Παρακάτω θα βρείτε μία συλλογή 10 ψηφιακών βιβλίων των Εκδόσεων Σαΐτα που μπορείτε να κατεβάσετε ελεύθερα στον υπολογιστή σας.
240 δευτερόλεπτα ή 4 λεπτά. Αυτός είναι ο χρόνος που διαχωρίζει τον εγκεφαλικό θάνατο. Μεταφορικά μιλώντας, έναν θάνατο που μπορεί να προέλθει και από την αποστροφή για την ανάγνωση και την απουσία του βιβλίου γενικότερα στη ζωή μας.
24 διηγήματα του Φιλολόγου και Δημιουργού των Εκδόσεων Σαΐτα, Ηρακλή Λαμπαδαρίου, με κεντρικό τους θέμα την αξία της Λογοτεχνίας και την απόλαυση της ανάγνωσης δημιουργούνται μέσα από αναμνήσεις του φωτογραφικού φακού εννέα φωτογράφων (Αναστάσιος Βογιατζίδης, Χρήστος Ζαφειριάδης, Χάρης Ιωαννίδης, Μαρία Καλογιώργη, Δημήτριος Κανελλόπουλος, Μέλη Μίχα, Διάνα Σεϊτανίδου, Γιώτα Τριανταφυλλίδου, Απόστολος Τσομπανόπουλος), παλεύοντας να συνυπάρξουν πλάι στη δύναμη της εικόνας.
Το όλο αποτέλεσμα δίνει την αφορμή για την έναρξη ενός project που απευθύνεται σε όλους όσους θα ήθελαν να μοιραστούν τη δική τους ιστορία για τις φωτογραφίες που περιλαμβάνονται στη συλλογή, έχοντας πάντα ως θέμα τους το βιβλίο και την παρουσία (ή την απουσία) του στη ζωή μας.
Η «ΟΛΙΣ.ΘΗΣΗ» είναι ένα σύστημα εκπαίδευσης σε κάποιο «ανείπωτο χρόνο, όχι πάντως στο πολύ μακρινό μέλλον». Δεν έχει σχολεία, ούτε διορισμένους εκπαιδευτικούς. Οι μαθητές εκπαιδεύονται μέσω διαδικτύου από το σπίτι. Έχουν πολλές διαφορετικές πηγές και τρόπους να αφομοιώσουν τη γνώση. Το κράτος απαλλάσσεται από πολλές δαπάνες για την παιδεία. Ωστόσο, το σύστημα αυτό αδιαφορεί τελείως για την ψυχική και κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών. Εστιάζει μόνο στην απόκτηση ξερών γνώσεων, γεγονός που το πετυχαίνει απόλυτα. Με τον καιρό, ωστόσο, τα παιδιά παρουσιάζουν σοβαρές ψυχικές διαταραχές, λόγω της κακής κοινωνικοποίησής τους. Τελικά, εξεγείρονται εναντίον αυτού του συστήματος που αντιμετωπίζει τον άνθρωπο σα μηχανή και αγνοεί την ψυχή του.
Ἡ τέχνη, ἐν προκειμένω ἡ εἰκαστική, πέραν τῆς αἰσθητικῆς της ἀξίας, ἀποτελεῖ γλώσσα, ἡ ὁποία ἐμφανίζει συγκεκριμένα πλεονεκτήματα ἔναντι τοῦ λόγου. Τὸ ζήτημα εἶναι τὶ πολυσήμαντο θὰ ἀποκαλύψει ὠς ἔκφραση τοῦ καλλιτέχνη-δημιουργοῦ της, κυρίως δὲ τοῦ περιβάλλοντος πολιτισμοῦ τὸ ὁποῖο ὁ τελευταῖος ἀφουγκράζεται. Ἐναπόκειται στὴν εἰκονολογία νὰ ἀποκωδικοποιήσει τὸ σημαῖνον ἢ φαινόμενον τῆς εἰκονογραφίας, ἐμβαθύνοντας στὸ (ἐν)σημαινόμενον ἢ πρωτότυπον.
