23.5 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΖΩΑΜια νύχτα έξω από ένα σφαγείο της Αττικής

Μια νύχτα έξω από ένα σφαγείο της Αττικής

2 Οκτωβρίου – Διεθνής Ημέρα Μη-Βίας. Αλλά όχι για όλους!

 

Το αντισπισιστικό κίνημα 269 Life Greece πραγματοποίησε αγρυπνία έξω από ένα σφαγείο της Αττικής, αποτίοντας φόρο τιμής στα δολοφονημένα Μη-Ανθρώπινα Ζώα, ενώ ταυτόχρονα κατέγραφε την φριχτή μεταφορά αγελάδων προς αυτό.

Το μήνυμά μας είναι ξεκάθαρο: Όταν καθημερινά στα σφαγεία δολοφονούνται 160 εκατομμύρια Μη-Ανθρώπινα Ζώα, τότε δεν έχουμε δικαίωμα να μιλάμε για Μη-Βία. Όσο εκμεταλλευόμαστε, δολοφονούμε και στερούμε την ελευθερία από τα Μη-Ανθρώπινα Ζώα, δεν έχουμε το δικαίωμα να ζητάμε έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση,  βία και σκλαβιά.

Επιλέξαμε την συγκεκριμένη ημέρα θέλοντας να καταδείξουμε την υποκρισία που η ανθρωπότητα συντηρεί, καθώς της αρκεί να κρύβει επιμελώς τα θύματά της.  Στον εξωτερικό τοίχο του σφαγείου τοιχοκολήθηκαν φωτογραφίες των δολοφονημένων θυμάτων , τα πρόσωπα των οποίων αγνοούν οι σπισιστικές κοινωνίες που ζούμε.


Πως εξελίχθηκε η βραδιά 


Όταν φτάσαμε  στο σφαγείο, λίγα μόλις χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας, υπήρχαν περίπου 200 πρόβατα που βρίσκονταν στο πίσω μέρος του σφαγείου, μέσα σε μια πρόχειρη κατασκευή από τσιμεντόλιθους και ελενίτ. Έβηχαν συνέχεια. Τα περισσότερα ήταν άρρωστα. Είχαν μεταφερθεί εκει προτου φτάσουμε εμείς (περίπου στη 1μετά τα μεσάνυχτα). Στέκονταν όρθια, μέσα στο σκοτάδι και το κρύο και κανένα δεν κοιμόταν. Κάποια ήταν πεσμένα στο έδαφος, από την εξάντληση. Τα ζώα που προορίζονται για σφαγή στερούνται τροφή και νερό για 12 με 48 ώρες. Tα περισσότερα είχαν ενα κόκκινο “Χ” στην πλάτη τους. Το μαρκάρισμα του θανάτου. Όλα ήταν ανήσυχα. Φοβόντουσαν για τη ζωή τους. Όλος ο τόπος μυρίζει αίμα, φόβο και θάνατο! Ήταν τρομοκρατημένα γιατί γνώριζαν πως σε λίγο θα τα σφάξουν. 


Στις 05:30 τα ξημερώματα εμφανίστηκε ένα φορτηγό που μετέφερε αγελάδες. Το ακολουθούμε από απόσταση ασφαλείας και παραμένουμε πάντα έξω από το σφαγείο. Οχτώ ζευγάρια μάτια μας κοιτούν – κατάματα!  Δεν γνωρίζουμε αν μας αναγνώρισαν ως φίλους ή εχθρούς, μα νομίζουμε πως ήξεραν γιατί βρισκόμασταν εκεί. Νιώθαμε την επίμονη ματιά τους να ζητά απεγνωσμένα βοήθεια. Και ενώ μας χώριζαν μόλις 2-3 μέτρα και ένας ψευτότοιχος από ελενίτ δεν μπορούσαμε να κανουμε τίποτα για να τις βοηθήσουμε! Άλλωστε πως να βοηθησεις αυτούς που οι ανθρωποι εχουν καταδικασει σε θανατο; Πως να βοηθησεις αυτους που η εκμεταλλευση και η δολοφονία τους είναι όχι μόνο νόμιμη, μα και απολυτα αποδεκτή;


Ο οδηγός του φορτηγού αρχίζει να ξεφορτώνει τις δύστυχες αγελάδες και να τις μεταφέρει στο εσωτερικού του σφαγείου. Τρομοκρατημένες πηγαίνουν εκεί που τις οδηγεί, δίχως να προβάλουν καμία αντίσταση και ενώ γνωρίζει πως τον καταγράφουμε με τα κινητά μας τηλέφωνα δεν διστάζει να ξυλοφορτώσει μία απο αυτές. Την πιο αδύνατη. Τα πλευρά, τα κόκκαλα της σπονδυλικής της στήλης  και η λεκάνης της ήταν ευδιάκριτα. Ακούμε τα χτυπήματα που κάνει το μαδέρι πάνω στο ταλαίπωρο σώμα της.


