«Ο ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ»
Αγαπητοί συνταξιδιώτες!
Το ταξίδι μας της σημερινής μέρας, έχει φτάσει στις ώρες, μετά τη δύση του Ηλίου.
Και όπως λέγει η επιστήμη, αυτή την χρονική περίοδο, στο Νευρικό μας σύστημα, που είναι η έδρα της συνείδησής μας, αρχίζει μια αλλαγή: Το Συμπαθητικό Νευρικό Σύστημα (Ν.Σ.), που είναι για την Εγρήγορση, την Ενεργητικότητα, τη Δραστηριότητα και τη Συγκεκριμένη Σκέψη, αρχίζει να μειώνει την λειτουργία του.
Το Παρασυμπαθητικό Ν.Σ., που είναι για τη Χαλάρωση, την Ανάπαυση, τη Δεκτικότητα και την Αφηρημένη σκέψη, αρχίζει ν’ αυξάνει τη λειτουργία του. Κάποιες ώρες αργότερα, η κατάσταση της συνείδησής μας, θ’ αλλάξει ριζικώτερα. Η αισθητηριακή εγρήγορση θα σβήσει και θα μπούμε σε περιοχές και βιώματα, που τα ονομάζουμε «ονειρικά», αλλά και ζωή «εν ονείρω». Αυτή την περίοδο, θυμόμαστε-δεν θυμόμαστε (όταν ξυπνήσουμε), έχουμε σαν Συνείδηση, ζήσει σε κάποιες πραγματικότητες, όπου ο χώροςκαι ο χρόνος είναι διαφορετικοί, απ’ ό,τι είμαστε ξύπνιοι.
Αυτός είναι ο συνηθισμένος, καθημερινός, φυσικός τρόπος αλλαγής της Συνείδησής μας. Μικρότερες όμως, αλλά και μεγαλύτερες αλλαγές, μπορεί να συμβούν και κατά την διάρκεια του ξύπνιου, κάτω από την επίδραση διαφόρων -συναισθηματικών κυρίως – παραγόντων. Αλλαγές που σαν Συνειδήσεις, μας κάνουν να είμαστε, άλλοτε οργισμένοι, τρομοκρατημένοι ή σε πόνο και άλλοτε, ικανοποιημένοι, χαρούμενοι ή ερωτευμένοι.
Μεγαλύτερες όμως, έως και ριζικές αλλαγές, μπορούν να συμβούν προκλητά, με τη χρήση διαφόρων τεχνικών,* όπως οι πνευματικές – λεγόμενες – τεχνικές: Αυτοσυγκέντρωση, Διαλογισμός, Οραματισμός, προσευχή κ.α. Η απόσυρση σε χώρους Αισθητηριακής Απομόνωσης, όπως λόγου χάρη, σε ειδικές δεξαμενές ή – σε παλιότερες εποχές – σε σπηλιές, σε τάφους κ.α., αλλάζει την Συνείδηση, περνώντας την σε περιοχές, ανάλογες των ονειρικών περιοχών.
Η χρήση ψυχοτρόπων ουσιών, μεταφέρει την Συνείδηση σε καταστάσεις, ανάλογες με την ψυχοτρόπο ουσία και τον ψυχισμό του υποκειμένου. Καταστάσεις, που άλλες τους είναι φωτεινές και άλλες σκοτεινές. Ο Ήχος: Ψαλμοί, διάφορα είδη μουσικών οργάνων (κρουστά, έγχορδα, πνευστά), τραγούδια ή άλλες φωνητικές εκφράσεις, π.χ. το Αμήν, το ΩΜ, ταξιδεύουν την Συνείδηση με τη βοήθεια της φαντασίας ή του Οραματισμού. Η Σωματική κίνηση, χορός – μπαλέτο – Τάι-τσι κ.α., είτε μόνη της, είτε σε συνδυασμό με Ήχο και Αυτοσυγκέντρωση, προκαλεί επίσης μετακίνηση της Συνείδησης, από την συνηθισμένη της θέση.
Δεν θα αναφερθούμε σε άλλες τεχνικές Αλλαγμένων Καταστάσεων Συνείδησης, όπως η σεξουαλική ένωση, ο πόνος, οι ασκητικές πλευρές σωματικής κακουχίας (ακραία νηστεία, αϋπνία, κ.α.) η ύπνωση κ.ο.κ., γιατί θα επεκταθούμε πέραν του χρόνου μας.
