O Ιμχοτέπ, ο Ατραχάσις και το Χρυσόμαλλο Δέρας της Πανδημίας (ένα παραμύθι κοντά στα άλλα) | Του Νίκου Στεφανίδη
Μια φορά κι έναν καιρό πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια κάπου στην Μεσόγειο ήταν μια χώρα που ονομαζόταν Αίγυπτος.
Τότε οι άνθρωποι που την κατοικούσαν είχαν προοδεύσει αρκετά σε σχέση με τους υπόλοιπους του πλανήτη. Είχαν ανακαλύψει το σύστημα άρδευσης από τον Νείλο, το μεγάλο δώρο της φύσης, η θεών όπως πίστευαν εκείνοι και κατόρθωσαν να δημιουργήσουν 42 περιφέρειες που τις ονόμασαν νομαρχίες.
Εκεί οι κάτοικοι, γεωργοί κυρίως, ήταν ισότιμοι μεταξύ τους, με αιρετούς εκπροσώπους, τους νομάρχες. Οι νομαρχίες ήταν το πρώτο δημοκρατικό διοικητικό σύστημα που πιθανόν γνωρίζουμε, ενώ ακολουθεί δεύτερη η Γόρτυνα της Κρήτης, αλλά με καταγεγραμμένο τον κώδικα της τον 8ο π.Χ, αιώνα.
Ο Φαραώ, ο Djoser στην συγκεκριμένη περίπτωση, ζούσε κάπου μακριά χωρίς να τους ενοχλεί, γιατί ήταν εκπρόσωπος του θεού στη γη κι αυτό έφτανε. Έφτανε… μέχρι ένα σημείο, γιατί μια νύχτα Φαραώ έμελλε να δει ένα όνειρο το οποίο θα άλλαζε την ιστορία της ανθρωπότητας (business plan είδε ;). Ήταν οι ισχνές και παχιές αγελάδες που ήρθαν να του μεταφέρουν ένα μήνυμα. Χρειάστηκε κάποιον να το ερμηνεύσει και τον βρήκε.
Για το ποιος ήταν αυτός οι απόψεις διίστανται. Άλλοι πιστεύουν ότι ήταν ο Ιμχοτέπ τον 20ο αιώνα π.Χ κι άλλοι ότι ήταν ο Ιωσήφ τον 15ο αιώνα π.Χ. Υπάρχει φυσικά και τρίτος δρόμος, αυτών που πιστεύουν ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο. Έχει σημασία να μείνουμε σε αυτή την εποχή για να μπορέσουμε να εξηγήσουμε αυτό που βιώνουμε σήμερα.
Ιστορία και για τα δύο πρόσωπα γράφτηκε περίπου την ίδια περίοδο, τον τρίτο με δεύτερο αιώνα προ Χριστού, αρκετά μακριά από την εποχή που διαδραματίστηκαν τα γεγονότα.
Όσοι αποδέχονται τον Ιωσήφ και κατ´ επέκταση την ιστορία που καταγράφεται στην Βίβλο, τότε ταυτίζουν την περίοδο με την ειρηνική διείσδυση φυλών στην Αίγυπτο που όμως κατέληξε με τα 400 χρόνια σκλαβιάς του Ιουδαϊκού λαού, μέχρις ότου ο Μωυσής οργανώσει την γνωστή Έξοδο.
Ο Τόμας Μαν περιπλέκει την κατάσταση, συνδέοντας τον Ιωσήφ με το Μωυσή ως ένα και το αυτό πρόσωπο και μάλιστα με το όνομα Οσαρσίφ, ακολουθώντας την εκδοχή του ελληνιστή Αιγύπτιου ιερέα Μανέθωνα που έως ένα σημείο υπερασπίστηκε και ο Φρόυντ …
Όσοι νομίζουν ότι αυτά είναι απλά ζητήματα, τότε δεν γνωρίζουν ότι τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια σε ολόκληρο τον κόσμο και οι πιο έγκυροι επιστήμονες, από ιστορικούς μέχρι αστροφυσικούς, ασχολούνται με την τεκμηρίωση των γεγονότων αυτής της συγκεκριμένης περιόδου.
