Μεταξύ 750 π.Χ. και 400 π.Χ., οι αρχαίοι Έλληνες συνέθεταν τραγούδια που προορίζονταν για να παίζονται με τη συνοδεία λύρας, φλογέρας και διάφορων κρουστών. Περισσότερα από 2.000 χρόνια αργότερα, σύγχρονοι μελετητές βρήκαν τελικά τον τρόπο να ανακατασκευάσουν και να εκτελέσουν αυτά τα τραγούδια με 100% ακρίβεια.
Όπως γράφει στην ιστοσελίδα του BBC, ο Armand D’ Angour, μουσικός και δάσκαλος στην κλασσική μουσική του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης: “τα αρχαία ελληνικά όργανα είναι γνωστά από διάφορες περιγραφές, τοιχογραφίες και αρχαιολογικά ευρήματα, τα οποία μας επιτρέπουν να καθορίσουμε τα ηχοχρώματα και το εύρος της νότας που παράγεται.
Και τώρα, νέες ανακαλύψεις για την αρχαία ελληνική μουσική έχουν προκύψει από μερικές δεκάδες αρχαία κείμενα χαραγμένα με την φωνητική γραφή που επινοήθηκε γύρω στο 450 π.Χ., η οποία αποτελείται από αλφαβητικά γράμματα και πινακίδες τοποθετημένες πάνω από το φωνήεν των ελληνικών λέξεων.
Οι Έλληνες είχαν επεξεργαστεί τις εξής μαθηματικές αναλογίες των μουσικών διατσημάτων – μια οκτάβα είναι 2:1, μια πέμπτη 3:2, μια τετάρτη 4:3 και ούτω καθεξής. Ο συμβολισμός δίνει μια ακριβή ένδειξη της σχετικής νότας”.
Παρακάτω μπορείτε να ακούσετε τον David Creese, καθηγητή κλασσικής μουσικής του Πανεπιστημίου του Νιούκαστλ, να παίζει ένα αρχαίο ελληνικό τραγούδι που ήταν γραμμένο σε μια πέτρινη επιγραφή. «Η μελωδία ανήκει στον Επιτάφιο του Σείκιλου» λέει ο David.
πηγή: bbc.com
