Ο συνεργάτης μου και ψυχίατρος Homer B. Martin και εγώ μελετήσαμε στην έρευνα που πραγματοποιήσαμε1χιλιάδες ανθρώπους όλων των ηλικιών μέσα από τη μακροχρόνια δυναμική ψυχοθεραπεία.
Βρήκαμε πως οι άνθρωποι μεγαλώνουν τα παιδιά τους με μη ισορροπημένους τρόπους μέσω αυτού που ονομάζουμε «συναισθηματική μάθηση».
Πρόκειται για μια μορφή κλασικής εξάρτησης που διαμορφώνει τους ανθρώπους συναισθηματικά και τους διδάσκει πώς να συνάπτουν τις σχέσεις τους.
Αυτό τους οδηγεί να αντιδρούν σε τυχόν διαπληκτισμούς με ακατάλληλους τρόπους.
Όλοι κάνουμε λάθη στις κρίσεις μας, στις επιλογές των φίλων και των σχέσεων και στο τρόπο που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας.
Μη συγχέετε το «φυσιολογικό» με μη αναζήτηση θεραπείας
Μπορεί να σκεφτόμαστε πως υπάρχουν πολλοί φυσιολογικοί άνθρωποι που δεν αναζητούν θεραπεία.
Ίσως υποθέτουμε πως αυτοί οι άνθρωποι είναι λιγότερο συναισθηματικά ή ψυχικά διαταραγμένοι από όσους αναζητούν θεραπεία.
Μέσω από την πολυετή θεραπευτική μας εμπειρία έχουμε διαπιστώσει ότι πολλά μέλη της οικογένειας των θεραπευόμενών μας παρουσιάζουν μεγαλύτερη συναισθηματική ανισορροπία από ό,τι οι ίδιοι.
Δύο ή και περισσότεροι άνθρωποι μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα στη σχέση, ωστόσο συνήθως μόνο ένας απ’ αυτούς αναζητά θεραπεία.
Γιατί συνεχίζουμε να στιγματίζουμε;
Αν όλοι μας υποφέρουμε από κάποιο επίπεδο συναισθηματικής δυσφορίας, δυσλειτουργίας ή συναισθηματικής ή ψυχικής ασθένειας, τότε γιατί υπάρχει το στίγμα;
Γιατί συνεχίζουμε να στιγματίζουμε ο ένας τον άλλο; Που μας οδηγεί αυτό;
Γιατί να διαιωνίζουμε το συναισθηματικό και ψυχικό στίγμα εφόσον δεν υπάρχει συγκριτικός πληθυσμός που να μην αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα;
Δεν έχουμε βρει ακόμα τέτοιους ανθρώπους.
Θα ήταν καλύτερο να αντιμετωπίσουμε τις συναισθηματικές δυσκολίες που όλοι μας μοιραζόμαστε από την οπτική της κοινής και συχνά προβληματικής ανθρωπότητας και όχι χαρακτηρίζοντας τους άλλους ως συναισθηματικά και ψυχικά ασθενείς ενώ εμάς ως «φυσιολογικούς».
Πηγή: Psychology Now