Marcus Rashford: Ο διεθνής ποδοσφαιριστής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν διδάσκει μόνο ποδόσφαιρο αλλά και πολιτική
Με το να πείσει την κυβέρνηση να επεκτείνει το δωρεάν κουπόνι γεύματος, ο ποδοσφαιριστής της Manchester United έχει διδάξει στον πρωθυπουργό ένα μάθημα αλληλεγγύης
Τη Δευτέρα, ο κ. Rashford δημοσίευσε μια ανοιχτή επιστολή σε βουλευτές. Σε αυτό ζήτησε παράταση, μέσω των καλοκαιρινών διακοπών, του συστήματος κουπονιών που παρείχε σε παιδιά από φτωχότερες οικογένειες δωρεάν γεύματα κατά το κλείδωμα. Με μια δροσερή συγκατάθεση, η Downing Street αρχικά το άφησε να γίνει γνωστό ότι, αν και ο ποδοσφαιριστής είχε χρησιμοποιήσει τη φήμη του για να «επισημάνει μερικά πολύ σημαντικά ζητήματα», ο Μπόρις Τζόνσον δεν θα έπαιρνε την ιδέα του. Το σχέδιο, επισημάνθηκε άσκοπα, λειτουργούσε συνήθως μόνο κατά τη διάρκεια της περιόδου.
Σε μια προσπάθεια να ξεπεράσει την εξέγερση του Σώματος των Κοινοτήτων για το ζήτημα από τους βουλευτές των Συντηρητικών, ο εκπρόσωπος του πρωθυπουργού ανακοίνωσε ένα νέο ταμείο καλοκαιρινών τροφίμων 120 εκατομμυρίων λιρών, που απευθύνεται σε οικογένειες που δικαιούνται δωρεάν σχολικά γεύματα.
Αλλά το βαθύτερο νόημα του θριάμβου του κ. Rashford ξεπερνά τους άθλιους λανθασμένους υπολογισμούς που γίνονται μέσα στο Νο. 10. Αυτός ήταν ένας νεαρός Μανκούνιος που μεγάλωσε σε μια από τις φτωχότερες περιοχές της πόλης του, υπερασπιζόμενος την εμπειρία εκατοντάδων χιλιάδων άλλων σαν αυτόν, σε όλη τη χώρα. Το έκανε με αυθεντικότητα, πάθος και ευγλωττία. Ο κ. Rashford έχει ήδη δωρίσει χρόνο και χρήματα στη φιλανθρωπική οργάνωση FareShare, η οποία έχει συγκεντρώσει 20 εκατομμύρια λίρες για να βοηθήσει τη διατροφή ευάλωτων παιδιών
Αυτή ήταν αξιοθαύμαστη χρήση του πλούτου που αποκτήθηκε μέσω του ταλέντου του. Όμως, η θαρραλέα δίωξη της υπόθεσής του με τον πρωθυπουργό – και η άρνηση να δεχθεί τον αριθμό του κ. Johnson για απάντηση – έχει ιδιαίτερη σημασία: ο κ. Rashford μίλησε εκ μέρους και κέρδισε μια νίκη για τους ανθρώπους που πολύ σπάνια διοικούν τον Tory προσοχή του κόμματος.
Τό μήνυμα που έστειλε ήταν απλό: η αγάπη, η καλοσύνη και η κοινοτική ανησυχία που συντηρούσε τη δική του οικογένεια – τα κλαμπ πρωινού και τα χριστουγεννιάτικα γεύματα. η καλοσύνη των γειτόνων και των εθελοντών – δεν πρέπει ποτέ να αφεθεί στην τύχη στη ζωή ενός παιδιού. Αυτή η αίσθηση αλληλεγγύης πρέπει, μάλλον, να βρει την υψηλότερη έκφρασή της στην κορυφή της πολιτικής. Θα πρέπει να υπάρχει στις εγγυήσεις που κάνει μια κυβέρνηση σε όλες τις οικογένειες, όσο άτυχες και αν είναι οι περιστάσεις τους.
Όπως προτείνει ο κ. Rashford, τα «συνηθισμένα» μέτρα δεν είναι πουθενά αρκετά καλά για να βοηθήσουν τις φτωχότερες νοικοκυρές σε μια εποχή που η μαζική ανεργία σε στιλ της δεκαετίας του 1980. Σημαίνει επίσης να αναγνωρίσουμε και να ενεργήσουμε πάνω στην κληρονομιά των διαρθρωτικών ανισοτήτων που, ως μαύρο, εργατικό αγόρι, το είδε από πρώτο χέρι
Τα παιδιά σε οικογένειες χωρίς ψηφιακή πρόσβαση και δεν διαθέτουν τα δίκτυα υποστήριξης που κατεδαφίστηκαν κατά τη διάρκεια μιας δεκαετίας λιτότητας, θα είναι το χειρότερο από όλα. Εκπαιδευτική βοήθεια, καθώς και φαγητό, θα απαιτηθεί επειγόντως την επόμενη περίοδο.
Πηγή: Guardian
Επιμέλεια: Βασίλης Λύγκας