Παρόλη τὴ σαφὴ διάκριση μεταξὺ τοῦ ἕλληνος λόγου καὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς πίστεως, τὰ δύο αὐτὰ μεγέθη συναντῶνται ἔναντι τῆς σύγχρονης σκέψης. Δὲν ἐγκλωβίζονται στὴν ἐπιφάνεια τῆς εἰκόνας, ἀλλὰ διαβαίνουν πρὸς ἕνα νοούμενον (θεῖον) κάλλος, ἂν καὶ αὐτὸ ἔχει ἄλλη ταυτότητα σὲ κάθε περίπτωση. Τὸ νοητὸ αὐτὸ κάλλος συνδέεται ὀργανικὰ καὶ ἀντανακλᾶ στὸ αἰσθητό, τὸ ὁποῖο οὐδόλως ἐννοεῖται αὐτόνομο. Ἔτσι ἐξηγεῖται ὅτι στὴν ἀρχαιοελληνικὴ καὶ βυζαντινὴ εἰκονολογία λείπει μία αἰσθητικὴ κατὰ τὸ σημερινὸ πρότυπο. Αὐτὸ κάθε ἄλλο παρὰ μαρτυρεῖ ἔνδεια στοὺς ὀρίζοντες τῆς σκέψης, τὴν ὑπέρβαση δὲ τοῦ δευτερεύοντος πρὸς τὸ πρωτεῦον.
Τὸ μεῖζον ἐρώτημα: ἡ εἰκονολογία θὰ μείνει στὴν ἀποκωδικοποίηση τῆς ἱστορίας, τῶν κάθε εἴδους ἀντιλήψεων ἀνὰ ἐποχὴ καὶ τόπο, μέσα ἀπὸ ἕναν φερ᾽ εἰπεῖν ἀναγεννησιακὸ πίνακα, ἢ θὰ προσεγγίσει τὸν ἄκτιστο Θεὸ μέσα ἀπὸ τὶς Ἱερὲς Εἰκόνες; Ἐπ᾽ αὐτοῦ, ἐκκλησιαστικοὶ πατέρες καὶ σύνοδοι ἀποφαίνονται ὁμοφώνως: ἡ μορφὴ τοῦ ἐνσάρκου Θεοῦ Λόγου, ὡς ἐκτύπωμα καὶ ἀποτύπωμα κατὰ ἕναν αὐστηρὸ ἱστορικὸ ρεαλισμό, ποὺ τὴ διακρίνει ἀπὸ τὴ λοιπὴ μορφολογία (πεδίο μὲν τῆς ἐλεύθερης δημιουργίας τοῦ καλλιτέχνη, μὲ κυρίαρχες δὲ τὶς ἑλληνικὲς καταβολές), δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ εἶναι ἁγία, «ὅτι ἅγιον καὶ τὸ πρωτότυπον».
Τι θα συμβεί αν ένα μικρό Ψέμα, που χάνει τη δύναμή του, συναντήσει την Καθαρή Αλήθεια;
Την απάντηση δίνει η πεζογράφος, συγγραφέας παιδικών βιβλίων και μεταφράστρια, Στέργια Κάββαλου, στο παραμύθι της με τίτλο “Το Αθώο Ψέμα και η Καθαρή Αλήθεια” που εικονογράφησε η Vivi Markatos.
Στην Αρχή είναι ο Λόγος. Από την Απόδειξη διατυπώνεται, λεκτικά και γενικά κωδικά: Εγώ δεν αφανίζομαι. Εγώ είναι εντελώς απίθανο να αφανιστώ. Η φύση μου είναι η τελειότητα. Η ταυτότητά μου είναι τέλεια. Η σχέση μου με τον εαυτό μου είναι άρρηκτα και απόλυτα αγαπητική. Κάθε στοιχείο του εαυτού μου –της ύπαρξής μου– είναι άρρηκτα-απόλυτα δικό μου και δεν αφανίζεται. Εγώ έχω αρχή και δεν έχω τέλος. Εγώ είμαι.
Ο Λόγος μέσα από την Απόδειξη θεραπεύει και δίδει την ατρωτία και την τελειότητα.
Λίβηθρα: μία κωμόπολη χτισμένη στους πρόποδες του Ολύμπου, δέσμια ενός αστικού θρύλου, που σφραγίζει καταλυτικά τη μοίρα της. Κυρίαρχες γυναικείες φιγούρες, η Αλεξάνδρα και η κόρη της Χλόη, που συνδέονται με εμμονές κι ένοχα μυστικά: η πρώτη είναι έρμαιο μιας ολέθριας, σκοτεινής έλξης και η δεύτερη παλεύει εγκλωβισμένη σε έναν αδιέξοδο έρωτα. Παράλληλα, παλιά εγκλήματα έρχονται στο φως απαιτώντας κάθαρση ανάμεσα στα όρια της λογικής και της παράνοιας, αποτελώντας το μέρος μόνο μιας επερχόμενης καταστροφής.
Αποκαλούν τους εαυτούς τους χαρισματικούς. Οι άνθρωποι γύρω τους λένε ότι είναι μεταλλαγμένοι ή φρικιά. Σε μια σύγχρονη Νέα Υόρκη, δύο αδέρφια καταλύουν τους δεσμούς αίματος. Ο Πίτερ Μακλόγκαν και ο Λεξ Μπάρελντ γίνονται θανάσιμοι αντίπαλοι παλεύοντας ο πρώτος να αφυπνίσει έναν πανίσχυρο δαίμονα, ο δεύτερος να τον αποτρέψει. Ο Ντέιβιντ Μπέικερ, πρώην ρεπόρτερ και νυν ντελιβεράς σε πιτσαρία αγνοεί τον ρόλο που θα παίξει στον αγώνα του Καλού και του Κακού.
Το μενταγιόν-κλειδί της αφύπνισης τους δαίμονα ανοίγει την πύλη για να καταλυθεί η ισορροπία των πάντων. Όταν ο Μπέικερ και το μενταγιόν εξαφανίζονται, η κλεψύδρα του χρόνου αναποδογυρίζει.
Σ’ αυτό το καταιγιστικό μυθιστόρημα, κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Κάθε χάρισμα είναι και κατάρα. Κάθε άνθρωπος υπάρχει για κάποιο λόγο.
Μια φορά κι έναν καιρό,
σ’ ένα τόσο δα μικρό χωριό,
υπήρχε ένας λαχανόκηπος μαγικός
τον οποίο φρόντιζε ο κυρ Ανέστης ο γλυκός.
Ντομάτες, πατάτες, πιπεριές,
σκόρδα, κρεμμύδια κι αγγουριές.
Όλα στη σειρά βαλμένα,
όμορφα και φροντισμένα.
Όλα κυλούσαν κανονικά.
Ήσυχα και αρμονικά.
Ώσπου ξαφνικά ένα βράδυ
κάτι ακούστηκε μες το σκοτάδι.
Με κέντρο αναφοράς τις ελληνικές παροιμίες, ο Φιλόλογος Γιώργος Φράγκας επιχειρεί μια αντιστοίχισή τους με αγγλικές, γαλλικές, γερμανικές, ιταλικές και ισπανικές, εστιάζοντας στις ιδιαίτερες εικόνες, έννοιες και λέξεις που χρησιμοποιεί ο κάθε λαός. Παραλείφθηκε σκόπιμα κάθε ξενόγλωσση παροιμία που η εκφορά της είναι πανομοιότυπη με την αντίστοιχη ελληνική. Με άλλα λόγια, δεν πρόκειται για ένα απλώς μεταφραστικό εγχείρημα. Πρόκειται για μία συγκριτική ταξινόμηση περίπου 3.200 παροιμιών.
Μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν το ψηφιακό βιβλίο «Ελληνικές παροιμίες» από τη διεύθυνση www.saitapublications.gr/2015/02/ebook.138.html (σε μορφή .pdf)
«Ο Φίλιππος στη Βρετανία» είναι μια ιστορία με κεντρικό θέμα την αγωνία ενός παιδιού μπροστά στην άγνωστη γλώσσα ενός άγνωστου τόπου. Η Αντιγόνη Σδρόλια ξεδιπλώνει σκέψεις και ερωτηματικά που γεννιούνται πριν από τη μετανάστευση στο εξωτερικό.