Την στιγμή που γράφουμε αυτό το κείμενο, όλα τα ζώα που είδαμε στο σφαγείο έχουν ήδη δολοφονηθεί, τεμαχιστεί και μετατραπεί σε κομμάτια κρέατος.


Όσο ο οδηγός του φορτηγού συνεχίζει να ξεφορτώνει τις αγελάδες εμφανίζεται από το σφαγείο ένας μαυροντυμένος άντρας που προχωρά αποφασιστικά και απειλητικά προς το μέρος μας. Κρατούσε κάτι στο χέρι του. Δεν μείναμε να μάθουμε τι ήταν αυτό, ούτε τι μπορεί να ήθελε από εμάς. Όμως μας έκανε εντύπωση πως προχωρούσε τόσο αποφασιστικά, ένας – ενάντια σε πέντε – των οποίων δεν γνώριζε τις προθέσεις. Μας ακολούθησε μέχρι που μπήκαμε στο αυτοκίνητο και εξαφανιστήκαμε μέσα στο σκοτάδι.


Θέλουμε να σημειώσουμε πως καθώς ο σκοπός της δράσης μας δεν ήταν η στοχοποίηση του συγκεκριμένου σφαγείου, δεν αναφέρουμε την επωνυμία του. Για τον ίδιο λόγο δεν αναφερόμαστε στις χείριστες συνθήκες υγιεινής που επικρατούσαν εκεί. 


Μια νύχτα έξω από ένα σφαγείο της Αττικής

 

Ποιός είναι ο “269”;


Ο “269” είναι ένα μοσχαράκι που γεννήθηκε σε μια γαλακτοπαραγωγική φάρμα στο Ισραήλ και η μοίρα του ήταν να δολοφονηθεί, ώστε το  διαμελισμένο του σώμα να πωληθεί στα χασάπικα Το 269  είναι ο αριθμός που υπήρχε στο ενώτιο του – το  αναγνωριστικό του ως ένα από τα άπειρα σκλαβωμένα, ανώνυμα και απρόσωπα ζώα φάρμας που ζουν και πεθαίνουν καθημερινά, μακριά από τα βλέμματά μας.

Ο 269 απελευθερώθηκε λίγο πριν από την προγραμματισμένη ημερομηνία σφαγής του και έγινε το σύμβολο ενός παγκόσμιου κινήματος.

Σήμερα το κίνημα 269 Life είναι ενεργό σε περισσότερες από 40 χώρες σε όλο τον κόσμο, διεκδικώντας την αξιοπρέπεια των ζώων καθώς και το δικαίωμα τους στη ζωή και την ελευθερία.

Στην Αθήνα το 269 Life ξεκίνησε τη δράση του τον Φεβρουάριο του 2014. Η κατευθυντήρια αρχή του κινήματός μας είναι η ανυποχώρητη απαίτηση για την απελευθέρωση των ζώων. Δεν υπάρχει κλουβί αρκετά μεγάλο, ούτε λεπίδα αρκετά αιχμηρή που να μπορεί να δικαιολογήσει οποιαδήποτε βιομηχανία εκμετάλλευσης ζωών. Είναι μια απαραίτητη προσδοκία που έχουμε ως είδος, εξελισσόμενοι πέρα από την ψεύτικη ιδεολογία ότι ο άνθρωπος είναι διαφορετικό και ανώτερο είδος σε σχέση με τα άλλα ζώα σε αυτόν τον πλανήτη. Η εκμετάλλευση των άλλων ζώων από το είδος μας είναι σε πλήρη αντίθεση με τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας – ως μέρος μιας προοδευτικής, δίκαιης και ηθικής κοινωνίας.

Ίστοσελίδα του κινήματος: 269lifegreece.gr

Μια νύχτα έξω από ένα σφαγείο της Αττικής

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ
Captcha verification failed!
Η βαθμολογία χρήστη captcha απέτυχε. Παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας!
echo ‘’ ;