Η τάση αυτή επηρέασε την Ευρώπη στο σύνολό της: τα µισά κράτη µέλη της ΕΕ έχασαν το ένα τρίτο των παραγωγών (Βέλγιο, Τσεχική ∆ηµοκρατία, Γερµανία, Ιταλία, Πολωνία, Ηνωµένο Βασίλειο κ.λπ.) και ενώ αρκετά έχασαν τα 2/3 (Βουλγαρία, Σλοβακία) των εκµεταλλεύσεών τους.
Σε όλη την Ευρώπη, τα αγροκτήµατα αυξάνονται σε µέγεθος, ιδίως στην Ανατολή.
Κατά µέσο όρο, τα µεγαλύτερα αγροκτήµατα βρίσκονται στη ∆ηµοκρατία της Τσεχίας (130 εκτάρια, από 80 εκτάρια δέκα χρόνια νωρίτερα) και στη Βόρεια Ευρώπη, ενώ τα µικρότερα βρίσκονται στη Νότια και Ανατολική Ευρώπη. Η κτηνοτροφία έχει δει παρόµοια τάση.
Το 2013, τα 3/4 των ζώων στην ΕΕ εκτράφηκαν σε πολύ µεγάλες εκµεταλλεύσεις, ενώ ο συνολικός αριθµός των ζώων που εκτρέφονται σε µικρές εκµεταλλεύσεις έχει υποδιπλασιαστεί περισσότερο από το 2005.
Συνολικά, οι εκµεταλλεύσεις έχουν γίνει πιο εξειδικευµένες στην καλλιέργεια ενός προϊόντος ή στην εκτροφή ενός είδους ζώου.
Η ευρωπαϊκή γεωργία είναι ολοένα και πιο πολωµένη: οι µικρές, οι οικογενειακές επιχειρήσεις αντιπροσωπεύουν την πλειοψηφία όσον αφορά τον αριθµό και το εργατικό δυναµικό, αλλά µειώνονται γρήγορα. Εν τω µεταξύ, µεγάλες και πολύ µεγάλες εκµεταλλεύσεις αυξάνονται σε αριθµό και οικονοµική σηµασία.
Ο αριθµός των εκµεταλλεύσεων άνω των 1.000 στρµ. αυξήθηκε
Οι εκµεταλλεύσεις άνω των 100 εκταρίων αντιπροσωπεύουν µόνο το 3% των εκµεταλλεύσεων της ΕΕ, αλλά ο αριθµός τους έχει αυξηθεί κατά 16% από το 2005 έως το 2013 και τώρα χρησιµοποιούν το 50% του συνόλου της γεωργικής γης.
Οι µεγάλες εκµεταλλεύσεις συχνά συµβαδίζουν µε την απώλεια θέσεων εργασίας, µε τη µείωση της ποικιλοµορφίας των γεωργικών συστηµάτων, µε την αύξηση των εντατικών πρακτικών και µε την εξάντληση του περιβάλλοντος.
Από την άλλη πλευρά, οι µικρές επιχειρήσεις µε λιγότερο από 10 εκτάρια αντιπροσωπεύουν το 80% των ευρωπαϊκών εκµεταλλεύσεων. Είναι πιο σαφώς περισσότερες από τις µεγαλύτερες εκµεταλλεύσεις, αλλά καταλαµβάνουν µόνο το 10% της διαθέσιµης γης.
Ο αριθµός τους πέφτει γρήγορα: το 96% των αγροκτηµάτων που χάθηκαν µεταξύ 2003 και 2013 είχαν λιγότερα από 10 εκτάρια.
Οι οικονοµικές δυσκολίες είναι κοινές: οι χαµηλές τιµές των τροφίµων δεν καλύπτουν επαρκώς το κόστος παραγωγής και το µεγαλύτερο µέρος του κέρδους συλλέγεται από τις βιοµηχανίες µεταποίησης και εµπορίας και όχι από τους παραγωγούς.
Πηγή: Πέτρος Γκόγκος για το agronews.gr
