Δεν είμαι γήινος. Έρχομαι
από τον πλανήτη Άλφα – 423.
Το 1972 μπήκα στο σώμα
του Τζίμη Πανούση.
Ήταν φοιτητής στη Θεσσαλονίκη,
είχε πάει στο δάσος του Σέιχ Σου
να διαβάσει μακροοικονομικά
και αποκοιμήθηκε.
Εκεί τον πέτυχα
με το στόμα ανοιχτό
και μπούκαρα μέσα
μαζί με δύο αλογόμυγες.
”Έσκασα” παράλληλα με το ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Είδανε οι υπεύθυνοι του συστήματος
ότι ετοιμάζεται αλλαγή στα πολιτικά
και με στείλανε για αλλαγή στο τραγούδι.
”Κοίτα να ανακατέψεις τους
πατροπαράδοτους ρυθμούς,
γαρνιρισμένους με αθυροστομία
στο ηλεκτρικό μίξερ της Δύσης”,
μου είπανε…
Ακροατές μαστουρομενοι κυνηγάνε
ψάρια ολόφρεσκα μοντέρνας μουσικής,
Διευθυντές λευκοντυμένοι ακολουθάνε
με μαγνητόφωνα και αρχές στατιστικής.
Νεκρόφιλοι της τέχνης σε κρατάνε
κι ομοφυλόφιλοι μουσικοκριτικοί,
Μέρα και νύχτα σε παρακολουθάνε
και σε ντοπάρουνε για να ‘χεις αντοχή.
Μικροαστοί και προλετάριοι σε κοιτάνε
σε στυλ ”άντε κουρέψου νεαρέ”,
Τα πιθηκάκια τους κι οι δυο σου αμολάνε
μάνατζερ πάρε με και κάνε με ό,τι θες.
Μουσικές ταξιαρχίες
κι άλλες αηδίες
εν είδει happening.
Μουσικές και συνεντεύξεις
κι όσο αντέξεις
This is the marketing.
Τζίμης Πανούσης
Σαν σήμερα, το 2018, έφυγε από τη ζωή.
…………………………………………………
Πηγή: athinorama. gr
Απόσπασμα από συνέντευξη
στον Στέφανο Σαμακά.
