Στα πλαίσια της διεξαγωγής της 3ης προφεστιβαλικής εκδήλωσης του 14ου Αντιρατσιστικού φεστιβάλ Χανίων, θα φιλοξενηθούν στο κοινωνικό στέκι – στέκι μεταναστών οι φωτογραφίες του λευκώματος No direction home το οποίο εκδόθηκε από το Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ .
Πρόκειται για ένα συλλογικό έργο τριάντα Ελλήνων φωτογράφων που αποτυπώνουν το προσφυγικό δράμα, την οδύσσεια των εκπατρισμένων από τις εμπόλεμες ζώνες στην Συρία και στο Κομπάνι μέχρι το προσφυγικό στρατόπεδο στο Καλαί και την πορεία τους μέσω της Ελλάδας και της βαλκανικής οδού προς τη Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη.
Την Παρασκευή 14/6 και ώρα 21:00 θα πραγματοποιηθεί η έναρξη της έκθεσης παρουσία των φωτογράφων Μάριου Λώλου (μέλος της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας, δουλεύει για το κινεζικό πρακτορείο «Xinhua News Agency»), και Νικόλα Κοκοβλή (συνεργάζεται με την «Εφημερίδα των Συντακτών» και με ξένα πρακτορεία ως free lancer φωτορεπόρτερ), συντονίζει η Ηλέκτρα Αλκεξανδροπούλου (Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ).
Θα μας μιλήσουν για όσα είδαν, έζησαν, φωτογράφισαν, για όσα θα κουβαλάνε για πάντα μαζί τους, από την περίοδο που σαν εργαζόμενοι φωτορεπόρτερ κάλυπταν τα όσα διαδραματίζονταν στα νησιά του αιγαίου, τα κέντρα κράτησης και τα σύνορα. Θα μας μιλήσουν επίσης για το επάγγελμα του φωτογράφου, την σημαντικότητα της εικόνας στην διάδοση του προσφυγικού δράματος, την αλληλεγγύη και την στοχοποίηση του εργαζόμενου από ακροδεξιές οργανώσεις για το περιεχόμενο της δουλειάς του.
Σε μια Ευρώπη φρούριο όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα υπάρχουν μόνο για να καταπατούνται, έχοντας μετατρέψει τις θάλασσες της σε υγρά νεκροταφεία, με τους καταγεγραμμένους θανάτους μέχρι το 2018 να έχουν ξεπεράσει τους 35.000 (27.000 πνιγμούς), τις ακροδεξιές οργανώσεις να σηκώνουν κεφάλι, εκμεταλλευόμενες τις συνειδητά απάνθρωπες και ξενοφοβικές πολιτικές και πρακτικές που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια. Σε μια Ελλάδα ύστερα από 5 χρόνια, κάθε άλλο παρά, «αριστερής» διακυβέρνησης, η Ειδομένη ακόμη αναβλύζει ντροπή, τα ανθρώπινα κλουβιά (τα λεγόμενα ανοιχτά κέντρα κράτησης) συνεχίζουν υπάρχουν για να καταπατούν κάθε ανθρώπινο δικαίωμα, οι επαναπροωθήσεις (παράνομες και μη) στην «ασφαλή» πλέον Τουρκία και οι απελάσεις όχι απλά συνεχίζονται αλλά εντείνονται.
Η αλληλεγγύη των πολλών όμως κατάφερε να επισκιάσει το φρικτά απάνθρωπο πρόσωπο των λίγων πολλά έγιναν για να υπάρξει αυτός ο συσχετισμός. Το σίγουρο είναι ότι η φωτογραφία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάδειξη της ανθρώπινης διάστασης του ζητήματος που οδήγησε σε ένα διεθνές κύμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης. Οι φωτορεπόρτερ έγιναν η φωνή των προσφύγων και των μεταναστών και οι εισροές απέκτησαν πρόσωπο και ψυχή μέσω αυτών των φωτογραφιών.
Η έκθεση θα παραμείνει στον χώρο του στεκιού Χ. Νταλιάνη 5 μέχρι και την Τρίτη 18 Ιουνίου και ο χώρος θα είναι ανοιχτός 19:00 με 22:00.
