Σάββατο βράδυ, ταξίδι επιστροφής από Λέσβο, μαζί με πλήθος προσφύγων που έχουν εξασφαλίσει νόμιμα έγγραφα για να συνεχίσουν το ταξίδι τους στην Ευρώπη.
Έξω από τις τουαλέτες του σαλονιού ένας νεαρός καμαρότος, ακούραστος, κάνει συνεχές face control σε όσους επιχειρούν να μπουν στον εν λόγω κοινόχρηστο χώρο και καθαρίζει μετά από κάθε επίσκεψη κάποιου στα ενδότερα. Το άγρυπνο μάτι του εντοπίζει κάθε μη Ευρωπαίο, και με την ευγένεια που διακρίνει ένα καλά εκπαιδευμένο μαντρόσκυλο, τους υποδεικνύει πως οι τουαλέτες που προορίζονται για εκείνους βρίσκονται επάνω, στους χώρους του καταστρώματος.
Γεμάτος απορία τον ρωτάω απολύτως ψύχραιμα τι ακριβώς σύστημα εφαρμόζει η εταιρεία που εργάζεται για τους μετανάστες, για να λάβω την φωτισμένη απάντηση πως «αυτοί δεν γνωρίζουν πως να χρησιμοποιήσουν τουαλέτα», γι’ αυτό και ο ίδιος φροντίζει να μην μπουν σε αυτές που χρησιμοποιούν οι Έλληνες. «Γι’ αυτούς είναι οι τουαλέτες του καταστρώματος» συμπληρώνει.
Τραγική ειρωνεία. Η αφορμή για να καταλάβω τι συμβαίνει, ένας 25χρονος Σύρος που δεν του επετράπη να μπει, καθώς παρόλο που απ’ ότι μου είπε αργότερα γνωρίζει επτά γλώσσες, πιθανότατα στην συγκεκριμένη εταιρεία θεωρούν πως ακόμα δεν έχει μάθει να χρησιμοποιεί τον καμπινέ των Ευρωπαίων…
«Δηλαδή, υπάρχει συνάδελφός σου και στις επάνω τουαλέτες που κάνει την ίδια δουλειά με εσένα;», συνεχίζω εγώ τις ερωτήσεις, για να λάβω ποικιλία απαντήσεων. Από «όχι», «δεν γνωρίζω», και τέλος «ναι».
Μετά από μία πεντάλεπτη συζήτηση με τον υπάλληλο και τις επίμονες ερωτήσεις μου για την πολιτική που εφαρμόζει η εταιρεία που εργάζεται, και αφού ένας ακόμη μετανάστης με το χαρτί υγείας στο χέρι έφαγε ακόμα μία «πόρτα» μπροστά στα μάτια μου, βρίσκομαι στην ρεσεψιόν όπου δύο ευγενέστατοι κύριοι μου εξηγούν, με πλήθος επιχειρημάτων ομολογώ, για ποιον λόγο δεν κάνει οι πρόσφυγες να χρησιμοποιούν τις τουαλέτες των Ελλήνων.
«Δηλαδή σε έναν Άγγλο δεν επιτρέπετε την είσοδο;» ρωτάω ξανά, «Μα και βέβαια μου απαντούν», απλώς οι τουαλέτες που προορίζονται για τους πρόσφυγες βρίσκονται στο κατάστρωμα για το οποίο έχουν εισιτήριο. «Δηλαδή, εάν και εγώ είχα εισιτήριο για κατάστρωμα, δεν θα με αφήνατε να μπω», για να ακούσω ακόμα ένα «μα και βέβαια κύριε».
«Πληρώνουν μικρότερο εισιτήριο οι πρόσφυγες, για να τους απαγορεύετε την είσοδο σε συγκεκριμένους κοινόχρηστους χώρους;» ξαναρωτάω χωρίς να καταλαβαίνω, για να λάβω φυσικά αρνητική απάντηση, και πάλι γεμάτη επιχειρήματα του τύπου «κατουράνε στις γωνίες, ενεργούνται στο πάτωμα, δεν ξέρετε τι παράπονα μας κάνουν οι υπόλοιποι» και άλλες πλούσιες εικόνες.
