Δεν αξίζει να πεθάνεις πριν διασχίσεις αυτά τα υδάτινα σύνορα [ΦΩΤΟ-ΒΙΝΤΕΟ]

Δεύτερο: Βόλτα στην Χο Τσι Μινχ με cyclo, επίθεση των manga, με την πειρατίνα Ching Shih στον ποταμό Σαιγκόν [Φωτογραφίες]

Τρίτο: Χο Τσι Μινχ: Πώς κατάφερα να επιζήσω κυκλοφορώντας ανάμεσα σε 10 εκατομμύρια μηχανάκια [Φωτογραφίες]

Τέταρτο: Σου γράφω από το «Μουσείο Αμερικανικών Εγκλημάτων Πολέμου» | Συγκλονιστικές ΦΩΤΟ – αφηγήσεις από τον πόλεμο στο Βιετνάμ

Πέμπτο: Πώς άρχισε ο πόλεμος για το Βιετνάμ που κράτησε 30 χρόνια

Διαβάστε ακόμη:

Μπορείτε να βλέπετε όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται και στο hashtag #indokina

13/11/2016, νωρίς το πρωί

Μεγάλοι δρόμοι τα ποτάμια

Μεγάλοι δρόμοι τα ποτάμια.

Μεταφέρουν  τα  πάντα.

Κόπρανα κι εμπορεύματα κι ανθρώπους.

Πολλαπλές καμπυλότητες οι  γέφυρες, ασημένιοι  γερανοί σωριάζουν σε μεγάλα φορτηγά,  ότι ακατάπαυστα κουβαλούν οι βάρκες με τα μεγάλα μάτια.

Κι αυτές, διασφαλίζουν το καθημερινό μεροκάματο μεταφέροντας από τσιμέντα  και λουλούδια μέχρι παιδιά για το σχολείο και φυσικά κι εμάς. 

Που φωτογραφίζουμε αδιάκοπα.

Η φτώχεια έχει φωτογένεια, λέει ο Γιάννης. 

Σκέφτομαι, η φτώχεια είναι αναγκασμένη να είναι δημιουργική.

Κι έτσι κανένα σπίτι δεν είναι ακριβώς ίδιο με το άλλο, κανένα χρώμα δεν έχει την ίδια ακριβώς απόχρωση, τα ύψη και τα μήκη των σπιτιών δεν υπακούουν σε κανόνες, παρά μόνο στην ικανότητα των κατασκευαστών και στην τύχη, με μια μόνο παραδοχή.

Την έλλειψη του χώρου και των υλικών.

Εντάξει τώρα τι μας λεν αυτά τα σήματα…

Απαγορεύεται το παρκάρισμα;

Χωράνε δέκα και οι άλλοι να φεύγουν;

Έχει δέκα θέσεις ελεύθερες παρακάτω; 

Εσείς τι λέτε; 

Πολιτείες του νερού – υδάτινοι δρόμοι

Τα απόνερα του ταχύπλοου δημιουργούν ένα μεγάλο τόξο και προβλήματα στις  λεπτές πιρόγες – σπίτια με τις φυτεμένες με φύτρα οροφές. 

Ταξιδεύουμε ώρες

Δίπλα μας οι δρόμοι των χωριών μια αναβαθμίδα, ανάμεσα στο ποτάμι και στα πλημμυρισμένα χωράφια. Το ίδιο και τα σπίτια τους. 

Ρωτώ τον οδηγό μας πόσο συχνά ενώνονται τα νερά να κάνουν την περιοχή μια λίμνη, κι αυτός μου χαμογελά καθησυχαστικά.

Σπάνια.

Το σπάνια δεν είναι συγκεκριμένος χρόνος.

Είναι εκτίμηση χρόνου.

Δεν συνεχίζω.

Χαζεύω λιβάδια με νούφαρα, τους ψαράδες που τινάζουν τα δίχτυα τους στο ποτάμι, τις μαούνες με τη στρογγυλή χαρούμενη φάτσα – τις βαρελόβαρκες –  όπως τις λέει ο Φίλιππος, τα μικρά υδρόβια γκαράζ. 

Φωτογραφίζω τους φίλους μου που το βλέμμα τους, τα πρόσωπά τους έχουν λειανθεί από το φως και τον αέρα. 

Διαδρομή Χο Τσι Μινχ –  Πνομ Πενχ –  13/11/2016, μεσημέρι

Φωτό: Απόστολος Αναγνωστόπουλος, Φίλιππος Βλυσίδης, Βάγια Βοζίκα, Γιώργος Λιερός, Μανώλης Μαυρής, Βούλα Σούκη, Κυριακή Τσακίρη, Ζέλα Φυκούρα 

Μεκόνγκ, ο μεγαλύτερος υδάτινος δρόμος της Νοτιανατολικής Ασίας

Κοντά στα σύνορα με την Καμπότζη συναντάμε τον  Μεκόνγκ.