Η Βίβλος λοιπόν, το πιο ιερό βιβλίο που χρειάστηκε πάνω 150 χρόνια και 72 ταυτόχρονους μεταφραστές για να γραφτεί και σε μια άλλη γλώσσα, στα Ελληνικά (μετά από πιέσεις των Σελευκιδών και Πτολεμαίων), το πρώτο βιβλίο που τύπωσε ο Γουτεμβέργιος μέχρι να γίνει σήμερα το πιο πολυδιαβασμένο, αλλά κυρίως αυτό που αποτέλεσε την βάση των νέων θρησκειών που προέκυψαν εδώ και 2000 χρόνια, αναφέρει ως πρωταγωνιστή της ερμηνείας τον γενάρχη Ιωσήφ, με πολλές λεπτομέρειες.
Εμείς θα πάρουμε την πρώτη εκδοχή του Ιμχοτέπ που προηγείται και καταγράφεται κατά 500 χρόνια νωρίτερα από την ιστορία του Ιωσήφ.
Το όνειρο του Φαραώ λοιπόν, ήταν αυτό το γνωστό με τις επτά παχιές αγελάδες που κατασπαράχτηκαν από τις επτά ισχνές. Ο Ιμχοτέπ ήταν ένας ιερέας της Ηλιούπολης, με τεράστιες γνώσεις (φιλοσοφικές, αρχιτεκτονικές, ιατρικές), που κλήθηκε να το ερμηνεύσει.
«Οι 7 παχιές αγελάδες συμβολίζουν τα επτά χρόνια ευφορίας που θα περάσει το βασίλειο, ενώ οι επτά ισχνές αγελάδες που έρχονται και κατασπαράζουν τις παχιές, συμβολίζουν τα επτά χρόνια λιμού που θα καταστρέψουν τα πάντα…»
Και έδωσε στον Φαραώ την λύση:
-Τα καλά χρόνια θα μαζεύεις το πλεόνασμα από τις σοδειές για να υπάρχει στις δύσκολες μέρες που ακολουθούν.
Μέχρι εδώ γνωρίζουν οι περισσότεροι την ιστορία…
Ενθουσιάζεται ο Φαραώ και του αναθέτει απλόχερα, όχι μόνο την οργάνωση της διαχείρισης κρίσης, αλλά και την βασιλεία, διατηρώντας αυτός απλά τον τίτλο! Για πρώτη φορά παρουσιάζεται ένας άνθρωπος χωρίς θεϊκή καταγωγή σε θέση απόλυτης εξουσίας.
Θεός θα γίνει ο Ιμχοτέπ, 1500 χρόνια αργότερα … ενώ θα ταυτιστεί από τους Έλληνες με τον Ασκληπιό.
Όλα προδιαθέτουν για ένα happy end … σε κάθε νομαρχία χτίζονται – υποσκάπτονται τεράστιες σιταποθήκες και κάθε χρόνο μαζεύονται τα πλεονάσματα…
Και να που έρχονται τα δύσκολα 7 με τις αδύνατες…
Και τότε ανοίγουν τις αποθήκες και ζουν ευτυχισμένοι οι Αιγύπτιοι πολίτες… Αμ δε …
Στα σχολικά βιβλία εδώ σταματά η εξιστόρηση …
Όσοι όμως ανατρέχουν στα γραφάς και συνεχίσουν της Βίβλου το ανάγνωσμα, θα καταλήξουν σε άλλα συμπεράσματα…
Η συνέχεια λέει ότι, όταν ξεκίνησε η πείνα οι αποθήκες άνοιξαν, αλλά για να πάρουν στάρι οι πολίτες έπρεπε να πληρώσουν… και την πρώτη χρόνια έδωσαν ότι χρήσιμο αντικείμενο είχαν, την δεύτερη χρονιά, τα ζώα τους, την τρίτη υποθήκευσαν τα σπίτια και τα χωράφια τους , την τέταρτη τα έχασαν, την πέμπτη ζήτησαν να γίνουν δούλοι προκειμένου να επιβιώσουν, αλλά οι κρατικοδίαιτοι δούλοι είναι βάρος…
Η λύση που δόθηκε ήταν, να καλλιεργούν τα χωράφια που ανήκαν πια στον Φαραώ και να αποδίδουν το 20% της σοδειάς (μην σας φαίνεται λίγο …μην – υπολογίστε εργασία, βάλτε έξοδα οικογένειας, διατροφή, ) … Ένα 20% ποσοστό φόρου υποτέλειας, γνωστός μέχρι τις μέρες μας!