Όλα όμως άλλαξαν όταν τους ζήτησα, εν κατακλείδι, να μου επιβεβαιώσουν εάν η επίσημη θέση της εταιρείας τους είναι να μην επιτρέπουν σε όσους κρίνουν πως είναι πρόσφυγες, την είσοδο στις τουαλέτες των Ευρωπαίων «επειδή με ενδιαφέρει δημοσιογραφικά». Ξαφνικά, οι ευγενικοί κύριοι που μέχρι εκείνη την ώρα ήταν λαλίστατοι και πλήρως περιγραφικοί για το πόσο απολίτιστοι είναι «οι ξένοι» που επιβαίνουν στο πλοίο τους, μάλλον είχαν κάποια επιφοίτηση.
«Η εταιρεία μας αναγνωρίζει ίσα δικαιώματα σε όλους, και θεωρώ πως όλοι έχουν πρόσβαση σε όλα τα σημεία του καραβιού. Μάλιστα, σε περίπτωση που κάποιος υπάλληλος απαγόρευσε σε κάποιον να χρησιμοποιήσει τις τουαλέτες, θα έχει κυρώσεις» μου λέει τελικά ο ένας από τους δύο με σοβαρό ύφος, που δεν μου συστήθηκε αλλά είχε πιο «υπεύθυνο» ύφος από τον προηγούμενο.
Δηλαδή, μου λέτε πως δεν απαγορεύετε τόσες ώρες στους μετανάστες να χρησιμοποιήσουν την τουαλέτα που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το τραπεζάκι που κάθομαι και παρακολουθώ, ρωτάω ξανά.
«Βεβαίως. Θεωρώ πως όλοι έχουν ίσα δικαιώματα και έτσι τους αντιμετωπίζουμε σε αυτή την εταιρεία» μου απαντάει εμφατικά.
Συνεπώς, και ακριβώς επειδή έχουμε όλοι τα ίδια δικαιώματα, ο καθένας έχει πλέον δικαίωμα να μην χρησιμοποιήσει ξανά τις υπηρεσίες της Hellenic Seaways. Τουλάχιστον, μέχρι να καταλάβει η εταιρεία πως οι πρακτικές που χρησιμοποιούν οι υπάλληλοί της απέναντι σε κανονικούς πελάτες της ανταποκρίνονται σε μακρινές και πολύ σκοτεινές εποχές της Ιστορίας.
Άλλωστε, μια ματιά στα πρόσφατα οικονομικά στοιχεία της εταιρείας μπορούν να πείσουν πως η προσφυγική κρίση συνέβαλε τα μέγιστα στην επιστροφή της στην κερδοφορία.
Σύμφωνα με την εταιρεία, κατά την τελευταία τριετία παρουσίασε βελτίωση της τάξης των 30 εκατ. ευρώ στα κέρδη EBITDA, ενώ μόνο φέτος αναμένεται να διαμορφωθούν στα 23 εκατ., ενδεχομένως και υψηλότερα.
Αποδεικνύεται έτσι πως, μπορεί για την εταιρεία οι μετανάστες να μην γνωρίζουν πως να χρησιμοποιήσουν τις πολυτελείς τουαλέτες της, καταφέρνουν όμως με τα χρήματά τους να την σώσουν κυριολεκτικά.
Αφού, όπως έχει δηλώσει σε πρόσφατη συνέντευξή του ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, «τρία χρόνια νωρίτερα κανείς δεν ήθελε να βάλει χρήματα στην εταιρεία», ενώ σήμερα, που μεταφέρει μεγάλο όγκο των προσφυγικών ροών, βλέπει συνεχώς να μπαίνουν νέα επενδυτικά κεφάλαια…
πηγή: fmvoice.gr / kar.org.gr
