Με την αμεσότητα της δικής τους φωνής, οι ασθενείς κρατούμενοι του Νοσοκομείου των Φυλακών Κορυδαλλού αποφάσισαν πριν από τρεις εβδομάδες να απευθυνθούν στην κοινωνία. Να μας πουν ότι ζουν σε ένα χώρο που μόνο κατ’ ευφημισμόν κάποιοι αποκαλούν νοσοκομείο.
Να μας πουν ότι εκεί, στον Άγιο Παύλο –ή Άγιο Πέτρο όπως τον λένε οι ίδιοι για ευνόητους λόγους– μέσα στη βρόμα και στις ασθένειες, 210 άνθρωποι (οροθετικοί, καρδιοπαθείς, καρκινοπαθείς, διαβητικοί, ανάπηροι, παραπληγικοί) έχουν εγκαταλειφθεί να εκτίσουν μια ποινή που ισοδυναμεί με βασανισμό και σε πολλές περιπτώσεις με θάνατο. Κι ότι αυτοί, οι τρόφιμοι του Κολαστήριου Κορυδαλλού, θα σταματήσουν να παίρνουν το συσσίτιό τους, θα επιστρέψουν τα φάρμακά τους στους φύλακες και θα διεκδικήσουν με τη ζωή τους το αυτονόητο δικαίωμα στην υγεία και την αληθινή νοσηλεία. Αυτή η κραυγή –εικονογραφημένη σοκαριστικά με τις φωτογραφίες που έδωσαν οι ίδιοι στη δημοσιότητα μέσω κινητών τηλεφώνων– ήταν και η πρώτη τους νίκη. Υποχρέωσαν τους δημοσιογράφους να τους δώσουν μικρόφωνο. Κινητοποίησαν διεθνείς οργανισμούς. Μας ανάγκασαν όλους να κοιτάξουμε.
Κάποιοι μπορεί να πουν ότι οι εικόνες των φαγωμένων σωμάτων από την ψώρα, των ανθρώπων που κουλουριάζονται στο πάτωμα με τους ορούς στα χέρια, της τουαλέτας που ξεχειλίζει από λύματα παραπέμπουν σε κάποιου είδους freak show, προκαλούν απλώς τη λύπηση και πλήττουν την αξιοπρέπεια των φωτογραφιζόμενων. Μπορεί και να συμφωνούσα, αν τα ντοκουμέντα αυτά είχαν τραβηχτεί από την αδηφάγο κάμερα κάποιου ρεπόρτερ και επικαλούνταν τη φιλανθρωπική μας διάθεση απέναντι σε παιδιά ενός κατώτερου θεού. Όμως είναι και πάλι τα δικά τους λόγια που με κάνουν να σκεφτώ διαφορετικά. «Βοηθήστε μας. Η αλληλεγγύη σας είναι πιο δυνατή από την ελεημοσύνη του κράτους», λένε οι ασθενείς κρατούμενοι του Άγιου Παύλου κι εγώ μεταφράζω: Είμαστε αγωνιστές. Είμαστε αξιοπρεπείς μέχρι θανάτου. Είναι και κάτι επίσης πολύ σημαντικό που κέρδισε αυτή η κινητοποίηση.
Ο κρατούμενος που πήρε την ευθύνη να δώσει τις φωτογραφίες στη δημοσιότητα, ενεργώντας πάντα εξ ονόματος όλων και χωρίς ποτέ να προβάλει την προσωπική του περίπτωση, είναι καθηγητής μαθηματικών και κρατείται για οικονομικό έγκλημα (και συγκεκριμένα για χρέη). Για ακόμη μία φορά, οι δημοσιογράφοι (και όχι μόνο) έπεσαν από τα σύννεφα, και τα στερεότυπα πήγαν περίπατο. Ίσως βέβαια –κι αυτό θα πρέπει να προβληματίσει τους πάντες, πολίτες και κρατούντες– ο εν λόγω κρατούμενος ανήκει σε μια κατηγορία που ολοένα μεγαλώνει, αυτή των ξαφνικά και βίαια περιθωριοποιημένων ανθρώπων, που ποτέ δεν είχαν φανταστεί τον εαυτό τους ως κρατούμενο. Αυτοί δεν έχουν ενσωματώσει ακόμα το «σωφρονισμό» της φτώχειας, εντός και εκτός φυλακής, δεν μπορούν να δεχτούν με την ίδια ευκολία ότι στο εξής δεν θα έχουν δικαιώματα.
Αύριο Δευτέρα ο άνθρωπος αυτός θα περάσει, κατά παραγγελία της εισαγγελέα της φυλακής, από πειθαρχικό συμβούλιο ακριβώς επειδή χρησιμοποίησε κινητό (παράνομο στη φυλακή) για να δημοσιοποίησει την κατάσταση που επικρατεί. Αν αυτό γίνεται σε μια προσπάθεια εκφοβισμού των αγωνιζόμενων κρατουμένων του Άγιου Παύλου, η αλήθεια είναι ότι ακούγεται κάπως αστείο. Μιλάμε για καρκινοπαθείς και οροθετικούς που έχουν σταματήσει κοντά ένα μήνα τα φάρμακά τους και θα τους τρομάξει ένα πειθαρχικό; Αν πάλι είναι μία ακόμη επίδειξη της αναλγησίας και της απανθρωπιάς δικαστικών «λειτουργών» και υπουργών (Δικαιοσύνης και Υγείας για να μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για νοσοκομείο) επίσης δεν κάνει εντύπωση. Πώς νομίζετε ότι φτάσαμε ως εδώ; Όπως και να ’χει, η κοινωνία, στην οποία απευθύνθηκαν οι κρατούμενοι έχοντας χορτάσει και από εκφοβισμό και από αδιαφορία, θα πρέπει να το κάνει υπόθεσή της να μην τιμωρηθεί ο αγωνιστής Γιώργος Κ.
Ρόζα Κοβάνη (μέλος της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων).
https://epohi.gr/portal/