* Χρησιμοποιείται συχνά ο όρος: «Ψυχοτεχνολογία»
Η Συνείδησή μας, φτιάχνεται από τις αισθήσεις, τις συγκινήσεις και τις όποιες επιγνώσεις του εαυτού μας, μέσα σ’ έναν Κόσμο ή Περιβάλλον. Είναι άλλο πράγμα η Συνείδηση και ένα άλλο πράγμα είναι ο ΚΑΤΟΧΟΣ της Συνείδησης.
Στους περισσότερους ανθρώπους, η Συνείδησή τους διαμορφώνεται και λειτουργεί αντανακλαστικά, από το περιβάλλον που τροφοδοτεί με πληροφορίες τις αισθήσεις, τα συναισθήματα και τις σκέψεις. Έτσι, άλλου ανθρώπου η Συνείδηση είναι καθηλωμένη στο Αισθησιακό, άλλου στο Συγκινησιακό και άλλου (στην καλύτερη των αντανακλαστικών περιπτώσεων), καθηλώνεται σαν Νοητική Ταυτότητα.
Ένα ωραίο παράδειγμα, για τη φύση της Ανθρώπινης Συνείδησης και τη σύνθεσή της, έδιναν οι Αρχαίοι: Ο άνθρωπος, έλεγαν, είναι ένα ΑΡΜΑ που το κινούν δύο ΑΛΟΓΑ, που οδηγεί ένας ΗΝΙΟΧΟΣ και που μεταφέρει έναν ΕΠΙΒΑΤΗ. Το ταξίδι του είναι η ΖΩΗ, το ΑΡΜΑ το κορμί και οι ανάγκες του: να είναι λαδωμένο, γερό και ελαφρύ όχημα. Τα Α-ΛΟΓΑ, είναι οι συγκινήσεις και συναισθήματα, τα χωρίς λογική, που κινούν το κορμί και πρέπει να είναι ευκίνητα, ζωντανά και υπάκουα στον ΗΝΙΟΧΟ. Ο ΗΝΙΟΧΟΣ πρέπει να είναι ξύπνιος, ικανός να βλέπει μακριά και να μην πληγώνει τα Α-ΛΟΓΑ, ούτε να αφήνει να τον πηγαίνουν όπου θέλουν. Αυτός είναι ο Νους, με την Αντίληψη, την Κρίση και την Γνώση των εμποδίων του Δρόμου. Την διαδρομή όμως, την γνωρίζει μόνο ο ΕΠΙΒΑΤΗΣ. Ο ΗΝΙΟΧΟΣ, όπου βλέπει πέρασμα, πηγαίνει…και συνήθως διαλέγει το πιο εύκολο!
Ο ΕΠΙΒΑΤΗΣ που κάθεται ήσυχα στο ΑΡΜΑ, είναι ουσιαστικά ο ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ! Αυτός για τον οποίο, το ΑΡΜΑ (κορμί), τα ΑΛΟΓΑ (συναισθήματα) και ο ΗΝΙΟΧΟΣ (νους), εργάζονται, ώστε να κάνει το ταξίδι. Ο ΕΠΙΒΑΤΗΣ ψιθυρίζει τη διαδρομή, στον αναμένοντα εντολή ΗΝΙΟΧΟ, ώστε να οδηγεί από σωστό δρόμο και να μην περιπλανιέται σε αδιέξοδα. Συνήθως όμως, ο ΗΝΙΟΧΟΣ, κοιμάται και τα ΑΛΟΓΑ οδηγούν το ΑΡΜΑ!
Στην καλύτερη των περιπτώσεων, ο ΗΝΙΟΧΟΣ, ενώ είναι ξύπνιος, παρασυρμένος από την αίσθησή του σαν οδηγού, που αυτός κατευθύνει τα ΑΛΟΓΑ, δεν ακούει τον ΕΠΙΒΑΤΗ εμποδιζόμενος από τους θορύβους του ΑΡΜΑΤΟΣ, των συνεχών ποδοβολητών, των χλιμιντρισμάτων και των δικών του φωνών!
