23.3 C
Athens
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΑΠΟΨΕΙΣΔεν ήταν θάνατος, ήταν γέννηση! Του Μανόλη Πετράκη

Δεν ήταν θάνατος, ήταν γέννηση! Του Μανόλη Πετράκη

 

 

Κι ήταν ξανά ετούτη γέννηση του Ελύτη με το στόμα ακόμα στον πηλό, δυο σταγόνες θάλασσας π’ άστραψαν στον ήλιο ξαφνικά καθώς έπεφταν από μια βάρκα στη θάλασσα, ένα φυλλαράκι που ξεφύτρωσε από μια κληματαριά, το κλάμα ενός μωρού που ‘φερε και πάλι ελπίδα κι όνειρα και ζωή…..

Δεν ήταν θάνατος, ήταν γέννηση!

Ήταν τα μικρά δακτυλάκια που κράζαν πάλι την ελευθερία, ήταν το κύμα που ξαναχτύπησε μανιασμένο το βράχο που του στερούσε την ακτή, ήταν ο ξαφνικός άνεμος που πήρε μακριά παλιά κατάλοιπα και καθάρισε τη γη για να ξαναφυτρώσει ο σπόρος μιας νέας άνοιξης.

Δεν ήταν θάνατος !

Ήταν η γέννηση και πάλι της φωνής, του ήχου, της απαίτησης, του δικαιώματος, της κατάκτησης, της πλημμύρας, της γνώσης, των αγριεμένων ματιών στα μαύρα τριχωτά χέρια που τόλμησαν να στερήσουν αυτό το παιδί από τον ήλιο.

Ήταν η γέννηση του τραγουδιού, της μελωδίας, της μυρωδιάς του μελανιού στο χαρτί που ‘γραφε για αγάπη, για πόνο, για δικαίωμα, για ελευθερία, για Ελλάδα, για ανθρώπους, για ταξίδια σε ήλιους και θάλασσες ένα απόγεμα καλοκαιριού.

Ήταν η γέννηση της βροντής που θα ‘διωχνε το χειμώνα, η βροχή που σαν το κλάμα θα καθάριζε τα πονεμένα μάτια, το υγρό χώμα πια που θα φύτρωνε και πάλι λουλούδια και μυρωδιές ελεύθερες από κουτιά στον πάντα ελεύθερο αέρα.

Ήταν το πρώτο άγγιγμα του χεριού εκείνου του κοριτσιού που έκανε την καρδιά να χτυπάει, του πρώτου φιλιού, της σφικτής αγκαλιάς, του έρωτα, της γέννησης εκείνου του μωρού που καλεί σε βοήθεια με το κλάμα του και που με το γέλιο του ανθίζουν ξανά βασανισμένα, γερμένα, γέρικα από χειμώνες δέντρα….

Ήταν εκείνη η αστραπή που είχε στα μάτια του και που την είδα και στα δικά σου Ελπίδα μου όταν έσκυβες για να φιλήσεις εκείνο το φέρετρο που κι όμως γεννούσε ζωή.

Όχι δεν ήταν θάνατος…. Ήταν η γέννηση που ένιωσες μέσα σου, μέσα μου, στα δακρυσμένα μάτια  γύρω σου που  όμως όλα, είχαν την ίδια λάμψη ζωής….

Όχι δεν ήταν θάνατος…. Ήταν απλά ο μεσημεριανός ύπνος ενός καλοκαιριού για να ξαναφέρει χαρούμενα τιτιβίσματα πουλιών τούτου καλοκαιριού που μόλις γεννιέται .

 

Μίκη Θεοδωράκη, Ευχαριστώ !

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ
Captcha verification failed!
Η βαθμολογία χρήστη captcha απέτυχε. Παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας!
echo ‘’ ;