Σκεφτείτε μόνο πόσοι Έλληνες διευθύνουν σήμερα στο εξωτερικό κρατικές σκηνές, ορχήστρες κ.λ.π. που με τη λογική κάποιων έπρεπε να τις έχουν αποκλειστικά οι εκεί ντόπιοι, βάζοντας σύνορα στην τέχνη.
Φυσικά η τοποθέτησή μου αυτή δεν έχει καμιά σχέση με την καλλιτεχνική αξία ή όχι του συγκεκριμένου διευθυντή Γιαν Φαμπρ και του έργου του που στα πλαίσια της υποκειμενικής μου κριτικής έχω δικαίωμα να το ονομάσω σούργελο. Στην απόρριψή του μόνο λόγω ξένης εθνικότητας αναφέρομαι, στο κατά Λεοντή δηλαδή θεώρημα!
Εμείς οι Έλληνες δηλαδή επιτρέπεται μόνο να εξάγουμε τέχνη και πολιτισμό, οτιδήποτε εισάγεται θα το θεωρούμε άκριτα βάρβαρο και αποικιοκρατικό !!!
Η όποιας μορφής τέχνη (ζωγραφική, θέατρο, σινεμά, μουσική κ.α.) δεν περιορίζεται σε υποκειμενικά καλούπια, ούτε απαγορεύεται, ούτε λογοκρίνεται αλλά εκτίθεται ελεύθερα στο κοινό με αποτέλεσμα είτε την αποθέωση των δημιουργών της, είτε την γελοιοποίησή τους.
Επειδή ο Φαμπρ είναι ξένος και όχι Έλληνας γίνονται οι διαμαρτυρίες των καλλιτεχνών που τόσα μνημονιακά χρόνια το παίζουν μούγκα στη στρούγκα! Δεν ξύπνησαν ακόμα για το 3ο μνημόνιο αλλά για τον Φαμπρ και την πάρτη τους ανέβηκαν στα κάγκελα, υπερασπιζόμενοι τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό!
Ποιο σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό βρε, Του Παντελίδη; Ή μήπως του Ρουβά στην Επίδαυρο;