Ή πώς βλέπουμε αυτές τις εκλογές
από μια ανάρτηση στο facebook, των φώτων
Σε λίγες μέρες έχω σημαδιακά γενέθλια και βρίσκομαι σ’ ένα σταυροδρόμι χαοτικό μέσα στον λαβύρινθο. Είναι εκστατικό όμως αυτό, γιατί το χάος φέρνει τη δημιουργία από το μηδέν.
Η μουσική είναι παράθυρο στο χάος, έλεγε ο Κορνήλιος, η πολιτική είναι η θεσμική έκφραση του χάους της συλλογικής σκέψης και της ριζικής φαντασίας. Είναι δημιουργία.
Xάος, Έρωτας και Φαντασία, οι ποιητές των πάντων, το ουδέτερο, το αρσενικό, το θηλυκό.
Ρίξαμε το Φασιστάν, σε γη κ’ αέρα κ’ κύματα, Ελευθερία ή Θάνατος ήταν το σύνθημα στις συνελεύσεις, στους δρόμους και τις ταράτσες του Νοέμβρη/Δεκέμβρη.
Η πρώτη καθολική νίκη και αξιακά και επιχειρησιακά από τον Δεκέμβρη του 08, τότε που όλα άνοιξαν για πρώτη φορά.
Το ζήτημα για μένα όμως, είναι που θα πάει αυτό που ξεκινήσαμε στις πλατείες της άμεσης δημοκρατίας, το καλοκαίρι του ’11.
Που το ξεκινήσαμε εμείς που έχουμε τη φλόγα κι όχι οι βαλτοί, οι επαγγελματίες, ακομμάτιστα κι ειρηνικά λέγαμε και γίναμε σημείο αναφοράς για τόσα κινήματα και ανθρώπους σε όλη τη γη.
Αλλά τα παιδιά του κομματικού σωλήνα δεν το σεβάστηκαν, έκαναν τα παιχνίδια τους, μας πέρναγαν τα ψηφίσματα κάτω από τη μύτη όπως με θράσος ομολόγησαν αργότερα και μας έσυραν σε αυτό τον γελοίο αποκλεισμό της βουλής, που ουσιαστικά έθαψε τις πλατείες.
Και λίγο αργότερα τους χαρίστηκαν πολλοί από εμάς, ξέχασαν γρήγορα, τους έκαναν αφεντικά, να μοιράζουν και χρήμα και υποσχέσεις.
Κι αυτοί μας εκμεταλλεύτηκαν εκλογικά, μέχρι και σποτ και αφίσες με το έργο μας παρουσίασαν, ενώ έβγαλαν και βιβλία με υλικό που άνηκε στις πλατείες, ελεύθερο και όχι για εμπορική εκμετάλλευση.
Σωστά μιλάμε σήμερα για νέα μεταπολίτευση, 40 χρόνια μετά την προηγούμενη και θα πρέπει να είναι ιδεοληπτικός κανείς για να μην βλέπει ότι οι κάλπες θα κρίνουν πολλά, τώρα που πλέον έπεσαν οι αυταπάτες του μνημονίου/αντιμνημονίου, τώρα που η ατζέντα τους έκλεισε και δεν έχουν να προτείνουν κάτι πέρα από φόβο ή φούμαρα, τώρα που γκρεμίστηκαν οι φορετοί, από τον παπαδήμο και μετά.
Καθεστώς με ορίζοντα διαρκείας, αυτό επιδίωξαν, ο μεγάλος συνασπισμός αυτών που κάποτε είχαν το 85% με την αρωγή τραπεζών, εφοπλιστών και Digea.
Χουντάρα δηλαδή.
Σοκ και δέος, κατάθλιψη, ιδιώνυμο και φυλακές τύπου Γ’, βραχιόλια gps σε υπόδικους, άστεγοι, αυτοκτονίες, σκλαβοπάζαρα/αυθαιρεσίες του κεφαλαίου, ιδιωτικοί υπάλληλοι vs κρατικοί, συσσίτια και υποχρεωτική σίτιση, στρατόπεδα συγκέντρωσης – ξένιος δίας και αμφίπολη, κουκουλονόμοι, χημικά, ασφαλίτες, απαγόρευση συναθροίσεων και χρήσης του δημόσιου χώρου, Digea όλοι χαζοί/ναζί χωράμε, Σεραφείμ, αντιμέρκελ κι οι Οβραίοι φταίνε για όλα, Σκουριές, λίστα Λαγκάρντ και στα δύσκολα είμαστε όλοι μαζί -καλή λευτεριά Νίκο Ρωμανέ και όσοι/ες κάνετε όνειρα μέσα στα κελιά- και οροθετικές και εθνοαριστερή παρένθεση για “σωτηρία” από τους εθνικοσοσιαλιστές και τα χρυσαυγίτικα μαντρόσκυλα τους, καπετάνιοι πρόεδροι στη μπάλα του λαού, συνδεσμίτες και δελτάδες και “νο πολίτικα” κι οι μαφιόζοι να τρομοκρατούν πολίτες για ένα γήπεδο.
Το’χαν στήσει καλά το κόλπο του νέου ολοκληρωτισμού, λίγο από Χάξλευ και λίγο από Όργουελ. Πανοπτικό. Και σέλφι και mdma για το παραμύθι.
Πάνε αυτά προς το παρόν, συνδυασμοί και προγράμματα βγαίνουν από τα κάτω, αυτοοργανωμένα κι αυτό είναι μια κατάκτηση των πλατειών.
