ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΛΟΟΥ: “Η ΤΕΧΝΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΝΟΡΑ”
Της Χαρί Λέκκα
Συναντηθήκαμε στη δραματική σχολή Βεάκη, μετά το τέλος της πρόβας για την θεατρική παράσταση «Μπλοκ Ιχνογραφίας», του Κώστα Καρτελιά, που κάνει πρεμιέρα το Σάββατο 29 Οκτωβρίου στο « Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης», για 12 συναπτές και μοναδικές παρατάσεις.
Μετά από 70 συνεχόμενα λεπτά, ενός ακατάπαυστου μονολόγου με ενσωματωμένες τις πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις του Μιχάλη Γρηγορίου , ο Χρήστος Κάλλοου, ο οποίος επέστρεψε μόλις πριν δύο μήνες από το National Theater London, ήταν έτοιμος για μία σύντομη και ενδιαφέρουσα , κατά το πώς εξελίχθηκε, συζήτηση.
—Γιατί “Μπλοκ Ιχνογραφίας”
—Η ποιητική συλλογή του Κώστα Καρτελιά, είναι ένα κείμενο πρόκληση. Πρόκληση είναι και η σκηνοθετική προσέγγιση της παλιάς φίλης και συνεργάτιδας Άννας Σωτρίνη , η οποία έχει επιλέξει για παρτενέρ μου την ταλαντούχα Ioustina Maciaszek. Εννοώ ότι απ’ όποια πλευρά κι αν το δεις, ένα μονόλογος που πρέπει να κρατήσει το ενδιαφέρον του θεατή για πάνω από μία ώρα και μάλιστα σε ένα μη θεατρικό κείμενο με ενσωματωμένα τραγούδια , είναι και πρόσκληση και μεγάλη πρόκληση για έναν ηθοποιό.
—Πως θα περιγράφατε τον ρόλο σας;
—Με διευκολύνει το συγκεκριμένο κείμενο, γιατί σε πολλά σημεία ταυτίζομαι κι εγώ ως χαρακτήρας. Είναι ο διπλανός άνθρωπος…βιωματικά περιγράφει στιγμές απ΄την ζωή του, που ως μνήμες, όλους μας αφορά. Είναι ο κάθε άνθρωπος, ο οποίος κυριαρχείται από την υπαρξιακή αγωνία. Προσδίδει μια ιδιαιτερότητα σ΄ αυτόν το ρόλο και παρότι ο ήρωάς μας είναι ποιητής, δεν διαφέρει απ΄ οποιονδήποτε άντρα ή γυναίκα, με τα ίδια πανανθρώπινα στοιχεία.
—Συμμετείχατε στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου της Αγγλίας, “Sunset at the Villa Thalia”…
—Λέτε πως εν Ελλάδι δεν είναι έτσι…
—Στο Λονδίνο πως βρεθήκατε;
—Περιέργως, ήταν εύκολο. Είναι μια ευρωπαϊκή χώρα που διακρίνεται για την αξιοκρατία της. Έμαθα για την ακρόαση, από γνωστό μου που ζει στο Λονδίνο. Παρουσιάστηκα και πέρασα από ακρόαση. Η συνεργασία με τον σκηνοθέτη Simon Godwin και τον διευθυντή, Rufus Norris, με έκαναν με την συμπεριφορά τους να νιώσω τόσο οικεία, που τουλάχιστον τους οφείλω ένα δημόσιο ευχαριστώ.
—Να μιλήσουμε για την τωρινή σας συνεργασία;
— Με εντυπωσιάζει ο τρόπος της σκηνοθέτιδας Άννας Σωτρίνη, η οποία μου θυμίζει τον σκηνοθετικό τρόπο προσέγγισης της Αγγλίας. Δηλαδή σκηνοθετεί με καρότο, σε αντίθεση με μένα που είμαι άνθρωπος του μαστιγίου…Περιέργως όμως, σ΄εμένα αυτός ο τρόπος λειτουργεί. Είμαι επίσης απόλυτα ικανοποιημένος από την υπέροχη Ομάδα μας και τον επαγγελματισμό τους, τον οποίο δεν συναντώ συχνά. Αναφέρομαι στην βοηθό σκηνοθέτη, Ιωάννα Πιταούλη, την γλυκύτατη Ioustina Maciaszek και τα μοναδικά κορίτσια, που συμμετέχουν στο video της έναρξης της παράστασης, που σκηνοθετεί ο γιός μου Ευάγγελος Κάλοου και για τον οποίο είμαι περήφανος, όχι μόνο ως πατέρας, αλλά κυρίως ως συνεργάτης. Επίσης να σημειώσω, πως χαίρομαι που συνεργάζομαι με τον μουσικοσυνθέτη Μιχάλη Γρηγορίου, την δουλειά του οποίου χρόνια θαύμαζα, ενώ για την Άννα Μαχαιριανάκη, έχω να πω ότι έχουμε συνεργαστεί κατά το παρελθόν και είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που ξανασυναντηθήκαμε και θα φορέσω το κοστούμι που διάλεξε για μένα, μπροστά από τα σκηνικά που σχεδίασε για το «Μπλοκ Ιχνογραφίας».
