Ο αγώνας των εργατών της Βιο.Με. έχει πια μια μακριά ιστορία αλλά έρχεται από το μέλλον.
Είναι μια ιστορία ενός εργοστασίου που εγκαταλήφθηκε απο την εργοδοσία, “ξεχάστηκε” από το κράτος και τη κυβέρνηση και αγνοήθηκε από διάφορους κυβερνητικούς καρεκλοκένταυρούς του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού. Είναι μια ιστορία ενός εργοστασίου όπου κι εκεί όπως και παντού, εργάτες έμειναν άνεργοι, σ’ ένα σχέδιο καταστροφής που τ’ αφεντικά ονομάζουν αναδιάρθρωση κι εμείς παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και κατάρρευση. Είναι μια ιστορία καταστροφής, όπως τόσες γύρω μας.
Είναι όμως, πάνω απ’ όλα, μια ιστορία ενός κομματιού της εργατικής τάξης που δεν το βάζει κάτω. Είναι η ιστορία της αυτοοργάνωσης των εργατών με άμεση δημοκρατία σε ταξικό σωματείο βάσης, όπου πάνω απ’ όλους είναι η γενική συνέλευση και το συλλογικό συμφέρον. Είναι η ιστορία της κατάληψης και της αυτοδιαχείρισης του εργοστασίου της ΒΙΟ.ΜΕ., όπου πάνω απ’ όλους είναι η ανάγκη για αξιοπρεπή εργασία και διαβίωση. Είναι η ιστορία μιας κοινότητας αγώνα όπου τα προβλήματα βρίσκουν συλλογικές λύσεις. Είναι μια ιστορία δημιουργίας.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο ο αγώνας των εργατών της Βιο.Με. συναντά την απλόχερη αλληλεγγύη από χιλιάδες ανθρώπους, εργαζομένους και ανέργους, σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο μόνο το τελευταίο έτος, από τη Μελβούρνη και το Τόκυο, ώς τη Ουάσινγκτον και το Βερολίνο, δεκάδες εκδηλώσεις συμπαράστασης στηρίζουν τον αγώνα αυτόν. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο σωματεία, συλλογικότητες, στέκια και πρωτοβουλίες σε κάθε μικρή και μεγάλη πόλη της Ελλάδας, δείχνουν κάθε μέρα και με κάθε τρόπο την αλληλεγγύη τους. Αυτός είναι όμως και ο λόγος που οι κρατούντες, κράτος και εργοδοσία, φοβούνται και στέκονται αντίθετοι στον δρόμο που χάραξε ο αγώνας των εργατών της Βιο.Με.
Σήμερα, τέσσερις μήνες μετά την επαναλειτουργία του εργοστασίου της Βιο.Με. από τους ίδιους τους εργαζόμενους, με αυτοδιεύθυνση και πλήρη εργατικό έλεγχο, το κράτος και η κυβέρνηση, εξακολουθεί να κωλυσιεργεί και να αρνείται την ελεύθερη λειτουργία του εργοστασίου. Τέσσερις μήνες μετά, για τους ήδη απλήρωτους εργαζόμενους εδώ και δύο χρόνια, η κυβέρνηση προσπαθεί να στραγγαλίσει οικονομικά τον αγώνα, αρνούμενη ακόμη και σήμερα ακόμα και το έκτακτο επίδομα που έχει δωθεί σε αλλες περιπτώσεις. Όμως οι εργαζόμενοι και το σωματείο τους, δεν πρόκειται να αφήσουν τον οικονομικό εκβιασμό να περάσει.
Καλούμε κάθε εργαζόμενο και εργαζόμενη, που αντιλαμβάνεται την επίθεση των αφεντικών στις ανάγκες μας και στη ζωή μας, κάθε άνεργο και κάθε άνεργη, που αντιλαμβάνεται την αυτοδιαχείριση των μεσων παραγωγής σαν ενα δρόμο ενάντια στην εξαθλίωση και τη φτώχια, κάθε σωματείο, συλλογικότητα, ομάδα και στέκι του κινήματος να σταθεί δίπλα στον αγώνα των εργατών της Βιο.Με.
