Για άλλη μία φορά πρόσφυγες που έφτασαν με καραβιά στο Νομό Χανίων μεταφέρθηκαν στο εγκαταλελειμμένο κολυμβητήριο στο Ακρωτήρι.
Πρόκειται για 70 ανθρώπους από το Ιράκ, το Ιράν, τη Συρία, οι περισσότεροι εξ αυτώνΚούρδοι, οι οποίοι βρέθηκαν την περασμένη Κυριακή ανοιχτά της Παλαιόχωρας. Ανάμεσα τους βρίσκονται οικογένειες με μικρά παιδιά, ένα βρέφος και 15 ασυνόδευτα ανήλικα.
Σήμερα, 46 από αυτούς αναχωρούν χωρίς καμία μέριμνα για το μέλλον τους, με πιθανότερο προορισμό την Αθήνα. Καμία πρόνοια και σχεδιασμός δεν υπάρχει προς το παρόν ούτε και για τους εναπομείναντες.
Η κίνηση αυτή των αρχών να τους μεταφέρουν σε αυτό τον χώρο αποτελεί την εύκολη λύση και δείχνει πόση αξία μπορούν να αποκτήσουν σε κατάσταση ανάγκης δημόσια κτίρια της πόλης των Χανίων για τα οποία άλλοι σχεδιάζουν πολυτελή ξενοδοχεία (π.χ. το εκκενωμένο κτίριο της κατάληψης Rosa Nera, πρώην 5ης Μεραρχίας) και άλλα αφήνονται να καταρρέουν (π.χ. το πρώην Ψυχιατρείο).
Χθες επισκεφτήκαμε μαζί με αλληλέγγυους το κολυμβητήριο και αφήσαμε ρούχα, υποδήματα, είδη υγιεινής και δώρα από τους υπαλλήλους της ΔΕΥΑΧ. Τα παραπάνω συγκεντρώθηκαν ως αποτέλεσμα ευρείας ανταπόκρισης από συμπολίτες μας κόντρα στα ρατσιστικά παραληρήματα και επιθέσεις τύπου πογκρόμ που βλέπουμε το τελευταίο διάστημα (Τυμπάκι, Μυτιλήνη…).
Εδώ και χρόνια υπάρχει η ανάγκη για αξιοπρεπείς χώρους φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών που φτάνουν στο νησί. Παρά τις επισημάνσεις και τις διεκδικήσεις προς τη δημοτική αρχή, έως σήμερα δεν έχει υπάρξει καμία πρόβλεψη με αποτέλεσμα πολλές φορές να έχει χρησιμοποιηθεί το εγκαταλελειμμένο κολυμβητήριο.
Εκεί οι άνθρωποι κοιμούνται κατάχαμα σε άθλιες συνθήκες. Αντίστοιχες καταστάσεις έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν και στο κλειστό γυμναστήριο στην Παλιά Ηλεκτρική.
Η πόλη των Χανίων, η οποία έχει αρχίσει εδώ και καιρό να γίνεται αφιλόξενη για τους ίδιους τους κατοίκους της θυσιάζοντας τα πάντα στο βωμό του εύκολου χρήματος μέσω της τουριστικής βιομηχανίας, οφείλει έστω να εξασφαλίσει αξιοπρεπείς συνθήκες για τα θύματα των πολέμων και των ταραχών που μαίνονται στην ευρύτερη περιοχή.
Να μην ξεχνάμε την εμπλοκή της Κρήτης μέσω της Βάσης της Σούδας. Να μην ξεχνάμε επίσης τα τεράστια κονδύλια που έχουν δοθεί στην Ελλάδα από τα ταμεία της Ε.Ε με τα οποία θα μπορούσαν εδώ και καιρό να έχουν κατασκευαστεί αξιοπρεπείς δομές και όχι κολαστήρια όπως αυτό της Μόριας στη Λέσβο.
Οι εικόνες με τους χιλιάδες άστεγους και εγκαταλελειμμένους πρόσφυγες στους δρόμους και τα χωράφια της Λέσβου δεν πρέπει να γίνονται ανεκτές ούτε η πρόθεση της κυβέρνησης για τη δημιουργία κλειστών ελεγχόμενων δομών.
Η δημιουργία μιας ανοιχτής δομής φιλοξενίας στα Χανιά (όπως ήταν το ΠΙΚΠΑ στη Λέσβο την περίοδο 2012-2017) για όσους ζητούν προστασία στη χώρα μας και φτάνουν στον Νομό είναι το ελάχιστο που μπορούμε να ζητήσουμε ως πολίτες.
Εν αναμονή του δύσκολου χειμώνα που έρχεται, ας προτάξουμε τους συλλογικούς μας αγώνες και την έμπρακτη αλληλεγγύη, κόντρα στις πολιτικές των διακρίσεων και στον κοινωνικό κανιβαλισμό που γεννούν.
Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών
