«Η απεργία πείνας αποτελεί ιστορικά πάντα “αποκοτιά” καθώς ο απεργός πείνας βουλητικά επιβάλλει στον εαυτό του την αντιστροφή του βασικού ενστίκτου της ζωής, της αυτοσυντήρησης.
Προκειμένου να διασώσει την αξιοπρέπειά του, θέτει σε κίνδυνο ακόμα και αυτό το αδιαπραγμάτευτο όριο της σωματικότητας.
Όσοι και όσες υπογράφουμε αυτό το κείμενο αισθανόμαστε ότι αυτή η συνθήκη μας αφορά.
Σήμερα που ο ολοκληρωτικός έλεγχος είναι η κατάσταση των πραγμάτων, που οι κατακτήσεις χάνονται και οι νόμοι καταπατούνται, που η κατάσταση εξαίρεσης είναι ο κανόνας, αναγορεύεται σε ύψιστο χρέος ο σεβασμός και η υπεράσπιση της ετερότητας ως μέρος της από κοινού αλήθειας των ανθρώπων.
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 8 Γενάρη ζητώντας απλώς να εφαρμοστεί και γι αυτόν ο νόμος.
Για μια ακόμα φορά οδηγείται να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του, να βλάψει ανεπανόρθωτα την υγεία του.
Η κοινωνία δεν μπορεί να μένει σιωπηλή απέναντι σε μια τέτοια εξέλιξη, έσχατη επιλογή ενός κρατουμένου που, ακόμα και μετά από 18 χρόνια φυλακής, δέχεται μια παράλογη επίθεση στο πρόσωπό του κάθε φορά που ασκεί ή διεκδικεί τα δικαιώματα που είναι αυτονόητα για κάθε φυλακισμένο.
Η Πολιτεία δεν μπορεί να μένει σιωπηλή όταν εγκαλείται για φωτογραφικές διατάξεις, για παραβίαση των νόμων που η ίδια θέσμισε, για χειρισμούς που δημιουργούν υπόνοιες εκδικητικής συμπεριφοράς και αναιτιολόγητης επιβάρυνσης της θέσης ενός φυλακισμένου.
Ενός ανθρώπου δηλαδή που βρίσκεται υπό την εποπτεία της, υπόκειται στους νόμους της και που η υγεία και η ζωή του είναι στην απόλυτη δικαιοδοσία της.
Αυτό που ζητάει ο απεργός είναι να γυρίσει στο υπόγειο κελί του Κορυδαλλού όπου κρατήθηκε τα προηγούμενα χρόνια, κάτι που ο νόμος προβλέπει, και να σταματήσει ο πόλεμος που συνεχώς δέχεται χωρίς να γίνεται αντιληπτό ποιά στάση του χρεώνεται που να τον δικαιολογεί.
Το αίτημά του είναι δίκαιο και η διαμαρτυρία του εύλογη.
Δεν ζητάει κάποια ειδική μεταχείριση αλλά την εφαρμογή των νόμων.
Τα αιτήματα του Δημήτρη Κουφοντίνα πρέπει να γίνουν δεκτά τώρα, για να μη δοκιμαστεί περισσότερο η ανθρώπινη αξιοπρέπεια αλλά και για να διασωθεί η ευαισθησία και η τιμή της κοινωνίας μας που κινδυνεύει να χρεωθεί μια απευκταία εξέλιξη.
ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ:
Αρης Σπηλιωτόπουλος: Το κράτος δικαίου δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρεί την ανθρώπινη ζωή