Κι έτσι η πιο μεγάλη χώρα εκείνης της εποχής μετατρέπεται σε απόλυτη ιδιοκτησία του Φαραώ και του ιερατείου του … Μέχρι εδώ συμφωνούν και οι δύο ιστορίες!
Μήπως θα βοηθούσαν όλα αυτά για να κατανοήσουμε το σήμερα;
Η δυνατότητα συσσώρευσης και διατήρησης αναγκαίων αγαθών όπως το σιτάρι τότε, ήταν η τεράστια ανακάλυψη που αποτέλεσε την βάση της συσσώρευσης αξιών στις Κεντρικές Τράπεζες. Επομένως τους σύγχρονους Φαραώ μην τους ψάχνετε στα κοινοβούλια … εκεί είναι οι σύγχρονοι διορισμένοι Νομάρχες, μέσω ειδικών εκλογικών συστημάτων.
Και ο σύγχρονος Ιμχοτέπ θα αναρωτιέστε ποιος είναι ε;;; Χμ…ψηλός, πρώην ξανθός, πάρα πολύ πλούσιος, πανεπιστήμων, με γνώσεις πληροφορικής, αλλά και ιατρικής όπως προκύπτει τα τελευταία χρόνια … ονόματα δεν λέμε!!
Η διαχείριση των πανδημιών, των πολέμων, των καταστροφών κλπ οδήγησαν και οδηγούν τον πλανήτη σε ανάλογα αποτελέσματα…δηλ στην συγκέντρωση του πλούτου!
Και να που οι Φαραώ αποκτούν την πλήρη κυριότητα των ατομικών ιδιοκτησιών, την απόλυτη εξουσία σε ένα λαό δούλων, διορίζουν όπως είπαμε τους νομάρχες και ξεκινούν τις υπερπαραγωγές σύγχρονων Πυραμίδων.
Όσο η τεχνολογία δεν επέτρεψε, οι πόλεμοι είχαν τοπικό χαρακτήρα, μέχρι που φτάσαμε στον Β´ Παγκόσμιο με την αμέριστη συμβολή των επιστημών, ενώ η οικονομία ακολούθησε και αυτή, σκιώδης όπως πάντα, επωφελούμενη των επιπτώσεων …
Η πανδημία όμως του 21ου αιώνα έχει ξεπεράσει ΟΛΑ τα σύνορα! Για αυτό είμαστε μάρτυρες (σιωπηλοί δυστυχώς), ενός παγκόσμιου φαινομένου που συμβαίνει παντού ταυτόχρονα, με τις ίδιες οδηγίες διαχείρισης.
Το τελευταίο γεγονός αποτελεί ποιοτική αλλαγή και δεν μένει παρά να δούμε τα αποτελέσματα του στην Αγία Οικονομία … Μην ανάψετε ακόμη κεράκι, φροντίστε να είστε σίγουροι για την αγιότητα η διαβολικότατα της … αν και δεν έχει σημασία, προσκυνητές της είμαστε ούτως η άλλως…
Κάποιοι νομίζουν ότι θα γλιτώσουν, κάποιοι επωφελούνται, κάποιοι καταστρέφονται … όπως συμβαίνει στους καρπούς των δένδρων.
