17.3 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΕΝΕΡΓΕΙΑ"Λαμπερά Πράσινα Ψέματα": Νέο βιβλίο και ντοκιμαντέρ για τις "Ανανεώσιμες Π-λ-ηγές Ενέργειας"

“Λαμπερά Πράσινα Ψέματα”: Νέο βιβλίο και ντοκιμαντέρ για τις “Ανανεώσιμες Π-λ-ηγές Ενέργειας”

 

Γράφει ο Διονύσης Παπαδόπουλος

“Το ψέμα εχει κοντά ποδάρια και έχει τόσο δα μήκος όσο το σιδερένιο ποδάρι μιας ανεμογεννήτριας καρφωμένο στο βουνό και όπως τα πόδια του φασισμού από άνθρωπο σε άνθρωπο τα κόβεις από την ρίζα τους, έτσι κόβεις κι αυτά πάνω στην ταπεινωμένη βουνοκορφή..”
 
 
O εμπρησμός των Γερανείων ηταν το ποτήρι που ξεχείλησε, δεν πάει άλλο,δεν μπορούμε να στεκόμαστε απαθείς μπροστά σε μια τόσο αποκρουστική “ανάπτυξη” σε ενα τέτοιο αφανισμό των φυσικών τοπίων,αυτων που μας δίνουν τόσα πολλά και ζητάνε απο μας το ελάχιστο,τον σεβασμό απεναντί τους.
 

Μετά το αποκαλυπτικό “PLANET OF THE HUMANS” ένα νέο βιβλίο και ντοκιμαντέρ έρχεται να επιβεβαιώσει την μεγαλύτερη ενεργειακή απάτη του αιώνα μας, αυτή που λέγεται “Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας”.

 

Μαζί και την τεραστια συνειδητή και ολοκληρωτική καταστροφή βουνών δασών ποταμών και καθε περιοχης της γής απο εναν βιομηχανικό φασισμό που γεμίζει με δισεκατομμύρια ευρώ και δολάρια τις τσέπες των ντόπιων και παγκόσμιων απατεώνων απο ΟΛΕΣ ! τις “ΑΠΕ”.Οι ηθικοί αυτουργοί τους και τα εκτελεστικά τους όργανα ειναι ολοι βιομηχανικά αντίγραφα απο το ιδιο αυγό του φιδιου που τον 19ο αιώνα εκαιγαν τοτε στην πυρά τα έργα της ανθρωπινης τεχνης και δημιουργίας και τώρα τα εργα του Δημιουργού στον πλανήτη.
 
Τοτε οι ναζί μακέλευαν ανθρώπους και λαούς για να εδραιώσουν την νεκρη ιδεολογία τους πάνω σε πτώματα και τώρα τα κατάλοιπά τους βγάζουν απο τα ντουλάπια τους σκελετούς τους και τα σχεδιά τους εξαπολύοντας την νεκρή τους ενέργεια πάνω στο σώμα του ζωντανού πλανήτη.
 
Η δημιουργός του ντοκιμαντέρ Julia Barnes (βραβευμένη ηδη για το “Sea of Life”) δηλώνει οτι “δεν εγινε μια περιβαλλοντολόγος για να σώσει τον τρόπο ζωής της ουτε τον πολιτισμό στον οποίο ζεί αλλα οτι κάνει το κάνει απο αγάπη για την ζωή στον πλανήτη και για τα πλασματά του και το αφιερώνει σ αυτους που θα κάνουν οτι χρειαστεί για να τον υπερασπιστούν”.
 
Ο συγγραφέας Derrick Jensen ο οποίος στο παρελθόν εχει ονομάσει τον κυρίαρχο δυτικό πολιτισμό σαν “πολιτισμό της κακοποίησης” δηλώνει οτι: Δεν θυμάμαι ποτέ στην ιστορία ενα μαζικο περιβαλλοντικό κίνημα να εξαπατήθηκε και να αιχμαλωτίστηκε απο το λόμπι της βιομηχανίας και της τεχνολογίας.
 
Οι συμμετέχοντες στο ντοκιμαντέρ συγγραφείς του βιβλίου απογοητευμένοι και εξοργισμένοι μεταξύ άλλων αναρωτιούνται πώς ειναι δυνατόν ενα μαζικό περιβαλλοντικό κίνημα να έφτασε σε σημείο εξαπατησης απο τους λομπίστες των ΑΠΕ και ετσι να εγκλωβιστεί στον ολοκληρωτισμό μιας τεχνολογικής και βιομηχανικής λύσης του πλανητικού προβλήματος που λέγεται κλιματική αλλαγή,και πως αρκετές οργανώσεις οπως η Greenpeaceεγινε το δεκανίκι των ΑΠΕτζήδων που καταστρέφουν τον φυσικό κόσμο χωρίς κανένα έλεος.
 
