Μέσα στον καταιγισμό των ειδήσεων γύρω από την πανδημία του COVID19, την επερχόμενη οικονομική κρίση, αλλά και την αυτιστική εμμονή του πολιτικού συστήματος να ανακυκλώνει το πιο παρακμιακό πολιτικό αμοραλισμό επιδιδόμενο σε αλληλοκατηγορίες, ζητήμα που έχουν στον πυρήνα της την ανάγκη για την διαφύλαξη της συλλογικής μας αξιοπρέπειας αλλά και την συμβατική υποχρέωση της πατρίδας μας για προστασία και σεβασμό απέναντι σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη.
Ένα από τα ζητήματα αυτά που βρίσκονται στο περιθώριο της δημοσιογραφικής προσοχής είναι και η κατάσταση που βιώνουν οι πρόσφυγες που λαμβάνουν άσυλο στην πατρίδα μας.
Η απουσία μέριμνας από την πλευρά της πολιτείας σε συνδυασμό με την εσκεμμένη απαξιώση και περιθωροποιήση τους με την εναπόθεση τους στην Πλατεία Βικτωρία, χωρίς προγραμματισμό με μια υφέρπουσα τιμωρητική διαθεση, το μόνο που καταφέρνει είναι να τους οδηγήσει βορά σε μια διπλή εργαλειοποιήση , από την πλευρά των κατά επάγγελμα προοδευτικών και από τους ακροδεξίους του πολιτικού φάσματος που έχουμε δομήσει την πολιτική τους καρίερα πάνω σε αυτό το μύθευμα περί της επέλασης των ξένων και του κινδύνου αλλοίωσης του πολιτισμού μας.
H κατάρα του πολιτικού μας συστήματος που διαπερνάει ως όνειδος και καρκίνωμα και την κοινωνία μας, αυτή του διχασμού φαίνεται ότι είναι θέμα να επανέλθει με πρόσχημα αυτή την φορά τους πρόσφυγες και την εν γένει διαχείριση του προσφυγικού που θα αποτελέσει ένα από τα πίο κρισιμα ζητήματα που θα έχει να αντιμετωπίσει η Κυβέρνηση Μητσοτάκη , μάζι με την υγειονομική και οικονομική κρίση.
Σε αυτό το εκρηκτικό μείγμα το οποίο θα αντιμετωπίσουμε ως κοινωνία το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα η εργαλειοποιήση του προσφυγικού είτε από αυτό γίνε από την αριστερά είτε από την δεξιά θα έχει μοναδικό θύμα τους κατατρεγμένους του κόσμου , και την ίδια την δημοκρατία.
