Aυτή είναι η μικρή αναφορά στην κοινωνική οικονομία στο προσχέδιο προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ – Υπάρχει εναλλακτική;

Aυτή είναι η μικρή αναφορά στην κοινωνική οικονομία στο προσχέδιο προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ – Υπάρχει εναλλακτική;

5.  Υπάρχει  εναλλακτική; 

Πολλοί   βεβαίως   κατηγορούν   το   ΣΥΡΙΖΑ   ότι   η   επιλογή   υπογραφής   της   νέας Συμφωνίας  δικαιώνει  την    θατσερική  αποστροφή  ότι  δεν  υπάρχει  εναλλακτική  οδός πέρα  και  εναντίον  των  επιταγών  του  νεοφιλελευθερισμού  (there  is  no  alternative). 

Ποτέ   δεν   έχει   υπάρξει   πιο   συνειδητή   και   ακραία   διαστρέβλωση   από   αυτή   στην σύντομη   ιστορία   του   ΣΥΡΙΖΑ. 

Η   θατσερική   αυτή   φράση   δεν   σημαίνει   τίποτα \περισσότερο   και   τίποτα   λιγότερο   από   το   ότι   ο   νεοφιλελευθερισμός,   ο   ακραίος ατομισμός  και  το  κυνήγι  τουκαπιταλιστικού  κέρδους  αποτελεί  την  μοναδική  λύση, το  μοναδικό  δρόμο  για  την  κοινωνική  ευημερία.

Σύμφωνα  με  όλα  όσα  κρύβονται πίσω  από  αυτή  την  αποστροφή  κάθε  άλλος  δρόμος  οδηγεί  στην  ανελευθερία,  τον ολοκληρωτισμό  και  την  κοινωνική  δυστυχία. 

Ο  ΣΥΡΙΖΑ  αλλά  και  η  κυβέρνησή  του  ποτέ  δεν  υιοθέτησε,  αυτήν  την  πολιτική  και ιδεολογική   σκοπιά.   Διότι   είναι   άλλο   πράγμα   να   αποδέχεται   κανείς   τον νεοφιλελευθερισμό   ως   σταρτηγικό   ορίζοντα,   ως   τον   μοναδικό   δρόμο   προς   την κοινωνική  ευημερία,  και  άλλο  πράγμα  να  αναγνωρίζει  ότι σε  μια  δεδομένη  χρονική στιγμή,  με  δεδομένους  πολιτικούς  συσχετισμούς  οφείλει  να  κάνει  έναν  τακτικό και  πρόσκαιρο  συμβιβασμό  ώστε  να  είναι  σε  θέση  να  συνεχίζει  να  αγωνίζεται διατηρώντας  ζωντανή  την  πιθανότητα  και  την  δυνατότητα  κατίσχυσης. 

Επομένως  ναι,  υπάρχει  εναλλακτική,  υπάρχει  άλλος  δρόμος  για  την  οργάνωση  των κοινωνιών  και  της  οικονομίας.

Ο  δρόμος  αυτός  περνάει  μέσα  από  την  αναδιανομή πλούτου   και   ισχύος   υπέρ   των   υποτελών   τάξεων,   των   μισθωτών   δημόσιου   και ιδιωτικού  τομέα,  των  αυτοαπασχολούμενων  και  των  συνταξιούχων,  μέσα  από  την ενίσχυση   μορφών   κοινωνικής   οικονομίας   που   αμφισβητούν   το   πρότυπο απροκάλυπτης  ή  συγκαλυμμένης  ιεραρχίας  (και  άρα  εξουσίας)  στο  εσωτερικό  της επιχείρησης  και  δίνουν  διέξοδο  στη  δημιουργικότητα  μιας  υπερπροσοντούχας  αλλά άνεργης   νεολαίας,   μεσά   από   την   προστασία   των   κοινών   αγαθών   που   ένα   ένα μπαίνουν   στο   στόχαστρο   του   κεφαλαίου,   μέσα   από   τη   στήριξη   του   κοινωνικού κράτους  αλλά  και  την  διεύρυνση  και  την  εμβάθυνση  των  κοινωνικών  δικαιωμάτων και  των  δημοκρατικών  ελευθεριών.

Προυποθέτει  αυτός  ο  δρόμος  και  μια  διαρκή  και οργανική   σχέση   με   τα   κινήματα   των   υποτελών   τάξεων,   στενή   επαφή   με   τις θεωρητικές   επεξεργασίες   των   διανοούμενων   της   Αριστεράς   αλλά   και   ένα   κόμμα οργανωμένο,  μαζικό,  ανοιχτό  στον  κόσμο  της  εργασίας  και  της  νεολαίας.

Αυτό  το κόμμα  πρέπει  να  βοηθήσουμε  να  οικοδομηθεί  αν  θέλουμε  να  έχουμε  πιθανότητες επιτυχίας  στον  μακρύ  και  δύσκολο  ταξικό  πολιτικό  αγώνα  που  βρίσκεται  μπροστά    μας.