Μετά τις απόπειρες εξεύρεσης επενδυτών σε Κίνα και Ανατολή,
ο Πρωθυπουργός στρέφεται για βοήθεια στη Δύση, ελπίζοντας ότι το
«όραμά» του για προσέλκυση ξένων κεφαλαίων δεν θα αποδειχτεί ουτοπικό.
Τελικά όμως, το αποκλειστικό μέλημά του είναι ένα εφήμερο «μπάλωμα»
μιας μη διαχειρίσιμης κατάστασης. Μ’ αυτό το σκεπτικό, μοιάζει
περισσότερο με μεσάζοντα φιλέτων, παρά με διαπραγματευτή.
Έτσι,
αυτοπαγιδεύεται και σε “ειδικά ενδιαφέροντα” τόσο της αμερικανικής
διπλωματίας, όσο και μεγάλων αμερικανικών επιχειρήσεων, που φυσικά
προσδοκούν …αύξηση παραγγελιών!
Τις εκτιμήσεις του κ. Στουρνάρα έχουν προ πολλού διαψεύσει οι ίδιες οι
εξελίξεις. Προβλέψεις περί “πρωτογενούς πλεονάσματος» φέτος ή
“ανάκαμψης” το 2014 είναι δεδομένο πλέον ότι θα έχουν την τύχη ανάλογων
δικών του στο παρελθόν, με κορυφαία εκείνη (καλοκαίρι 2008) για τη
διάρκεια της ύφεσης, για την οποία προέβλεπε ότι δεν θα ξεπερνούσε την
εξάμηνη (και όχι …εξάχρονη) διάρκεια!
Εξίσου… ουτοπική
αποδεικνύεται και η περιβόητη εξωστρέφεια της οικονομίας, κοινώς οι
εξαγωγικές δραστηριότητες. Επί των ημερών του, τα στοιχεία και σ’ αυτόν
τον τομέα κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικά είναι. Συμβαδίζουν, με την εν
γένει κατάσταση των βιομηχανικών και βιοτεχνικών επιχειρήσεων και τη
γενικότερη κατάσταση αποεπένδυσης και έλλειψη ρευστότητας που υφίσταται η
πραγματική οικονομία.
Τα θεμέλια και η «υγεία» μιας οικονομίας
έχουν να κάνουν με τις προϋποθέσεις μιας δυναμικής αυτάρκειας που
δημιουργούν. Ένας στόχος που βήμα- βήμα μπορεί να γίνει εφικτός, κάτω
από άλλη αντίληψη, διαφορετική προσέγγιση και σχεδιασμό.
Οι προτάσεις μας είναι λιγότερο ουτοπικές από αυτές των κυβερνήσεων των “μνημονίων”. Περιληπτικά:
• Να αρνηθούμε τη θέση που έχει σήμερα η χώρα στα πλαίσια του παγκοσμιοποιημένου καπιταλιστικού μοντέλου ανάπτυξης.
• Να μετατρέψουμε τη χώρα σε ζώνη οικο-βιο-γεωργίας και ζώνη
ελεύθερη από μεταλλαγμένα με ποιοτικά προϊόντα που θα έχουν και
συγκριτικό πλεονέκτημα(αυτάρκεια-ΠΟΠ κ.λ.π.). Να αναβλαστήσουμε τα
καμένα δάση, να αποκαταστήσουμε τις λίμνες ,τα ποτάμια, τους
βιοτόπους(έλη), τις παραλίες.
• Να ξαναγίνουμε αγροτική κοινωνία των κάθε είδους
μικροπαραγωγών, όχι των 10ετιών του 50-60, αλλά των πολυλειτουργικών
οικο-αγροτών , οικο-παραγωγών-χειροτεχνών
• Να αποκαταστήσουμε στη διατροφή μας το μεσογειακό διατροφικό μοντέλο με μείωση της κατανάλωσης κρέατος
• Να συρρικνώσουμε το συγκεντρωτικό κράτος μεταφέροντας
δικαιοδοσίες και πόρους προς μια όσο γίνεται πιο αποκεντρωμένη Τοπική
Αυτοδιοίκηση και κοινωνία.
• Να στραφούμε σε:
• Οικοτουρισμό, ηλεκτροκίνηση, εξοικονόμιση ενέργειας,
αποκεντρωμένες ΑΠΕ, ενεργειακή αυτονομία δήμων με δημοτικοποίηση μονάδων
παραγωγής και δικτύου διανομής ενέργειας.
• Τοπικά βιομηχανικά οικοσυστήματα(απόβλητα μονάδων,
επεξεργάσιμη ύλη για άλλες). Επανασύσταση της
κλωστοϋφαντουργίας-βιομηχανίας ζάχαρης κ.λπ.
• Εσωτερική μετανάστευση με συλλογικές μετεγκαταστάσεις
ανέργων νέων των πόλεων στην περιφέρεια, σε χώρους αυτοπαραγωγής και
αυτοδιαχείρισης. Οικο-κοινότητες με τη μορφή διευρυμένων οικογενειών(όχι
γενετικής συγγένειας, αλλά ιδεολογικής συγγένειας), κύτταρα των
μελλοντικών χωρικών κοινοτήτων-δήμων.
• Ομάδες παραγωγών, συνεταιριστικές-συνεργατικές δομές
παραγωγωαναλωτών για απευθείας διακίνηση χωρίς μεσάζοντες,
συνεταιριστικά-συνεργατικά μικρά μαγαζιά, δίκτυα διανομής και ανταλλαγής
προϊόντων-υπηρεσιών με τοπικά νομίσματα.
• Να στηριχθούμε περισσότερο στα συλλογικά και κοινωνικά αγαθά προωθώντας από τώρα την κοινωνική οικονομία των αναγκών και της αλληλεγγύης με το μικρότερο δυνατό οικολογικό αποτύπωμα.
Πηγή: www.topikopoiisi.com
