23.5 C
Athens
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΑΠΟΨΕΙΣΆσυλο σε πρόσφυγες θύματα βασανιστηρίων - Της Μαρίας Καλλή

Άσυλο σε πρόσφυγες θύματα βασανιστηρίων – Της Μαρίας Καλλή

Στο περπάτημά μου στον κόσμο, ερχόμουν σε πολύ δύσκολη θέση όταν με ρωτούσαν: Ποιο είναι το ποσοστό των προσφύγων που παίρνουν άσυλο στην χώρα σας; Τι να απαντήσω; Ότι το ποσοστό ήταν τόσο επονείδιστο που δεν τολμούσα να το αναφέρω; Τα χρόνια εκείνα ήταν 0,04%, όταν στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες ήταν 15-20 %.

Μαζί με την Συμφωνία του Δουβλίνου ΙΙ (επιστροφή στην Ελλάδα διαφυγόντων σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες που  είχαν περάσει από την χώρα μας) και το ανύπαρκτο άσυλο καθώς και η έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής, είχαν οδηγήσει την χώρα σε ”χωματερή” ψυχών και σωμάτων. Και ήλθαν ”οι μέλισσες” – εννοώ η κρίση – και όλα άρχισαν να επαναπροσδιορίζονται.

Επιτέλους,  άνοιξαν τα αυτιά τους οι ντόπιοι και άκουσαν ότι οι άνθρωποι που ”λιμνάζουν” στην χώρα μας , για κάπου αλλού κατευθύνονται. Άνοιξαν τα αυτιά τους και οι ξενοι, καταλαβαίνοντας ότι η επιστροφή στην χώρα μας, η οποία δεχεται  το 80% των εισερχομένων στην Ευρώπη, δεν ήταν και η καλύτερη λύση απο την σκοπιά των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων.

Έτσι, οι χώρες σταμάτησαν, η μία μετά την άλλη, de facto την επιστροφή και άρχισε να συζητείται μια  μετατροπή της Συνθήκης του Δουβλίνου. Και ερχόμαστε τώρα στις αλλαγές μέσα στην ίδια την χώρα. Από την κυβέρνηση Γ. Παπανδρεου σταματά η χορήγηση Ασύλου από την αστυνομία και με Προεδρικό Διάταγμα ξεκινά η οικοδόμηση ενός καινούργιου συστήματος παροχής Ασύλου που ακολούθησε την πορεία της θεσμοθέτησης,  η οποία τείνει να ολοκληρωθεί.

Πολλά έγιναν, όμως και πολλά έχουν να γίνουν ακόμα. Τελείωσε η ντροπή του Κέντρου Αλλοδαπών της Πέτρου Ραλλη που έπρεπε να ξενυχτήσεις μερόνυχτα και να συνδιαλλαγείς με την Μαφία των Νιγηριανών για να εξασφαλίσεις ένα χαρτάκι εισόδου ή να σε προωθήσουν με την δική τους βίαια συμπεριφορά στην πρώτη γραμμή. Κάθε εβδομάδα έδιναν 20 χαρτάκια εισόδου. Έτσι η αναμονή έπαιρνε χρόνια και οι αιτήσεις που περίμεναν απαντηση  είχαν φθάσει τις 45.000.

Η διαδικασία της αλλαγής ξεκίνησε επάνω σε καινούργιες βάσεις ξεκινώντας απο την αρχή. Η μαρξιστική μου ανατροφή στο παρελθόν με έκανε να μην δίνω σημασία στα πρόσωπα όσο στην “κινηση των μαζών”, κάτι που απεδείχθη στο πέρασμα του χρόνου λάθος τουλάχιστον για μένα. Τώρα θεωρώ οτι την “ιστορία”, εκτός απο τις παρέες,  την γράφουν οι άνθρωποι.

Θεωρώ σωστή και καθοριστική, για την επιτυχή πορεία οικοδόμησης της πολιτικής παροχής Ασύλου, την επιλογή ως επικεφαλής της υπηρεσίας της  Μαρίας Σταυρόπουλου.  Με την Μαρία συνεργαστήκαμε πολλές φορές στην πολύχρονη υπηρεσία της στην Ύπατη Αρμοστεια του Ο.Η.Ε για τους Πρόσφυγες και τώρα προσπαθώ με την εμπειρία μου στο Istanbul Protocol (μεθόδου πιστοποίησης και αναγνώρισης των θυμάτων βασανιστηρίων) να βοηθήσω όσο ειναι δυνατόν στην προσπάθεια αυτή.

Σήμερα δεν ντρέπομαι πια να λέω ότι στην χώρα μου τα άτομα που δικαιούνται Άσυλο, σύμφωνα με τις Διεθνείς Συνθήκες που έχει επικυρώσει η χώρα μου, το παίρνουν. Το επωνειδιστο 0,04% έγινε 12% και σε δευτεροβάθμια εκτίμηση ίσως 20%.

Αυτό που βοήθησε επίσης την όλη διαδικασία  είναι και η σωστή και εκτεταμένη, σε δεκάδες γλώσσες και διαλέκτους, εκπαίδευση διερμηνέων από την Μ.Κ.Ο ΜΕΤΑΔΡΑΣΗ, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει εκπαιδεύσει και έχει δώσει ευκαιρία αξιοπρεπούς ζωής σε δεκάδες νόμιμους πρόσφυγες.

