«Αυτή τη στιγμή…» | Tου Μανόλη Πετράκη
…Που προσπαθούν να φτιάξουν ανθρώπους σαν μιαν άλλη «Ντόλυ», σαν ένα άλλο δηλαδή κλωνοποιημένο…, πρόβατο…!
…Που αναγνωρίζοντας πως η ψυχή δεν είναι τίποτα άλλο από ηλεκτροχημικές αντιδράσεις, επινοούν τρόπους ώστε το σύνολο των αντιδράσεων αυτών να μπορεί να αποθηκεύεται σ’ έναν υπολογιστή, (ή σ’ ένα τσικ τσέπης), ώστε να μπορούν να ξαναφτιάξουν έναν ίδιο ακριβώς άνθρωπο με τον θανόντα, όποτε και όταν θέλουν….
…Που μιλάνε για τον «άνθρωπο θεό», για τον «Μετά-Άνθρωπο», που θ’ αντικαταστήσει τον άνθρωπο, σ’ αυτήν την περίοδο της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης….
…Που αυτός ο «Μετά-Άνθρωπος», υπολογίζεται πως θα ζει όσο θα έχει πρόσβαση στη «μηχανή», δηλαδή στη γνώση….
…Που σ’ αυτή τη «μηχανή», δηλαδή στον υπολογιστή και στη γνώση θα έχουν πρόσβαση είτε οι «έχοντες και κατέχοντες», είτε, οι δεχόμενοι να μαζοποιηθούν σε κείνη τη μάζα που θα αποτελείται από ανθρώπους ίδιους, που απλά θα ζουν…
…Που όσοι δεν θα δέχονται να «μαζοποιηθούν», απλά θα αφανιστούν, δηλαδή θα πεθάνουν…
…Που η «γνώση» έχει φτάσει σ’ αυτό το σημείο «άγνοιας», στο ότι, η ντομάτα δηλαδή, ανθίζει, μεγαλώνει, ωριμάζει, σαπίζει και τελικά, πεθαίνει μετά απ’ όλη αυτή τη μαγευτική διαδρομή που λέγεται «ζωή» και πως σ’ αυτό ακριβώς έγκειται η μαγεία, η γοητεία ζωής δηλαδή του ανθρώπου, στο να καταλαβαίνει συγκεκριμένα και να απολαμβάνει την ουσία κάθε στιγμής της ζωής του, η οποία δυνατότητα αυτή θα υπάρχει μόνο όταν και όσο υπάρχει η απόλυτη γνώση του τέλους της….
…Που με διαβάζεις εσύ, που γράφω εγώ, που θέλω να απολαμβάνεις εσύ αλλά να απολαμβάνω κι εγώ, και κάθε στιγμή της ζωής μας, και φυσικά….
«Αυτή τη Στιγμή…»