Σήμερα οι «αποθήκες» μοιράζουν δάνεια στα κράτη, αυτά στους ιδιώτες και οι ιδιώτες υποθηκεύουν την περιουσία τους, την ζωή τους και την ζωή των παιδιών τους… Αυτό που φαντάζει σήμερα βάλσαμο, αύριο θα είναι το δηλητήριο… Και τότε οι ξένες «εισπρακτικές» που θα αγοράσουν τα δάνεια «αντί πινακίου φακής», αξιοποιώντας τις αλλαγές της νομοθεσίας που τους φωτογραφίζει με ευνοϊκούς όρους, (μείωση έως κατάργηση της φορολογίας) με το πρόσχημα των επενδύσεων που μόνο επενδύσεις δεν είναι, αλλά τοκογλυφικές κατασχέσεις με ωραιοποιημένο όνομα.
Όσο μέσα στην δυστυχία των πολλών κάποιοι λίγοι … πολύ λίγοι επωφελούνται,
όσο οι πολλοί αδυνατούν να ερμηνεύσουν και σαγηνεύονται από τις εξαγορασμένες «σειρήνες»,
όσο τα πολιτικά ρεύματα έχουν χάσει, όχι τυχαία, την φιλοσοφική σκέψη,
τότε ας είμαστε σίγουροι ότι εκχωρούμε το όνειρο για τον γαλάζιο πλανήτη, σε σύγχρονους Ιμχοτέπ
και στρατευόμαστε με κοινό προγραμματισμό με τα ρομποτάκια για το επόμενο βήμα – “Πυραμίδα”…την ιδιωτικοποίηση του διαστήματος!
Τελικά η ανθρωπότητα ήταν, είναι και θα είναι, ένα απλό εργαλείο για την επίτευξη κάποιων στόχων, ιερών για τους κυβερνήτες και ανίερων για τον απλό μέσο άνθρωπο…
Σε αυτή την περίοδο που ζούμε θα πληρώσουμε το αντίτιμο της μακράς «ειρηνικής περιόδου». Γιατί ο πολίτης δεν αρκεί να υπακούει σε κάθε κέλευσμα, αλλά και να ταπεινώνεται κατά τα πρότυπα Σπαρτιατικής διοίκησης των ειλώτων.
Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ταπείνωση από το να φορτώνεσαι με χρέη και ενοχές από μια ελεγχόμενη και κατευθυνόμενη οικονομία.
Ναι ο ιός υπάρχει και δεν είναι αυτός το προϊόν συνωμοσίας, αλλά ο τρόπος που διαχειρίζονται τα κράτη την αντιμετώπιση του και τις οικονομικές επιπτώσεις.
Πολλοί θα πουν για τα παραπάνω … ”μια ακόμη θεωρία συνωμοσίας” … μια γνωστή καραμέλα, που στην περίπτωση μας θα διευκολύνει την αποφυγή διαφορετικών σκέψεων από τις επίσημα διαδεδομένες.
Όσο όμως οι γνωστοί ηγέτες καταλογίζουν ενέργειες σε μυστικές υπηρεσίες, αναφέρονται σε προβοκάτσιες και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, τόσο θα επιβεβαιώνουν την ύπαρξη μακιαβελικών συνωμοσιών …
Η ειρωνεία είναι ότι η γραπτή ιστορία της ανθρωπότητας ξεκινάει με ανάλογες θεωρίες …
Οι πιο αρχαίες (4000 χρόνων) πινακίδες που μεταφράστηκαν, είναι αυτές των Βαβυλώνιων που αναφέρονται στην δημιουργία του κόσμου και στον κατακλυσμό … Σύμφωνα με αυτές υπήρξαν οι τρεις Θεοί της δημιουργίας, ο Anu του ουρανού, ο Enlil της γης και ο Enki της θάλασσας. Ο Enlil ανέθεσε σε κατώτερους θεούς-ιερείς την διατήρηση αγροκτημάτων, καναλιών και ποταμών, αυτοί όμως μετά από 40 χρόνια (σκλαβιάς και φυλακής…) επαναστάτησαν, ο Enki τους έσωσε από την τιμωρία και τον αφανισμό, προτείνοντας για αυτές τις εργασίες την δημιουργία ενός κατώτερο θνητού είδους, αυτό των ανθρώπων … Η μητέρα θεά Mami σχηματίζει με πηλό τα ειδώλια αναμειγνύοντας τα με αίμα του Geshtu-E, Θεού του θανάτου και της γνώσης…
“ Εφτά έφτιασε αρσενικούς – εφτά έφτιασε θηλυκές” … και εγένετο άνθρωπος!