Έτσι συχνά – στην καλύτερη των περιπτώσεων, που η Συνείδηση του ανθρώπου εστιάζεται στον ΝΟΥ (τον ΗΝΙΟΧΟ), το ταξίδι γίνεται μια περιπλάνηση σε αδιέξοδα.
Ο ΕΠΙΒΑΤΗΣ είναι ο ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ και ΚΑΤΟΧΟΣ της Συνείδησης. Είναι αυτός που δύναται – μπορεί να προσανατολίσει το νου, ο οποίος θα οδηγήσει τα συναισθήματα, που θα κινήσουν το κορμί. Ο Κάτοχος της Συνείδησης, είναι άλλο πράγμα και η Συνείδηση είναι άλλο – όπως προαναφέρθηκε. Ακριβώς όπως Αντίληψη, Συναίσθημα και Αίσθηση δεν είναι το ίδιο πράγμα γι’ αυτόν που Αντιλαμβάνεται, αυτόν που νοιώθει το συναίσθημα κι αυτόν που έχει την Αίσθηση. Αν η Συνείδηση είναι ταυτισμένη με το κορμί ή τις συγκινήσεις μόνο, το ταξίδι θα είναι ατυχές. Αν έχει ταυτιστεί μόνο με τον νου, θα είναι μονόπλευρο αδιέξοδο. Αν όμως η Συνείδηση, έχοντας ταυτιστεί με το σώμα, τις συγκινήσεις και το νου, αρχίζει ν’ ακούει κάποιους «ψίθυρους» του ΕΠΙΒΑΤΗ, τότε το ταξίδι, αρχίζει να βρίσκει για τον κάθε άνθρωπο, την δική του διαδρομή.
Η Συνείδηση στο ΝΟΥ, κάποια στιγμή αρχίζει ν’ αποσπάται από τους «θορύβους» και να συγκεντρώνεται στις οδηγίες του ταξιδιώτη, του ΕΠΙΒΑΤΗ, του Κατόχου ή Χρήστη του ΑΡΜΑΤΟΣ, των ΑΛΟΓΩΝ και του ΗΝΙΟΧΟΥ. Αυτό θα συμβεί, όταν ο ΗΝΙΟΧΟΣ (ΝΟΥΣ), έχει γίνει ικανός για σωστό χειρισμό των ΑΛΟΓΩΝ συγκινήσεων και του κορμιού του και αρχίσει να ψάχνει για βοήθεια ένδον (εντός)!
Τότε, επιδιώκει το «ξεκόλλημα» από τους θορύβους που τον εμποδίζουν και αφουγκράζεται και ακροάται την «Φωνή της Σιγής». Έτσι η Συνείδηση, αρχίζει να ταυτίζεται σιγά-σιγά με τον ΕΠΙΒΑΤΗ και το ταξίδι πια, καθίσταται ασφαλές και πετυχημένο.
Όπως είναι φανερό, υπάρχουν πολλές καταστάσεις Συνείδησης στον ίδιο άνθρωπο: κοιμισμένες, άλογες, ξύπνιες, παράλογες αλλά και Υπέρ-λογες.
Το πέρασμα της Συνείδησης από κατάσταση σε κατάσταση, μέχρι την ταύτιση με τον ΕΠΙΒΑΤΗ (ταξιδιώτη), είναι αυτό το ίδιο το ΤΑΞΙΔΙ.
Ο ΕΠΙΒΑΤΗΣ, έχει πάρει διάφορα ονόματα κατά καιρούς, με πιο συχνό το Ανώτερος ή Πνευματικός Εαυτός!!
Η επικοινωνία μαζί του, είναι από τις πιο όμορφες φάσεις του ταξιδιού! Τότε η Συνείδηση βρίσκει τον πραγματικό της Κάτοχο και ο θάνατος – ο φόβος του παροδικού – αποδεικνύεται, ένα ψεύτικο φάντασμα.