Σ αυτές τις “πράσινες οργανώσεις” πρέπει να συμπεριλάβουμε και μεγάλα κομμάτια των Fridays for future κλπ.που εχουν σαν “σημαία” του αγώνα τους τις ΑΠΕ κι οχι ενα αντικαταναλωτικό αντι-βιομηχανικο και αντι-τεχνολογικό μέτωπο ζωής και ελευθερίας.
Ειναι η πρωτη φορά στην ιστορία που το αλλοτε επαναστατικό περιβαλλοντικό κίνημα των δεκαετιών του 60,70 και 80 βρίσκεται σε ενα απίστευτο αδιέξοδο σέρνοντας το κουφάρι του σε πορείες και διαδηλώσεις απαιτώντας μόνο περισσότερες ΑΠΕ ( με εξαίρεση βέβαια το ζωντανό και ελπιδοφόρο στην χώρα μας αντι-αιολικό μέτωπο).
Ντροπη και αισχος.
 
ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΒΟΥΝΑ ΝΗΣΙΑ ΚΑΙ ΠΟΤΑΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ “ΜΑΠΕΣ” όπως έλεγε τις ΑΠΕ ο δικός μας αξέχαστος και αδικοχαμένος Τηνιακός αγωνιστής Δημήτρης Παυλάκης..
 

η συνέχεια επί της οθόνης και πάνω στα ρημαγμένα βουνά μας..

 
το ντοκιμαντέρ εδώ  https://vimeo.com/ondemand/brightgreenlies
 
Απόσπασμα απο το ομώνυμο βιβλίο “BRIGHT GREEN LIES”
 
ΠΡΟΛΟΓΟΣ Από την ακτιβίστρια Lierre Keith
“Είμαστε σε κίνδυνο.Oπως όλα τα ζώα,χρειαζόμαστε ένα σπίτι: ενα παπλωμα αέρα,ένα λίκνο εδάφους και μια τεράστια συλλογή από πλάσματα που κάνουν και τα δύο.Δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε οξυγόνο,αλλά άλλοι μπορούν – από το μικροσκοπικό πλαγκτόν έως τις πανύψηλες σεκόγιες.Δεν μπορούμε να χτίσουμε χώμα,αλλά ο αργός κύκλος των βακτηρίων,τoυ βισωνα και του γλυκού χόρτου μπορει.

Αλλά όλα αυτά τα όντα αιμορραγούν,είδη από καθε είδος,γυρίζουμε πίσω στο παρελθόν οπως ο Νώε και η Κιβωτός ενώ ο άνθρακας διογκώνεται και οι φωτιές καίνε.Πέντε δεκαετίες περιβαλλοντικού ακτιβισμού δεν σταμάτησαν την αιμορραγία.Δεν την έχουμε επιβραδύνει.Τις ίδιες πέντε δεκαετίες,οι άνθρωποι έχουν σκοτώσει το 60 τοις εκατό των ζώων της γης.Και αυτό είναι μόνο ένας άθλιος αριθμός μεταξύ πολλών άλλων.

Αυτός είναι ο τρόμος που φέρνει τους αναγνώστες σε ένα βιβλίο σαν αυτό,με οποιοδήποτε μείγμα ελπίδας και απελπισίας.Αλλά δεν έχουμε καλά νέα για εσάς.Για να το δηλώσω αόριστα,κάτι δεν πήγε καλά με το περιβαλλοντικό κίνημα.

Κάποτε,ήμασταν οι άνθρωποι που υπερασπίστηκαν τα άγρια πλάσματα και τα άγρια μέρη. 

 
Αγαπήσαμε τους συγγενείς μας,αγαπήσαμε το σπίτι μας και αγωνιστήκαμε για τους αγαπημένους μας. 
 
Συλλογικά,δημιουργήσαμε ένα κίνημα για την προστασία του πλανήτη μας.
 
