Ο βραβευμένος με Booker συγγραφέας Ίαν Μακ Γιούαν επέκρινε με καυστικό τρόπο τη σύγχρονη εμμονή των ανθρώπων να κυκλοφορούν παντού με μπουκάλια νερού, χαρακτηρίζοντάς τη «παραφροσύνη».
Μιλώντας στο Φεστιβάλ Λογοτεχνίας του Τσέλτεναμ, ο συγγραφέας του Atonement σχολίασε πως η κοινωνία έχει φτάσει σε υπερβολικό σημείο με το εμφιαλωμένο νερό.
«Πριν από τριάντα χρόνια, κανείς δεν κουβαλούσε μπουκάλι. Έπινες απλώς ένα ποτήρι νερό από τη βρύση όταν γύριζες σπίτι», είπε, προσθέτοντας:
«Και ξαφνικά πειστήκαμε ότι δεν μπορούμε να περάσουμε δέκα λεπτά χωρίς να διψάσουμε. Αυτό είναι τρέλα».
Ο γνωστός συγγραφέας, που συχνά πραγματεύεται περιβαλλοντικά ζητήματα στα έργα του, επισήμανε την ειρωνεία του να ζούμε μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο πλαστικά:
«Εκατομμύρια πλαστικά μπουκάλια παντού, λες και η δίψα είναι μια τρομερή ασθένεια. Μα δεν είναι! Απλώς περίμενε δέκα λεπτά και πιες ένα φλιτζάνι τσάι όταν γυρίσεις σπίτι», είπε, προκαλώντας το γέλιο του κοινού.
«Αν βλέπατε κάποιον το 1950 να περπατά στον δρόμο με μπουκάλι νερό, θα σκεφτόσασταν “τι κάνει αυτός;”. Είναι ένα μικρό παράδειγμα, αλλά δείχνει πώς η ζωή αλλάζει σταδιακά χωρίς να το καταλαβαίνουμε».
Ο Μακ Γιούαν θυμήθηκε επίσης ένα περιστατικό με τον αείμνηστο φίλο του, Μάρτιν, που είχε σαρκάσει την ανθρώπινη εξάρτηση από το πλαστικό:
«Περπατούσαμε και έτρωγε ένα απαίσιο χάμπουργκερ σε δοχείο από πολυστυρένιο. Του είπα πόσο αποκρουστικό ήταν το υλικό, και εκείνος απάντησε: “Οι μελλοντικές γενιές θα μας ευγνωμονούν που αυτό το κομμάτι πλαστικό κράτησε το χάμπουργκερ μου ζεστό για 30 δευτερόλεπτα παραπάνω”».
«Και κάθε φορά που πετάω ένα πλαστικό μπουκάλι, νιώθω ότι όλοι συμμετέχουμε σε αυτή τη συλλογική τρέλα», πρόσθεσε ο συγγραφέας.
«Οι νέοι έχουν χάσει την εξάσκηση της συγκέντρωσης»
Ο 76χρονος λογοτέχνης αναφέρθηκε και στις επιπτώσεις των social media, λέγοντας ότι πράγματι επηρεάζουν την ικανότητα των νέων να συγκεντρώνονται σε μεγάλα κείμενα, όμως «είναι κάτι που μπορεί να επανέλθει».
«Απλώς έχουν χάσει την εξάσκηση. Και, ειλικρινά, υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά πράγματα για τα οποία πρέπει να ανησυχούμε από το πόσο συγκεντρωμένοι μένουμε», υπογράμμισε.
«Μην φοβάστε να γράφετε ελεύθερα»
Τέλος, ο Μακ Γιούαν προέτρεψε τους νέους συγγραφείς να εκφράζονται χωρίς φόβο, παρά το κλίμα λογοκρισίας και την επιρροή των λεγόμενων sensitivity readers — των ανθρώπων που ελέγχουν τα κείμενα πριν από τη δημοσίευσή τους για πιθανές «προσβλητικές» αναφορές.
Το μήνυμά του προς όσους θίγονται εύκολα από τις απόψεις της λογοτεχνίας ήταν ωμό και σαφές: «Στο διάολο όλοι τους!»
