Χο Τσι Μινχ: Πώς κατάφερα να επιζήσω κυκλοφορώντας ανάμεσα σε 10 εκατομμύρια μηχανάκια [Φωτογραφίες]

Δύο κουβέντες για την πόλη που σήμερα, 3η ημέρα του ταξιδιού, θα επισκεφθούμε, την Χο Τσι Μινχ (Σαϊγκόν) του Βιετνάμ. Η περιήγηση μας ξεκινά από τις παγόδες Thien Hau και GIAC Lam, το “Δένδρο των περιπλανώμενων ψυχών” και την  “Κυρά της θάλασσας και των ναυτικών”, στη γειτονιά της Cholon. Ελίσσομαι ανάμεσα σε 10 εκατομμύρια μηχανάκια και καταφέρνω να επιζήσω. Ειρηνική συνύπαρξη των Βουδιστών Μαχαγιάνα, των Ταοϊστών και των οπαδών του Κομφούκιου. Παζάρι μέχρις εσχάτων στα παραπήγματα δίπλα από την Binh Tay, την πιο παλιά αγορά της Χο Τσι Μινχ. Χαζεύω τις μαγείρισσες του δρόμου και ανακαλύπτω με έκπληξη ότι περιμένουμε το έτος του Φλογερού Πετεινού. Προχωράμε για τον καθεδρικό ναό και το επιβλητικό κτήριο του παλιού ταχυδρομείου και συναντάμε ένα άγαλμα που δακρύζει και τον μεγαλύτερο πίνακα του Χο. Κοπέλες γιορτάζουν την αποφοίτησή τους ντυμένες με φορέματα  Άο  Ζάι, κάτω  από το πρώην στρατηγείο της CΙΑ.

Διαβάστε ακόμη:

Μπορείτε να βλέπετε όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται και στο hashtag #indokina

Αυτό είναι το ταξίδι μας (χάρτες) 

Το enallaktikos.gr ταξιδεύει στην Ινδοκίνα. Εναλλακτικός τουρισμός σε Λάος, Καμπότζη, Βιετνάμ.

Το  enallaktikos.gr κάνει ένα ταξίδι – περιπέτεια στην Ινδοκίνα,  για 30 ημέρες στις πόλεις και στις ζούγκλες του Λάος, της Καμπότζης και του Βιετνάμ, που θα το ζήσουμε παρέα.

Βήμα – βήμα, μέρα – μέρα, ένα ταξιδιωτικό, πολιτιστικό ημερολόγιο σε συνέχειες, με ιστορικές αναδρομές και εκατοντάδες φωτογραφίες – βίντεο.

Απο την Χο Τσι Μινχ του Βιετνάμ νοικιάζουμε  δικό μας ταχύπλοο και μέσω του ποταμού Μεκόνγκ περνάμε τα θαλάσσια σύνορα της Καμπότζης και φτάνουμε στην πρωτεύουσα Πνομ Πενχ. Συνεχίζουμε στην Σιέμ Ρεπ και θαυμάζουμε τους αρχαίους ναούς του Αγκόρ. Από εκεί  περνάμε στο Λάος και ανεβαίνουμε με ποταμόπλοιο,  ταχύπλοα,  κανό και πολύωρες πεζοπορίες τον Μεκόνγκ, μέχρι το Χρυσό Τρίγωνο (στα σύνορα Λάος – Βιρμανίας – Βιετνάμ), στο κέντρο του οπίου και της ηρωίνης.

Κάνουμε μια διαδρομή μέσα από βουνά, ζούγκλες, μεγάλα ποτάμια, ανάκτορα βασιλέων, που μας οδηγεί σε απομονωμένες φυλές, ολοζώντανες πόλεις,  ξεχασμένες ηρωικές επαρχίες, πανέμορφους ανθρώπους.

Περνάμε πεζοί τα σύνορα του Λάος και διασχίζουμε όλο το Βιετνάμ από πάνω μέχρι κάτω με πλοία, τραίνα, βανάκια.

Σε αυτό το μεγάλο αφιέρωμα του enallaktikos.gr μέσα απο τα ιστορικά στοιχεία, τα “παράξενα” θρησκευτικά και λαϊκά έθιμα, με ακριβείς αναφορές σε θρησκείες και ναούς, θα γνωρίσουμε την Ινδοκίνα.