Στην πορεία,πολλοί από εμάς αναζητήσαμε τους λόγους.Γιατί οι άνθρωποι το έκαναν αυτό; Τι θα μπορούσε ενδεχομένως να αναγκάσει τον σαδισμό να θέλει να σπαταλήσει τον κόσμο; Ήταν η φύση μας ή ήταν μόνο μερικοί άνθρωποι που κατηγορούνται γι αυτό ; Αυτή η ανάλυση είναι,φυσικά, κρίσιμη.Χωρίς σωστή διάγνωση,η σωστή θεραπεία είναι αδύνατη. Αυτό το βιβλίο παρουσιάζει τις καλύτερες απαντήσεις που εμείς,οι συγγραφείς, βρήκαμε. Γράψαμε αυτό το βιβλίο γιατί κάτι συνέβη στο κίνημά μας.Τα όντα και οι βιολογικές κοινότητες που ήταν κάποτε στο επίκεντρο της ανησυχίας μας έχουν εξαφανιστεί.Στη θέση τους βρίσκεται τώρα το ίδιο το σύστημα που τους καταστρέφει.Ο στόχος έχει μετατοπιστεί.
Υποτίθεται ότι πρέπει να σώσουμε τον τρόπο ζωής μας,κι όχι να παλέψουμε για τον ζωντανό πλανήτη;
 
Αντ ‘αυτού,πρέπει να τρέχουμε πίσω από τις «μηχανές που κατασκευάζουν μηχανές που κάνουν μηχανές»; 
 
που καταβροχθίζουν ό, τι απομένει από το σπίτι μας.

Οι αφοσιωμένοι ακτιβιστές έφεραν την έκτακτη ανάγκη της κλιματικής αλλαγής σε ευρεία συνείδηση,και αυτή είναι μια τεράστια νίκη καθώς οι παγετώνες λιώνουν και η τούνδρα καίγεται. Αλλά επιλύουν τη λάθος μεταβλητή. 

 
Ο τρόπος ζωής μας δεν χρειάζεται να σωθεί.Ο πλανήτης πρέπει να σωθεί από τον τρόπο ζωής μας.

Υπάρχει ένα όνομα για τα μέλη ενός ανερχόμενου ψευδο-“κινήματος” : φωτεινοί πράσινοι περιβαλλοντολόγοι . 

Πιστεύουν ότι η τεχνολογία και ο σχεδιασμός μπορούν να καταστήσουν τον βιομηχανικό πολιτισμό βιώσιμο.
Ο μηχανισμός για τη δημιουργία αυτών των νέων τεχνολογιών είναι ο καταναλωτισμός.
Έτσι,οι Λαμπροί Πράσινοι «αντιμετωπίζουν τον καταναλωτισμό ως μια πράσινη πρακτική».

Πράγματι, «αγκαλιάζουν τον καταναλωτισμό» ως τον δρόμο για την ευημερία για όλους.

 
Φυσικά,όποια ευημερία μπορούμε να επιτύχουμε καταναλώνοντας είναι αυστηρά περιορισμένη χρονικά.
 
Όμως,ο μόνος τρόπος για να χτίσουμε τη λαμπερή “πράσινη αφήγηση” λενε οτι είναι να σβήσουμε κάθε ευαισθητοποίηση για τα πλάσματα και τις κοινότητες που καταναλώνονται.Απλώς δεν έχουν σημασία. 
 
Αυτό που έχει σημασία είναι η τεχνολογία. Αποδεχτείτε την τεχνολογία ως σωτήρα μας,και η υπόσχεση των Λαμπρών Πρασίνων και ο τρέχων τρόπος ζωής μας είναι δυνατός για όλους και για πάντα.Με τα εκπεσόντα ζωντανα είδη να έχουν χάσει τη συνείδηση,το μόνο πρόβλημα που απομένει για την επίλυση των Φωτεινών Πρασίνων είναι πώς να ενεργοποιήσετε τα λαμπερά νέα μηχανήματα.
Οι αλήθειες σε αυτό το βιβλίο είναι σκληρές, αλλά θα τις χρειαστείτε για να υπερασπιστείτε την αγαπημένη σας γή.
 
Η πρώτη αλήθεια είναι ότι ο τρέχων τρόπος ζωής μας απαιτεί βιομηχανικά επίπεδα ενέργειας.Αυτό χρειάζεται για να τροφοδοτήσει τη χονδρική μετατροπή ζωντανών κοινοτήτων σε νεκρά προϊόντα.Αυτή η μετατροπή είναι το πρόβλημα «εάν,» για να το δανειστούμε από τα λεγόμενα της αυστραλιανής αντιπυρηνικής συνηγόρου Dr. Helen Caldicott , «αγαπάτε αυτόν τον πλανήτη».Το καθήκον μας δεν είναι πώς να συνεχίσουμε να τροφοδοτούμε αυτήν τη μετατροπή. Είναι πώς να τη σταματήσουμε.
Η δεύτερη αλήθεια είναι ότι τα ορυκτά καύσιμα – ειδικά το πετρέλαιο – είναι λειτουργικά αναντικατάστατα. 
 
Οι προτεινόμενες εναλλακτικές λύσεις – όπως η ηλιακή,η αιολική,η υδροηλεκτρική και η βιομάζα – δεν θα αυξηθούν ποτέ για να τροφοδοτήσουν τη βιομηχανική οικονομία.
Τρίτον,αυτές οι τεχνολογίες είναι από μόνες τους επιθετικές ενάντια στον ζωντανό κόσμο. 
 