Τα χρόνια πέρασαν και η ερωτική δραστηριότητα του είδους δημιούργησε το γνωστό πρόβλημα του υπερπληθυσμού … Ο Enlil αποφάσισε να τους αφανίσει, στην αρχή με αρρώστιες, ξηρασία, πείνα και στην συνέχεια με κατακλυσμό!
ΠΙΝΑΚΙΔΑ Ι
Είδε
Ο Ενλίλ
πιάσανε
καινούργιες αξίνες και φτυάρια φτιάσανε
Κανάλια ανοίξανε μεγάλα
να θρέψουν τους ανθρώπους να συντηρήσουν τους θεούς
πέρασαν 600 χρόνια, λιγότερο από 600 και η χώρα πλάτυνε
Οι άνθρωποι πλήθυναν, η χώρα μούγκριζέ σαν άγριο βόδι
ο θεός ενοχλήθηκε από το σάλο τους
ο Ενλίλ άκουγε τις κραυγές τους
στους μεγάλους θεούς μίλησε:
“τυραννικός έγινε ο σάλος των ανθρώπων από το σαματά τους χάνω τον ύπνο μου
διαταγή δώστε η αρρώστια suruppu να ξεσπάσει”
Τώρα ήταν ένας Ατραχάσις
Που το αυτί του στο θεό του Ενκι είχε στήσει
με τον θεό του μίλαγε
και ο θεός του μίλαγε μαζί του
ο Ατραχάσις έκανε την φωνή του να ακουστεί
και στον αφέντη είπε πόσο καιρό θα μας κάνουν οι θεοί είναι υποφέρουμε;
θα μας κάνουν για πάντα αρρώστιες να υποφέρουμε;
Ο Ενκι έκανε τη φωνή του να ακουστεί
και είπε στον υπηρέτη του
τους γέροντες φώναξε, τους πρεσβυτέρους άντρες
Αρχισε εξέγερση μέσα στο σπίτι σου
Ας διαλαλήσουν οι κήρυκες
ας κάνουν μεγάλο θόρυβο στη χώρα
Μην τιμάται πια τους θεούς σας
μην προσεύχεστε πια στις θεές σας
ψάξτε να βρείτε την πόρτα του Ναμτάρα
φέρτε μπροστά του ένα καρβέλι
Ας τον να φτάσει η προσφορά τ΄ αλευριού
Ας ντραπεί από τα δώρα
και ας καθαρίσει το “χέρι” του
Ο Ατραχάσις πήρε διαταγή
Μάζεψε τους γέροντες στην πόρτα του
Ο Ατραχάσις έκανε την φωνή του να ακουστεί
και στους γέροντες είπε:
“τους γέροντες φώναξα τους πρεσβυτέρους άντρες”
(Ουόρντ, 1994, “Ο Ατραχάσις”, Πινακίδα Ι , στήλη VII ) — υπάρχει συνέχεια για όσους ενδιαφέρονται.
Ο Enki όμως πιο πονόψυχος σώζει από τον κατακλυσμό το ανθρώπινο είδος και όχι μόνο, δίνοντας συγκεκριμένες οδηγίες στον Atraharsis να φτιάξει ένα ξύλινο πλοίο κλειστό, αδιαβροχοποιημένο με πίσσα, να κλείσει την καταπακτή και να την ανοίξει μετά από 7 ημέρες …
Το έπος του Ατραχάσις είναι συγγενικό με μεγάλο έπος του Γιλγαμές
Μου αρέσουν πολύ τα παραμύθια … Ευτυχώς που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα!