Εκεί που μένει να γίνει πολλή δουλειά και μάλιστα επειγόντως είναι στα Κέντρα Διαλογής ευάλωτων ομάδων. Τα θύματα βασανιστηρίων πρέπει να τυγχάνουν άμεσης αναγνώρισης και να τους προσφέρονται οι δυνατότητες να σταθούν στα πόδια τους και να ξαναδούν την ζωή με εμπιστοσύνη.

Χρειάζεται άμεση εκπαίδευση γιατρών στο Istanbul Protocol ώστε να μην υποτιμώνται μαρτυρίες βασανιστηρίων ατόμων που ειναι τόσο τραυματισμένα που ούτε την ιστορία τους μπορούν να διηγηθούν.

Οι γιατροί των κέντρων αυτών πρέπει να έχουν τέτοια εκπαίδευση που η αναγνώριση να γίνεται άμεσα και ασφαλώς. Προβλέπεται απο τον νόμο αυτή η εκπαίδευση και η εξειδίκευση γιατρών όμως μέχρι τώρα δεν έχει γίνει τίποτα. Τα θύματα βασανιστηρίων κυκλοφορούν ανάμεσα μας και κάτω από τα βρώμικα μπλουζάκια τους κρύβονται πληγές αγιάτρευτες.

Η Κοινωνία των Πολιτών καλείται να παίξει τον ρόλο της.


Μαρία Πίνιου Καλλή

* Η Μαρία Πίνιου Καλλή: Γεννήθηκε στη Θάσο και μεγάλωσε στη
Θεσσαλονίκη. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας συνελήφθηκε και εξορίστηκε
στη Γυάρο. Σπούδασε γιατρός με ειδικότητα δερματολόγου. Οι σπουδές της
αυτές της έδωσαν τη δυνατότητα να εξετάζει θύματα βασανιστηρίων όταν
ήταν μέλος του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας και συγχρόνως
συντονίστρια των ιατρικών ομάδων της. Το 1989 ίδρυσε στην Αθήνα το
Ιατρικό Κέντρο Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων. Το 1993, ως μέλος
του προεδρείου του Διεθνούς Συμβουλίου Κέντρων Αποκατάσταση Θυμάτων
Βασανιστηρίων, εκπροσωπώντας σε αυτό το προεδρείο την Ελλάδα και τα
Βαλκάνια, ήταν υποψήφια για το Νόμπελ Ειρήνης.
Το 1993 ήταν υποψήφια
για το βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Γαλλικής Δημοκρατίας. Το 1993
εν μέσω πολέμων στα Βαλκάνια προσκάλεσε γιατρούς από τις αντιμαχόμενες
χώρες στην Ελλάδα και οργάνωσαν το Βαλκανικό Δίκτυο ενάντια στα
βασανιστήρια και τον πόλεμο. Το Δίκτυο που υπάρχει μέχρι σήμερα και
ασχολείται με την επανα-συμφιλίωση μεταξύ των κοινωνιών στα Βαλκάνια,
προσπαθώντας να συσπειρώσει σε ένα οργανισμό ανθρώπους από διαφορετικούς
εθνότητα που αντιμάχονται τον πόλεμο και τα βασανιστήρια.

Σε
Διεθνή συνάντηση που οργάνωσε στην Αθήνα δημιουργήθηκε το Δίκτυο Κέντρων
Αποκατάσταση Θυμάτων Βασανιστηρίων της Μέσης Ανατολής και Β. Αφρικής,
με έδρα στην Αθήνα, του οποίου διετέλεσε Γενική Γραμματέας. Από το
1998 έως το 2003 υπήρξε η πρώτη εκλεγείσα πρόεδρος του Διεθνούς
Συμβουλίου Κέντρων Αποκατάσταση Θυμάτων Βασανιστηρίων, με συμβουλευτικό
στάτους στα Ηνωμένα Έθνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Κατά τη
δράση της για τα ανθρώπινα δικαιώματα ανά τον κόσμο συνελήφθηκε 5 φορές
και την τελευταία όταν επισκέφθηκε τον Αραφάτ τις τελευταίες μέρες και
προσπάθησε να εξετάσει θύματα από τη σφαγή στην Τζενίν και θεωρήθηκε
ανεπιθύμητο πρόσωπο από το Ισραήλ.

Δυο φορές υπήρξε υποψήφια για
την Επιτροπή της Διεθνούς Σύμβασης για την Κατάργηση των Βασανιστηρίων,
στα Ηνωμένα Έθνη. Δίδαξε στο New Jersey State University Rieutgers ως
επισκέπτης καθηγητής καθώς και στο Πανεπιστήμιο των Φιλιππίνων. Τώρα
διδάσκει στο Μάστερ της Ιατρικής Σχολής του Παν Αθηνών με θέμα
«αντιμετώπιση διεθνών κρίσεων».

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Δικτύου
ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS και της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης και συμμετείχε
στην επιτροπή αντιρρησιών συνείδησης. Είναι μητέρα δυο παιδιών,
δραστήριων σε θέματα προστασίας περιβάλλοντος και δικαιωμάτων ζώων.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ
Captcha verification failed!
Η βαθμολογία χρήστη captcha απέτυχε. Παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας!
echo ‘’ ;