13 Ιουλίου: Μνήμη του αντιναζιστή νεομάρτυρα Αλέξανδρου του Μονάχου. Του Νίκου ΚοσμίδηNikos Kosmidis
Μπορούν ένας Ορθόδοξος, δυο αδέρφια Προτεστάντες οι οποίοι μελετούσαν τον Αγ. Αυγουστίνο, τη Μεσαιωνική φιλοσοφία και τον John Henry Newman, ορισμένοι πιστοί Ρωμαιοκαθολικοί, ένας κατηχούμενος ο οποίος βαπτίστηκε λίγο πριν εκτελεστεί, μια ακόλουθος της ανθρωποσοφίας και ένας Βουδιστής, σύζυγος μιας Εβραίας η οποία εκτελέστηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, μαζί με πολλούς ακόμα διαφορετικούς ανθρώπους, να συμπράξουν από κοινού;
Μπορεί η απέχθεια για τον πόλεμο, η καταδίκη του Ναζισμού και η έκκληση για ειρήνη να ενώσει ανθρώπους στην πιο σκοτεινή στιγμή της ιστορίας;
Και αν ναι, μπορεί η σύμπραξη αυτή να γίνει ακόμα και στο όνομα του Θεού;
Η ιστορία της αντιστασιακής ομάδας του Λευκού Ρόδου απέδειξε πως όλα αυτά είναι δυνατόν να συμβούν.
Είναι η μνήμη του 25χρονου Ορθόδοξου παθοφόρου νεομάρτυρα Αλέξανδρου Σμορέλ (1917-1943), ο οποίος υπήρξε ένα από τα βασικά μέλη του Λευκού Ρόδο
Εκτελέστηκε στη γκιλοτίνα, στη φυλακή Stadelheim του Μονάχου την ίδια μέρα με τον Kurt Huber.
Με την ίδια γκιλοτίνα είχαν εκτελεστεί λίγους μήνες νωρίτερα οι σύντροφοί τους, τα αδέρφια Hans και Sophie Scholl, και ο Christoph Probst, ενώ στη συνέχεια θα ακολουθούσαν και οι εκτελέσεις των Willi Graf και Hans Conrad Leipelt.
Τα σώματα των μελών του Λευκού Ρόδου αναπαύονται στο κοιμητήριο Perlacher Forest, το οποίο συνορεύει με τη φυλακή.
Η γκιλοτίνα βρέθηκε το 2014 στο υπόγειο του Εθνικού Μουσείο της Βαυαρίας.
Υ.Γ. Στην απεικόνιση του μαρτυρίου, πρόσθεσα το παρεκκλήσι του κοιμητηρίου Perlacher Forest.
Οι σταυροί συμβολίζουν τους εκατοντάδες μάρτυρες του Ναζισμού οι οποίοι είναι θαμμένοι εκεί.
Οι δύο ενωμένοι σταυροί είναι αυτοί των αδερφών Scholl.
Τον Ιούλιο του 1943, οι συμμαχικές δυνάμεις τύπωσαν και έριξαν με αεροπλάνα πάνω από τη Γερμανία χιλιάδες αντίτυπα της έκτης προκήρυξης του Λευκού Ρόδου.
Ακουαρέλα, 2020
