  η Δημοκρατική Συμπαράταξη και όχι απλώς το ΠΑΣΟΚ  και η ΔΗΜΑΡ, αλλά και το ποτάμι κλπ , όσοι  δηλαδή τρέχουν για τις εσωκομματικές εκλογές του Νοεμβρίου.  

Το ζητούμενο του νομοσχεδίου την σκόρπισε στους πέντε ανέμους κυριολεκτικά.

Άλλοι στο σπίτι τους, άλλοι με όχι, άλλοι με παρών και άλλοι υπέρ.

Μεγαλύτερη  βόμβα κάτω από την καρέκλα του νέου αρχηγού δεν θα μπορούσε να βάλει.

Ανέδειξε την ανυπαρξία κοινής πολιτικής «πρώτης ύλης»  που θα οδηγούσε   σε ένα νέο κόμμα του κέντρου  και που θα μπορούσε να απειλήσει.

Το ΠΑΣΟΚ υποταγμένο στα πελατειακά του και νεοσυντηρητικά  ταυτοτικά του  στοιχεία έπεσε στη λούμπα και άφησε να φανεί η γύμνια του.

Η ΔΗΜΑΡ αυτό το ντρίπλαρε επιτυχώς.

Το ποτάμι ήταν συνεπές με τον ριζοσπαστικό του μανδύα   και απέφυγε  μεν την αυτοαναίρεση  κατέληξε  όμως να γίνει η πατερίτσα του σύριζα, κατι σαν ιμμιτασιόν ανταλλακτικό  ανέλ στην μηχανή  εξουσίας  ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ .

Αυτό  όμως  ο επικεφαλής του θα το πληρώσει ακριβά στις επερχόμενες εκλογές. Αυτές τις εκλογές σκέφτονταν η κυβέρνηση όταν  έφερνε το νομοσχέδιο.

Τις εσωτερικές αντιφάσεις της ήθελε να αναδείξει και τις συνθήκες «πολιτικής Βαβυλωνίας» που επικρατούν στο εσωτερικό τους.

Παράλληλα «έκλεισε» το μάτι στον κ. Θεοδωράκη ο οποίος αν δεν βγεί αρχηγός και αν δεν τον πάρει ο κ. Μητσοτάκης πάντα θα είναι ένας εν δυνάμει  «προοδευτικός εταίρος», με τη βούλα πλέον.

Θυμίζω εδώ ότι ο κ. Θεοδωράκης έκανε κόμμα και  εμφανίστηκε για να ανατρέψει το «σάπιο παλαιό πολιτικό κατεστημένο»  και ανερυθρίαστα  τον Νοέμβριο θα ζητήσει  την ψήφο εκείνων που απαξίωνε  για να γίνει αρχηγός ενός κομματιού  αυτού του κατεστημένου.

Αν αυτό δεν είναι  τυχοδιωκτισμός  τότε τι είναι; 

Το παιχνίδι  όμως ήταν ακόμη πιο σύνθετο.

Όσο και αν ακούγεται περίεργο η όλη σκηνοθεσία βοήθησε και τους ΑΝΕΛ να  ξαναβρούν την συντηρητική τους ταυτότητα, να μπούν επάξια πλέον  και να παίξουν μπάλα στον συντηρητικό χώρο αλλά και στα γήπεδα της Εκκλησίας μια και ήταν μόνον αυτοί που είπαν όχι σε ένα «αμαρτωλό» νομοσχέδιο.

Γιατί στην πράξη εκτός από Χρυσή Αυγή, ΚΚΕ  και Νικολόπουλου αυτοί, παρά το γεγονός ότι  συγκυβερνούν  «όρθωσαν το ανάστημα τους»  και εν ονόματι των αρχών τους είπαν σχεδόν όλοι όχι .

Ο Ζουράρις αποτελεί από μόνος του ειδικό κεφάλαιο και επιπλέον είναι συνεργαζόμενος με τους ΑΝΕΛ και άρα δεν  μπαίνει στο λογαριασμό.

Χωρίς μεσοβέζικες θέσεις, χωρίς μελλοντικά νομοσχέδια , σημερα είπαν όχι σε τέτοια  «πράγματα».

Ο κ. Λεβέντης   κραυγαλέα γραφικός δεν λογαριάζεται επίσης γιατί κανένα μέλλον δεν έχει.

Εκτιμώ ότι ο ορισμός της ημερομηνίας συζήτησης στη βουλή του νομοσχεδίου έγινε μετά την οριστικοποίηση του ταξιδιού του κ. Καμένου στην Βραζιλία. 

Συνολικά ήταν μια μεγάλη μπλοφα με διπλό στόχο αφ ενός να κάνει ένα νεωτερικό βήμα που θα έπρεπε να είχε γίνει από χρόνια πέρα και έχω από την ριζωμένη και «καθεστηκυία» αντίληψη πάνω στο θέμα της αλλαγής φύλλου και  να πάρει προοδευτικά εύσημα.

Ταυτόχρονα να  να ενισχύσει το συντηρητικό προφίλ του  κυβερνητικού παρτενέρ, εν όψει επερχόμενων εκλογών, να   κατηγορήσει για  «νεοφιλελεύθερο συντηρητισμό» τη ΝΔ και κυρίως να πει στο κεντρο αριστερό ακροατήριο ότι δεν υπάρχει καμία άλλη αξιόπιστη λύση πλην ΣΥΡΙΖΑ.

Στόχος ήταν να καταδείξει ότι οι εκλογές του Νοεμβρίου θα αναδείξουν  αρχηγό σε ένα σχηματισμό που θα έχει τα χαρακτηριστικά ενός  πολιτικού  χυλού  χωρίς κανένα μέλλον.

Το αν το πέτυχε αυτό η όχι η κυβέρνηση τα μέλλοντα να συμβούν θα το επιβεβαιώσουν η το καταρρίψουν.  

Η αλλαγή φύλου, η αλλαγή φίλων και η μεγάλη μπλόφα

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ
Captcha verification failed!
Η βαθμολογία χρήστη captcha απέτυχε. Παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας!
echo ‘’ ;