23.5 C
Athens
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΑΠΟΨΕΙΣΑγαπητοί γονείς της Χίου δεν υπάρχει λόγος να ντροπιαστεί το νησί σας...

Αγαπητοί γονείς της Χίου δεν υπάρχει λόγος να ντροπιαστεί το νησί σας | Του Νίκου Μπελαβίλα

Αγαπητοί γονείς της Χίου δεν υπάρχει λόγος να ντροπιαστεί το νησί σας | Του Νίκου Μπελαβίλα
Αγαπητοί γονείς της Χίου δεν υπάρχει λόγος να ντροπιαστεί το νησί σας. Αν σας περνά από το νου ότι τα προσφυγόπουλα δεν θα πανε στο σχολείο κάνετε λάθος. Το επιχείρησαν λίγοι γονείς και πολλοί “γονείς” στον Κολωνό, στο Πέραμα, στο Ωραιόκαστρο. Άλλοι προσέφυγαν στο ΣτΕ και δεν δικαιώθηκαν. 
Ούτε ένα σχολείο δεν υπήρξε που δεν δέχθηκε προσφυγόπουλα. Ούτε ένα που να καθυστέρησε να τα δεχθεί έστω και μιά μέρα! Έτσι σήμερα λειτουργούν περισσότερα από 500 σχολεία σε όλη την Ελλάδα. Όπως θα γίνει και στο νησί σας. 
Αφιερωμένη στους δασκάλους της Χίου η ιστορική πλέον φωτό από την πρώτη μέρα της εκπαίδευσης των προσφυγόπουλων. Οκτώβριος του 2016 στο Θησείο Δάσκαλοι και ο αξέχαστος Γενικός Γραμματέας του ΥΠΠΕΘ καθηγητής Γιάννης Παντής, κρατούν την σχολική πόρτα ανοικτή γα να περάσουν τα παιδιά. Νωρίτερα ακροδεξιοί επιχειρούσαν να κλείσουν με τη βία τις πόρτες λίγο πιό μακριά στον Κολωνό. Ούτε εκεί τα κατάφεραν.

Αντιγράφω την ανάρτηση που ανέβασε ο Γιώργος Αγγελόπουλος ο οποίος διαδέχθηκε τον Γιάννη Παντή και ως ΓΓ του ΥΠΠΕΘ είχε την ευθύνη για την ένταξη των παιδιών των προσφύγων στην εκπαίδευση. 
“…Πάμε πάλι από την αρχή…
… για να θυμηθούμε τα στοιχειώδη. Αυτά που κάναμε, αυτά που έγιναν εδώ και 3 χρόνια. Στο ίδιο έργο, όχι ως θεατές αλλά ως μέλη του χορού αυτής της πανάρχαιας τραγωδίας. Από τη Νίκαια έως το Ωραιόκαστρο και από εκεί σε πολλά άλλα μέρη αυτής της χώρας που εντέλει κέρδισε η ανθρωπιά. Μαζί με αυτές και αυτούς που έβαλαν πλάτη κυριολεκτικά πολλές φορές (γειά σου Γιάννη, γειά σου Νίκο) για να κρατηθεί η πόρτα του σχολείου ανοιχτή την πρώτη μέρα φοίτησης των παιδιών, που έκαναν «διάδρομο» για να μην δουν τα παιδιά τους ασχημονούντες, που τα πήραν από το χέρι αμέσως μόλις κατέβηκαν από το λεωφορείο, που πέρασαν άπειρες ώρες μιλώντας και εντέλει πείθοντας γονείς και τοπική κοινωνία, που κέρδισαν ΟΛΕΣ τις δικαστικές προσφυγές, που πάλεψαν μέσα στην τάξη με μικρή υποστήριξη. Μαζί τους τα χιλιάδες (κυριολεκτικά) στελέχη της εκπαίδευσης που αφανώς δούλεψαν και δουλεύουν για το μεγάλο αυτό εγχείρημα στο ΥΠΠΕΘ, στο ΥΜΕΠΟ, στο Υπ. Υγείας, στο ΚΕΕΛΠΝΟ, στην ΕΛΑΣ, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στο ΔΟΜ, στη UNICEF, στην Ύπατη Αρμοστεία, στις ένοπλες δυνάμεις, σε κάποιες ΜΚΟ, στους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων, στο δρόμο, στη γειτονιά και εκεί που δεν θα το μάθει κανείς (“respect” – που λένε και οι έφηβοι – στο ΚΤΕΛ Μυτιλήνης).

Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: δεν πρόκειται για μια αντιπαράθεση «δεξιών» και «αριστερών». Μπορώ να σας αναφέρω πάμπολα παραδείγματα ανθρώπων που αρρωσταίνουν όταν ακούν τη λέξη «αριστερά» αλλά πρωταγωνίστησαν στο άνοιγμα των σχολείων στα προσφυγόπουλα. Δεν πρόκειται για μια αντιπαράθεση «νομιμότητας», «συμμόρφωσης σε διεθνείς συμφωνίες» και βολονταρισμού. Όλες οι προσφυγές που κατατέθηκαν στο υψηλότερο δικαστικό επίπεδο κερδήθηκαν υπέρ της λειτουργίας ΔΥΕΠ και Τάξεων Υποδοχής. Καμία διεθνής συμφωνία δεν υπερέχει πάγιων δικαιωμάτων των παιδιών που έχουν τεκμηριωθεί στον ΟΗΕ εδώ και δεκαετίες. Δεν πρόκειται για ενδοιασμούς στη φοίτηση των παιδιών στα σχολεία που αφορούν ζητήματα σωματικής και ψυχικής υγείας. Πουθενά στην Ελλάδα εδώ και 3 χρόνια δεν προέκυψαν ζητήματα υγείας στα προσφυγόπουλα διαφορετικά από τα συνήθη που έχουν και τα παιδιά της ηλικίας τους (άξιο προσοχής). Δεν πρόκειται για μια αντιπαράθεση ως προς τον καλύτερο παιδαγωγικά τρόπο φοίτησης των προσφυγόπουλων στα σχολεία. Εντέλει δεν πρόκειται για τα προσφυγόπουλα μαθητές και τους πρόσφυγες γονείς τους. Πρόκειται για εμάς, για τη δική μας κοινωνία. Για τις αξίες που πρεσβεύουμε ανεξαρτήτως αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν δίπλα μας πρόσφυγες. Για τα δικά μας παιδιά και το πως τα μεγαλώνουμε. Για τον εαυτό μας στον καθρέπτη.

Κατανοώ απόλυτα όλους τους ενδοιασμούς έναντι της εκπαίδευσης των προσφυγόπουλων. Ειδικά τους ενδοιασμούς και το άγχος όσων ζουν στα νησιά και έχουν υποστεί την αφόρητη πίεση της ανθρωπιστικής (όχι «προσφυγικής») κρίσης των τελευταίων ετών. Η φοίτηση των προσφυγόπουλων στα σχολεία είναι ένα παράθυρο ομαλοποίησης των ζητημάτων, είναι η βασιλική οδός δημιουργίας σχέσεων εμπιστοσύνης που θα προσφέρει ένθεν και εκείθεν.

Προσκλητήριο λοιπόν για την Χίο. Οι Χιώτες και οι Χιώτισσες ας γνωρίζουν ότι δεκάδες χιλιάδες άλλες και άλλοι πολίτες αυτής της χώρας πέρασαν από το ίδιο μονοπάτι και τα κατάφεραν. Δεν είναι δίπλα τους αυτήν τη στιγμή ως φυσική παρουσία. Είναι όμως μαζί τους με όλες τους τις δυνάμεις. Φυσικά και θα πιεστούν από όσους δεν αγαπούν τον τόπο τους αλλά φοβούνται τον εαυτό τους. Και φυσικά θα κερδηθεί το στοίχημα της εκπαίδευσης των προσφυγόπουλων και στη Χίο. Αγαπάμε Χίο!”
Αγαπητοί γονείς της Χίου δεν υπάρχει λόγος να ντροπιαστεί το νησί σας | Του Νίκου Μπελαβίλα
@flickr

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ
Captcha verification failed!
Η βαθμολογία χρήστη captcha απέτυχε. Παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας!
echo ‘’ ;