Με αϋπνία, πονοκεφάλους, κατάθλιψη, μετατραυματικό στρες και ψυχοσωματικά προβλήματα έρχονται αντιμέτωποι πρόσφυγες στην Ελλάδα ως αποτέλεσμα των τραυματικών γεγονότων που έχουν βιώσει στις χώρες καταγωγής τους, του δύσκολου ταξιδιού που επιχείρησαν, αλλά και του πολύμηνου εγκλωβισμού τους στην Ελλάδα και των συχνά ακατάλληλων συνθηκών διαβίωσης.
«Διαταραχές ύπνου και όρεξης, αδυναμία συγκέντρωσης, προβλήματα μνήμης και καταθλιπτικές αντιδράσεις είναι μερικά μόνο από τα συμπτώματα που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες. Επίσης, τόσο οι ενήλικοι όσο και τα παιδιά εμφανίζουν πόνους στην πλάτη, τη μέση και το στομάχι, αλλά και πονοκεφάλους», εξήγησε μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Χριστίνα Σιδέρη, ψυχολόγος των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα» στη Μαλακάσα.
Όπως δείχνουν τα ευρήματα έκθεσης των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα» για τους ευάλωτους πρόσφυγες στην Ελλάδα με θέμα «Στην Ελλάδα του 2016: Οι ευάλωτοι άνθρωποι μένουν πίσω», πολλοί πρόσφυγες υποφέρουν «από συμπτώματα άγχους, κατάθλιψης και διαταραχή μετατραυματικού στρες».
Ωστόσο, η κ. Σιδέρη διευκρίνησε ότι τα περιστατικά που οι ψυχολόγοι συναντούν είναι απόλυτα αναμενόμενα και φυσιολογικά για την τραυματική κατάσταση, στην οποία ζουν, ενώ στα δύσκολα περιστατικά, που χρήζουν ψυχιατρικής παρακολούθησης, «οι άνθρωποι αυτοί είναι πολύ πιθανόν να χρειάζονταν ούτως ή άλλως ψυχιατρική αντιμετώπιση και τα ποσοστά τους δεν διαφέρουν ιδιαίτερα από το γενικό πληθυσμό».
Η ψυχολογική πίεση που υφίστανται οι πρόσφυγες οφείλεται, κατά την κ. Σιδέρη, σε τρεις παράγοντες. Ο πρώτος είναι οι τραυματικές εμπειρίες και τα δύσκολα ταξίδια που έχουν βιώσει στο παρελθόν, «καθώς προέρχονται από χώρες όπου η βία και η τρομοκρατία είναι μέσα στην καθημερινότητά τους», όπως επισημαίνει η κ. Σιδέρη. Ο δεύτερος παράγοντας είναι η αργή διαδικασία ασύλου, που τους κάνει να αισθάνονται εγκλωβισμένοι. «Ιδίως για τους Αφγανούς για τους οποίους το γεγονός ότι ακούνε ότι η χώρα τους θεωρείται ασφαλής έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα όσα έχουν ζήσει και αυτό δεν μπορούν να το κατανοήσουν», εξηγεί η ίδια.
Το τρίτο αίτιο είναι οι συνθήκες φιλοξενίας που βιώνουν σε κάποιες από τις δομές: «Εδώ στη Μαλακάσα ζουν σε σκηνές, δεν υπάρχει κουζίνα, αλλά συσσίτιο από το στρατό, τα παιδιά δεν πηγαίνουν σχολείο, οι μπαμπάδες δεν μπορούν να δουλέψουν. Γενικότερα δεν μπορούν να επιστρέψουν στην καθημερινότητά τους και το συναίσθημα που μας μεταφέρουν είναι πως αισθάνονται σαν να ζουν σε φυλακή».
με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