Αυτές οι μετακινήσεις της Συνείδησης, από κατάσταση σε κατάσταση, σχετίζονται ή αναλογούν σε ηλεκτροχημικές μεταβολές του Νευρικού Συστήματος. Οι Ανατολικοί λαοί λένε, ότι αντιστοιχούν σε λειτουργίες ενεργειακών κέντρων ή τσάκρας. Στην Δυτική επιστήμη, μιλάμε για ενδοκρινείς αδένες. Στη Βιολογική Ψυχολογία ιδιαίτερα, μιλάμε για Νευρορμόνες και Νευροδιαβιβαστές. Φαίνεται, ότι η σχέση: Αλλαγή Συνείδησης – Αλλαγή Νευροδιαβιβαστών, είναι αμφίδρομη: Όταν αλλάζει η Συνείδηση, αλλάζουν και οι Νευροδιαβιβαστές και οι ηλεκτρικές λειτουργίες – όπως με τον Υπερβατικό Διαλογισμό (Υ.Δ.). Όταν αλλάζουν οι Νευροδιαβιβαστές, με ουσίες ή νηστείες, αλλάζει και η Συνείδηση. Στην πρώτη περίπτωση (Υ.Δ.), η αλλαγή της Συνείδησης έγινε χωρίς εξωτερικό παράγοντα, στην δεύτερη έγινε με την βοήθεια κάποιου εξωτερικού παράγοντα και δεν έγινε αυτοδύναμα.
Είναι, νομίζω, αντιληπτό απ’ όλους, ότι όσο η Συνείδηση είναι ταυτισμένη με το κορμί ή τις συγκινήσεις ή ακόμα με τον ασυγκέντρωτο ή ανέτοιμο (ανεκπαίδευτο) Νου, οι αλλαγές της προκαλούνται, κατά κανόνα, από εξωτερικούς παράγοντες. Όσο όμως ο Νους συγκεντρώνεται ή εκπαιδεύεται, αρχίζει να υφίσταται τις επιδράσεις των εσωτερικών παραγόντων!
Έτσι, έχουμε:
Ανώριμη Συνείδηση – Εξωτερικοί παράγοντες Αλλαγής
Ώριμη Συνείδηση – Εσωτερικοί παράγοντες Αλλαγής
Στη διαδικασία όμως αυτή, της μακροχρόνιας ωρίμανσης της Συνείδησης, υπάρχουν και παράγοντες που την καθυστερούν, την εμποδίζουν και σκοπεύουν στην παρεμπόδισης της ταύτισης με τον ΕΠΙΒΑΤΗ, τον ΑΝΩΤΕΡΟ ΕΑΥΤΟ. Οι κυριότεροι είναι η πολιτική, οικονομική και θρησκευτική εξουσία, που επιδιώκουν την παραμονή της Συνείδησης στο επίπεδο του Άρματος, των Αλόγων και του απρόσεχτου Ηνίοχου. Υλιστικά εκφράζεται αυτό, με την καλλιέργεια της κατανάλωσης: «Φάγωμεν, Πίωμεν, αύριο γαρ αποθνήσκομεν». Θρησκευτικά, εκφράζεται με την καλλιέργεια του φόβου και της υποταγής στους «πνευματικούς μεσάζοντες».
Ειδικά για την μη ανάπτυξη του Ηνίοχου (ΝΟΥ), καλλιεργείται το ΧΑΟΣ από πληροφορίες και η καταστολή των πνευματικών αναζητήσεων. Ιδίως καλλιεργείται η ΝΑΡΚΩΣΗ και εξάρτηση της Συνείδησης, με την προώθηση των Ψυχοτρόπων Ουσιών, μέσω μίας Απαγορευτικής Πολιτικής, που αυξάνει την έλξη και τις διαταραχές της χρήσης.
Όταν δεν υπάρχει συνεργασία αλλά ανταγωνισμός ανάμεσα στο άρμα, τα άλογα και τον Ηνίοχο, τότε έχουμε ασθένειες και κακό ταξίδι. Αντίθετα, όταν υπάρχει συνεργασία και αρμονική κάλυψη των αναγκών, όλων των μέσων του ταξιδιού (άρματος – Αλόγων και Ηνίοχου), τότε έχουμε θεραπεία των ασθενειών και ΥΓΕΙΑ.
Και τότε μπορούμε, καθένας από μας να πει: σωστά ταξιδεύω ή άλλως «ΤΑ ΑΞΙΑ – ΟΔΕΥΩ».