Από την αρχή έως το τέλος,απαιτούν καταστροφή σε βιομηχανική κλίμακα:εξόρυξη ανοιχτού λάκκου,αποψίλωση δασών,τοξικοποίηση του εδάφους που είναι μόνιμη,εξαφάνιση ευπαθών ειδών και,ω ναι,χρειάζονται και ορυκτά καύσιμα.Αυτές οι τεχνολογίες δεν θα σώσουν τη γη.Θα επιταχύνουν μόνο το θάνατό του.
Και τέλος,υπάρχουν πραγματικές λύσεις.Με απλά λόγια,πρέπει να σταματήσουμε να καταστρέφουμε τον πλανήτη και να αφήσουμε τη φυσική ζωή να επιστρέψει.Υπάρχουν άνθρωποι παντού που κάνουν ακριβώς αυτό,και η φύση αποκρίνεται,μερικές φορές θαυματουργά.Οι τραυματίες θεραπεύονται,οι αγνοούμενοι επανεμφανίζονται και η εξόριστοι επιστρέφουν.Δεν είναι αργά.

Κάθομαι στο λιβάδι μου,ψάχνω για ελπίδα.Τά σπάργανα απο τα μοβ στάχυα,αθόρυβα και σταθερά,πρήζονται με σπόρους – 66 εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης προετοιμάζονται για ένα ακόμη.Το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να αφήσω τα χόρτα να μεγαλώσουν και να ακολουθήσει ένας καταρράκτης της ζωής.Το ψηλό γρασίδι εφτιαξε ένα σπίτι για κουνέλια.Τα κουνέλια έφεραν τις αλεπούδες.Και τώρα η κραυγή ενός νεογέννητου γερακιού διαπερνά τον ουρανό, άγριο και επείγον.Ξέρω αυτήν την κραυγή, και όμως πάλι δεν τη ξέρω. Εγώ, αλλά όχι εγώ. Η αγάπη και η πόνος. 

 
Για αυτό που είμαι σίγουρη είναι ότι η ζωή θέλει να ζήσει.Οι γονείς του γερακιού θα ταΐσουν το μικρό,θα το διδάξουν και θα το αφήσουν να φύγει.Θα πάρει τη σειρά του – μετα τα παιδιά του,και μετα τα δικά τους.

Κάθε ξένος που έρχεται εδώ λέει το ίδιο πράγμα: «Δεν έχω δει ποτέ τόσες πολλές λιβελούλες.»

 
Το λένε με θαυμασμό,σχεδόν με δέος,και πάντα με απόλαυση.Και εκεί είναι και η ελπίδα μου.
 
Ναι,παρ ολα αυτά,πολλοί άνθρωποι αγαπούν ακόμα αυτόν τον πλανήτη και όλους τους συγγενείς μας.Δεν μπορούν να σταματήσουν. 
 
Αυτή η αγάπη είναι μέρος μας,όπως και το αίμα και τα κόκαλά μας.
Κάπου κοντά υπάρχουν ορεινά λιοντάρια.Έχω ακούσει ενα θηλυκό να ζητάει σύντροφο,η ανάγκη του είναι άγρια και απόλυτη.Εδώ,στα τελευταία τεμάχια της ερημιάς,η ζωή συνεχίζει να προσπαθεί.Πώς μπορώ να κάνω λιγότερα;
Δεν υπάρχει χρόνος για απόγνωση.Τα ορεινά λιοντάρια και οι λιβελλούλες,τα αρχαϊκά γεράκια και οι σπόροι του γρασιδιού μας χρειάζονται τώρα.Πρέπει να πάρουμε πίσω το κίνημά μας και να υπερασπιστούμε τους αγαπημένους μας.Πώς μπορούμε να κάνουμε λιγότερα; Και με όλη τη ζωή στο πλευρό μας,πώς μπορούμε να χάσουμε; “
 
Ενας απο τους συγγραφείς μιλά για το βιβλίο και το ντοκιμαντέρ ( πατήστε αυτόματη μετάφραση-ελληνικά) 
 
 
“Υπάρχει μια αυξανόμενη πίεση για εναν ολοκληρωτικά ανανεώσιμο Κόσμο, κανείς όμως δεν μιλά για τις ζημιές που προκαλούν στο περιβάλλον όλες αυτές οι τεχνολογίες..”
 
Julia Barnes

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ
Captcha verification failed!
Η βαθμολογία χρήστη captcha απέτυχε. Παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας!
echo ‘’ ;