Τον ποταμό – μητέρα, όπως τον αποκαλούν στην ΝΑ Ασία.

Leang Seckon, ‘Mother of Asia’ 

που έχει μήκος 4.500χλμ., είναι βαθύς ως 19 μέτρα και πλατύς ως 12χλμ.

Από όταν κατεβαίνει από τα βουνά της Κίνας, πριν φθάσει στο Λάος και έως τις εκβολές του, είναι πλωτός σε όλο το μήκος του. 

Χάρη σε αυτόν επικοινώνησαν λαοί, δημιουργήθηκαν βασίλεια, μεταφέρθηκαν στρατοί…

Οι πρωτεύουσες του Λάος και της Καμπότζης είναι λιμάνια στα νερά του. 

Nguyen Dinh Life in Mekong

Στις εκβολές του γονιμοποιεί το Βιετνάμ, όταν χωρίζεται σε 7 διακλαδώσεις και δημιουργεί ένα δέλτα 810 χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων, την πιο εύφορη περιοχή του Βιετνάμ, που  παράγει 3 σοδιές το χρόνο ρύζι και είναι ο οπωρώνας της ΝΑ Ασίας. 

Ο Μεκόνγκ είναι δεύτερος μετά τον Αμαζόνιο σε βιοποικιλότητα.

Βραχογραφία από τα σπήλαια  Pha Taem / Ταϊλάνδη, του υδάτινου κόσμου του Μεκόνγκ.

Αντιγράφω από την WWF:  «Η ευρύτερη περιοχή του Μεκόνγκ (μια περιοχή που συνδέεται από τον ποταμό Μεκόνγκ και περιλαμβάνει την Καμπότζη, το Λάος, τη Μιανμάρ, την Ταϊλάνδη το Βιετνάμ και τη νότια επαρχία της Κίνας Γιουνάν) σφύζει από ζωή. Συνολικά, πάνω από 430 είδη θηλαστικών, 800 ερπετά και αμφίβια, 1.200 πουλιά, 1.100 ψάρια και 20.000 είδη φυτών ζουν εκεί.

Κόσμος μαζεύει γαρίδες στις άκρες του ποταμού.

Αυτή η απίστευτη βιοποικιλότητα στηρίζει τη ζωή για τους ανθρώπους του Μεκόνγκ.

Τα νερά του Μεκόνγκ προσφέρουν 2,6 εκατομμύρια τόνους ψαριών ετησίως – περίπου 25% των παγκόσμιων αλιευμάτων γλυκού νερού – και προσφέρει φυσικό λίπασμα για τα αγροκτήματα και τους ορυζώνες κατά μήκος της διαδρομής. 

Τα δάση και οι υγρότοποι παρέχουν τις πρώτες ύλες για τη βιομηχανία, καθαρίζουν τον αέρα και τα νερά και παρέχουν προστασία σε μικρές και μεγάλες πόλεις από φυσικές καταστροφές, όπως οι πλημμύρες και οι καταιγίδες.

Το 80% από τα 300 εκατομμύρια ανθρώπων της περιοχής εξαρτώνται άμεσα από αυτά τα φυσικά συστήματα για την ασφάλεια των τροφίμων, τη ζωή και την παράδοσή τους.

Το μέλλον αυτών των ειδών – και των ανθρώπων που ζουν δίπλα – εξαρτάται από πολλούς παράγοντες – την προστασία από τους λαθροκυνηγούς, τη διατήρηση των βιοτόπων τους, την προστασία της ελεύθερης ροής των ποταμών της περιοχής του Μεκόνγκ, την έξυπνη ανάπτυξη των υποδομών και πολλά άλλα.

Δεν υπάρχει μία και μοναδική λύση, αλλά το πιο σημαντικό είναι οι κυβερνήσεις, οι επιχειρήσεις και οι πολίτες να δεσμευτούν για την ανάπτυξη της πράσινης οικονομίας στην ευρύτερη περιοχή του Μεκόνγκ.» 

Η αντιμετώπιση  όμως  σε κυβερνητικό επίπεδο φαίνεται διαφορετική.

Ήδη στον Μεκόνγκ  η Κίνα έχει κατασκευάσει έξι φράγματα και η κυβέρνηση του Λάος έχει ήδη κατασκευάσει ένα φράγμα στο Xayaburi, προχωρά στην κατασκευή  ενός δεύτερου στο Don Sahong στα σύνορα με την Καμπότζη και προγραμματίζει την κατασκευή άλλων οκτώ φραγμάτων.