Εκεί που συναντιούνται η Ινδία και η Κίνα, για να δημιουργήσουν τελικά μια υπέροχη πολυπολιτισμική κουλτούρα. Πάμε!

12.11.2016:

Είμαστε στην Χο Τσι Μινχ του Βιετνάμ.

Ξυπνάω όπως πάντα πολύ νωρίς.

Ευχή και κατάρα του ταξιδιού.

Κοντεύει 6 …

Βγαίνω στον δρόμο να βρω καφέ.

Τα παιδιά στο απέναντι cafe ζεσταίνουν τις μηχανές τους.

Το εστιατόριο έχει ετοιμάσει την σούπα με τα νούντλς, κόσμος τρώει βιαστικά καθισμένος σε μικρά σκαμνάκια.  

Οι οδηγοί από τις λιμουζίνες  στα ξενοδοχεία δίπλα, πίνουν κάτι σαν φραπέ μοιράζοντας την πληρωμή τους.

Μου χαμογελάνε κάνοντας διάφορους μορφασμούς. 

Καταλήγω στο mini market να αγοράζω γιαούρτι γλυκό με μικρά κομματάκια αλόης και μπισκότα γεμιστά με κάτι πράσινο φωσφοριζέ που υποτίθεται ότι είναι τσάι. 

Λιγότερο από ένα ευρώ και τα δύο.

Ξαναγυρίζω στο cafe.

Ο καφές δυνατός κι αλμυρός.

Φυλάνε τα σακουλάκια με τους κόκκους σε κιούπια με χοντρό αλάτι.

Είμαι σε τέτοιο βαθμό εξαρτημένη που κι έτσι μου αρέσει.

Παραγγέλνω άλλον ένα, εγκαταλείπομαι  στο σκαμνάκι μου και χαζεύω  την πόλη να ξυπνάει.

Δύο κουβέντες για την Χο Τσι Μινχ (Σαιγκόν)

Μου αρέσουν οι πόλεις – λιμάνια.

Είναι πόλεις που βρίσκονται εδώ, αλλά ανήκουν κι αλλού.

Που περίεργα αναρωτιούνται τι να συμβαίνει εκεί έξω.

Που πρώτες μαθαίνουν τα νέα.

Που τις κουβαλούν οι ναυτικοί  στα ταξίδια τους, που τους κουβαλούν οι έμποροι την πραμάτεια τους. 

Σήμερα από το λιμάνι της πόλης διεκπεραιώνεται το 30% του συνόλου των εμπορευμάτων του Βιετνάμ.

Οι γερανοί δουλεύουν ασταμάτητα.

Μεγάλα φορτηγά, τραίνα, μεταφέρουν τα εμπορεύματα διασχίζοντας  τις αρτηρίες της χώρας  και των γειτονικών Καμπότζης και Λαός. 

Η πόλη συγκεντρώνει πάνω από το 35% των άμεσων ξένων επενδύσεων και παράγει πάνω από το ¼ της συνολικής βιομηχανικής παραγωγής του Βιετνάμ.

Έχει περισσότερους από 4,5 εκατομ. εργάτες, πολύ χαμηλή ανεργία και εσωτερική μετανάστευση.

Το οικονομικό επίπεδο της πόλης είναι το υψηλότερο του Βιετνάμ, οι τιμές  είναι συγκριτικά  ακριβές,  βλέπεις ουρανοξύστες, μεγάλα εμπορικά κέντρα  και  χριστουγεννιάτικη διακόσμηση και ακούς χριστουγεννιάτικα τραγούδια!

Παντού!

Το να ακούω το JINGLE BELLS στο Βιετνάμ που δεν το αντέχω ούτε σε παιδικό πάρτι,  ήταν η επιβεβαίωση του θριάμβου της  παγκοσμιοποίησης των αγορών.  