Διάβασα ένα κείμενο που κατά τ’ άλλα είναι χάσιμο χρόνου, από τους πορτοκαλί δημοκράτες (δημοκράτης είναι αυτός που επιβάλει τη δύναμη του στον δήμο, αν δεν θέλουν να εννοούν αυτό, ο όρος είναι δημοκρατικός) σοσιαλιστές του Τζωρτζ, που τα είπε πολύ πιο απλά, απ’ότι η διακήρυξη του.
Μπήκαν κάποια ερωτήματα σοβαρά που, αν και μανιχαϊστικά, μίλησαν εσωτερικά σε πολλούς.
Ερωτήματα που τα βάζουμε κι εμείς:
Ελευθερία ή φόβος; Ανθρωπιά ή κυνισμός; Δικαιώματα για όλους ή προνόμια για λίγους;
Συνύπαρξη ή ξενοφοβία; Αλληλεγγύη ή ατομισμός; Δημοκρατία ή πλουτοκρατία;
Διαφάνεια ή παρασκήνιο; Αξιοκρατία ή πελατοκρατία; Λογοδοσία ή ασυδοσία;
Δικαιώματα για όλους ή προνόμια για λίγους; Δημιουργία ή παρασιτισμός;
Εξωστρέφεια ή εσωστρέφεια; Ισχύς του δικαίου ή δίκαιο το ισχυρού;
Ανεκτικότητα ή μισαλλοδοξία;Πολυσυλλεκτικότητα ή ξενοφοβία;
Συμμετοχή ή αδιαφορία;Συλλογικότητα ή ιδιώτευση;
Συμμετοχή ή αποξένωση; Χειραφέτηση ή χειραγώγηση;”
Και κάπου λέει ότι, γινόμαστε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε. Για να δούμε λοιπόν τι θα δούμε.
Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να ψηφίσω, τελευταία φορά που το είχα κάνει σε εθνικές/ευρωεκλογες ήταν το ’99 για την Ριζοσπαστική Αντιαπαγορευτική Κίνηση, με σήμα τον Δον Κιχώτη και ελευθεριακές θέσεις και προτάσεις και ανθρώπους όπως ο Γιώργης Οικονομόπουλος, η Πάολα Ρεβενιώτη, ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος, o Κλεάνθης ο Γρίβας κ.α.
Γιατί τότε μίλησαν στην καρδιά μας και στις ανησυχίες μας, πρώτη και τελευταία φορά σε εκλογές.
Από τότε απέχω από το κοινοβουλευτικό τσίρκο.
Το τι θα κάνω στις 25, στα γενέθλιά μου, θα εξαρτηθεί από τις απαντήσεις και τις δεσμεύσεις που θα δοθούν στα ερωτήματα και τα θέματα, που Εμείς αυτή τη φορά θα βάλουμε.
Το σίγουρο είναι ότι δεν θα ψηφίσω δικομματισμό, δλδ σύριζα. Είναι ανοιχτοί οι λογαριασμοί και με τους απατεώνες του Τσοχατζόπουλου που ελέγχουν αυτή τη στιγμή το κόμμα του 3%, αλλά και με πολλούς απο το 3% για το καπέλωμα και τις αλητείες τους, που ζήσαμε στις πλατείες.
Aλλά και γιατί δεν στήριξαν ποτέ το δημοψήφισμα, να αποφασίσουμε εμείς δηλαδή τι θα γίνει με τα μνημόνια, εκλογές ζητούσαν, να αποφασίσουν αυτοί δηλαδή, αλλά και γιατί το βράδυ των εκλογών που βγήκε το Φασιστάν, αυτοί πανηγύριζαν, ενώ εμείς σκοτεινιάσαμε.
Και άλλα πολλά…
Κι οι λογαριασμοί πρέπει να κλείνουν αν θέλουμε να πηγαίνουμε μπροστά, να εξελισσόμαστε. Δεν χαρίζουμε τίποτα στα λαμόγια και στα λιγούρια της εξουσίας, αυτοί ήταν που μας έλεγαν πρώτοι και μέχρι πρόσφατα, όχι στο δικομματισμό και να επιλέγουμε μικρά κόμματα.
Ας λουστούν αυτή τη θέση τους και τον ρόλο τους στα κινήματα από το ’11 και μετά. Και φυσικά είναι εφιαλτική μια κυβέρνηση με σκουρλέτηδες και ψεκασμένους. Που να σταθούν και πού να μας εκπροσωπήσουν, το φασισταν θα επιστρέψει για τα καλά μετά.
Εμφανίστηκε κι ο Λαλιώτης, ανησυχούν οι σκοτεινοί κι οι τοξικοί. Είναι η πρώτη φορα που το λέω κι ελπίζω η τελευταία, για όσους/ες θα ψηφίσουν Φασιστάν, δλδ ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/Χρυσαυγη, υπάρχει στο fb η επιλογή unfriend και καλύτερα σπίτια σας ή στις χιονισμένες βουνοπλαγιές, στις 25.
Για όσους τα λέμε κι εκτός fb, θα τα πούμε όπως δεν τα έχουμε ξαναπεί, γιατί παρά τη νίκη, η οργή δεν έχει σβήσει. Οπότε λοιπόν, συμμετέχουμε στο δημόσιο διάλογο και στις εξελίξεις, μάτια, αυτιά, καρδιά και πνεύμα ανοιχτά, γιατί ερωτήματα μπαίνουν και μπορούν να μπουν για όλα τα ζητήματα που εμείς και όχι οι επαγγελματιες του είδους και τα κανάλια θα κρίνουν ως κρίσιμα.
Και προτάσεις, και ιδέες και κυρίως νοήματα ζωής.
Καλή φώτιση και καλή λευτεριά
