Την Κυριακή η ψήφος πολλών φίλων θα είναι υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Με δισταγμό, με μισή καρδιά που λένε. Επειδή έχουνε δει πολλά τα μάτια τους, πολλά ακούσει τ’ αυτιά τους και κυρίως βιώσει πολλά από το παραμύθι της μεταπολιτευτικής αντιπροσωπευτικής ασυδοσίας, παιχνίδι στο οποίο συμμετείχε ενεργά ΚΑΙ η αριστερά.
Θυμίζω εδώ την κριτική που ασκούσαμε δημόσια , εν δήμω, στις πλατείες των «αγανακτισμένων» το 2011 για τα σωματεία και το φάντασμα της εργατιάς, τον κομματισμό, την έλλειψη κοινωνικής λογοδοσίας, το ποιος δημιούργησε το χρέος.
Τότε, αναδείχτηκε η δυνατότητα της άμεσης δημοκρατίας με την υπεύθυνη κι άμεση συμμετοχή μας στη λήψη των πολιτικών αποφάσεων σε ολοένα και περισσότερες πτυχές της ζωής μας.
Ψηλαφήθηκαν οι δυνατότητες της δημόσιας σφαίρας ως τόπου διαλόγου και κοινωνικής συναπόφασης. Ως Αγοράς με την κοινωνική έννοια κι όχι, ως οικονομικού μεγέθους. Τότε, η πλειοψηφία της εν Ελλάδα αριστεράς και κάμποσοι αναρχικοί λύσσαξαν στην κυριολεξία με τις πλατείες. Διότι ένιωσαν ότι έχασαν την πρωτοκαθεδρία στη χειραγώγηση του λαού.
Στο χέρι μας είναι, όσο τσακισμένοι κι αν νιώθουμε στο χρόνο που κύλησε από εκείνο το καλοκαίρι, η απελυθερωτική κληρονομιά των πλατειών να επιστρέψει δυναμικά στο προσκήνιο. Όχι, για να στηρίξει ως δεκανίκι μία αριστερή διακυβέρνηση όπως επιθυμούν γραφειοκράτες της Κουμουνδούρου (που θα κριθούν ακόμη πιο αυστηρά) ή για να αποτελέσει πεδίο προπαγάνδισης του παραδεδομένου κρατικισμού της άκρας αριστεράς.
Αλλά ως πεδίο εκδίπλωσης των αναζητήσεων που επιθυμούν και υλοποιούν μια οικονομία και μια ζωή στα μέτρα του ανθρώπου και της φύσης, πέρα από το τέρας της «ανάπτυξης», αριστερής ή δεξιάς, που λεηλατεί τη ζωή μας.
Πράξαμε λιγότερα από όσα μπορούσαμε. Κι όμως αν δούμε το ποτήρι να γεμίζει υπάρχουν σημεία αναφοράς, απτά παραδείγματα ενός άλλου κόσμου, ενός κόσμου υπαρκτού: στην αυτοδιαχειριζόμενη ΒΙΟΜΕ, στα θετικά σημεία του ertopen, στους ανθρώπους που με επιμονή και καθημερινό μεράκι ασχολούνται με την αυτοδιαχείριση της τροφής, την αυτόνομη παραγωγή και γεωργία, τον μη εμπορευματικό πολιτισμό. Στον εν κινήσει κόσμο της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας που δεν έχει σκοπό να κατακτήσει την εξουσία.
Ας επιστρέψουν οι «πλατείες» ακόμη κι ως σημείο αυτοψυχανάλυσης όπου κάποιοι δημόσια θα εξομολογηθούν ότι ψήφισαν με…μισή καρδιά γνωρίζοντας ωστόσο πως τον κόσμο εμείς τον αλλάζουμε- όχι οι εκάστοτε διαχειριστές της εξουσίας.