Το έτος του φλογερού Πετεινού

Και του σουρεαλισμού επίσης αν σκεφτείς ότι η  μεγάλη πλειονότητα των κατοίκων, το 85%, είναι αγνωστικιστές και στην προσωπική τους ζωή ακολουθούν ένας συνδυασμό ηλιακού και σεληνιακού ημερολογίου, που σύμφωνα με αυτό, η πρωτοχρονιά δεν συμπίπτει με την 1η μέρα του Γενάρη αλλά γιορτάζεται σε διαφορετικές ημερομηνίες που επαναλαμβάνονται κάθε 60 χρόνια. 

Το 2017, είναι το έτος του φλογερού Πετεινού κι εύλογα άλλους ήχους θα περίμενα ν’ ακούσω…

Η περιήγηση μας στις γειτονιές της  πόλης ξεκινά

Αφού ξύπνησε, έφαγε, εξοπλίστηκε με φωτογραφικές μηχανές,  βιβλία, καπέλα, χάρτες, αντηλιακά, αντικουνουπικά, όλη η παρέα, ξεκινήσαμε να ανακαλύψουμε τα πολλά επίπεδα ιστορίας της Χο Τσι Μινχ, παλιότερα Σαϊγκόν, της πόλης μας. 

Η πόλη είναι χωρισμένη σε περιοχές.

Στο κέντρο, κοντά στο λιμάνι, η  Cholon  είναι η παλιά συνοικία των Κινέζων,  με πολλά μικρά καταστήματα, την σκεπαστή αγορά, αποικιακά όμορφα κτίρια, πλήθος μπαράκια, καφέ, φοιτητόκοσμο, τουρίστες, φτηνά North Face,  εστιατόρια, spa και ναούς. 

Οι οποίοι  ναοί στην πλειονότητά τους ανήκουν στους  Βουδιστές  Μαχαγιάνα και  συχνά συνυπάρχουν  με τον Ταοϊσμό και τον Κομφουκιανισμό (μέσω της λατρείας των προγόνων). 

Στις παρυφές της συνοικίας της αγοράς, αλλάακόμη στο κέντρο,  είναι οι περιοχές των λαμπρών κτιρίων, των ακριβών καταστημάτων, των καθολικών ναών, της όπερας, του ταχυδρομείου, του Δημαρχείου, του παλατιού, των κυβερνητικών κτιρίων στην γαλλική γειτονιά, των Μουσείων και των ωραίων κήπων.

Κι ακόμη πιο έξω ξεκινούν οι ζώνες της  βιοτεχνίας, του χονδρεμπορίου, των εισαγωγών και τέλος πιο μακριά οι περιοχές  που είναι ανακατεμένες οι οικονομικές χρήσεις και η κατοικία,  οι περιοχές των εκατομμυρίων ανθρώπων που δουλεύουν σκληρά για το οικονομικό θαύμα της πόλης, της χώρας, για την μικρή «Κίνα».

Με δέκα εκατομμύρια μηχανάκια, τουκ-τουκ και cyclo

Ολοι κυκλοφορούν με μηχανάκια.

Δέκα εκατομμύρια μηχανάκια κινούνται στους δρόμους της πόλης από κατοίκους κι επισκέπτες.  

Το να διασχίσεις βέβαια αυτό τον δρόμο με τα μηχανάκια, τα καροτσάκια, τα cyclo, τα τουκ-τουκ, τα φορτηγά, τα αυτοκίνητα, τα λεωφορεία, τα ποδήλατα,  είναι μια άλλη ιστορία. 

Οδηγούν “αντικανονικά” αλλά… δεν τρακάρουν ποτέ!

Μετά από συζητήσεις με την ομάδα καταλήξαμε ότι υπάρχει  μια μυστική συμφωνία που ρυθμίζει  την κυκλοφορία  ανθρώπων κι οχημάτων στην πόλη.

Προηγούνται οι άνθρωποι.

Με ψηλά το κεφάλι, με σταθερό βήμα, χωρίς δισταγμό, προχωράς, να περάσεις τον δρόμο. 

Όλοι έρχονται κατά πάνω σου. Κανείς όμως δεν σε χτυπά, δεν ακούς στριγκλίσματα φρένων, κανείς δεν δυσανασχετεί, ελίσσονται μαλακά κι όλοι περνάμε. 

Ήταν το πρώτο πράγμα και το πιο χρήσιμο που έμαθα στο Βιετνάμ.

Αλλιώς θα είχα παραμείνει στην μία πλευρά του δρόμου..