ΚΕΕΡΦΑ-ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ
Καταιγιστικές τοποθετήσεις από τους μάρτυρες Δημήτρη Χριστόπουλο, Πάνο Γκαργκάνα και Γιώργο Πίττα στη δίκη της Χρυσής Αυγής
Η πρώτη συνεδρίαση του δικαστηρίου συνεχίστηκε σήμερα με τις καταθέσεις των μαρτύρων της πολιτικής αγωγής Δημήτρη Χριστόπουλο, Πάνου Γκαργκάνα και Γιώργου Πίττα. Ηταν ένα ράπισμα στη πολύχρονη εγκληματική δράση των ταγμάτων εφόδου της; Χρυσής Αυγής, την χρήση των γραφείων ως ορμητηρίων, την συγκρότηση ως παραστρατιωτικού μηχανισμού με στοχοποίηση ολόκληρων ομάδων. Η δράση της Χρυσής Αυγής καταγράφεται από τις επιθέσεις που άρχισαν να γίνονται από το 1992 και κορυφώθηκαν με τη δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν και του Παύλου Φύσσα.
Η δίκη συνεχίζεται αύριο Τρίτη 9/1 με τις καταθέσεις του Αντώνη Ρέλλα, Κίνηση Χειραφέτησης Αναπήρων Μηδενική Ανοχή, της Κατερίνας Θωίδου, δημοτική συμβούλου Νίκαιας -Ρέντη, του Θανάση Διαβολάκη, συνδικαλιστή της ΟΙΕΛΕ και πρώην δημοτικού συμβούλου Πειραιά. Θα υπάρξει μαζική παρουσία αντιφασιστών στη δίκη από το πρωί στις 8.30πμ.
Η ΚΕΕΡΦΑ οργανώνει μεγάλη συναυλία αλληλεγγύης με την συμμετοχή της ορχήστρας Μίκη Θεοδωράκη το Σάββατο 20 Γενάρη στο Γακγκάριν.
Στα πέντε χρόνια από τη δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν καλεί σε διαδήλωση μαζί με την Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδος, συνδικάτα, συλλογικότητες και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ την Κυριακή 14 Γεναρη στις 12μεσ στη Πλατεία Μερκούρη και πορεία στο ττόπο δολοφονίας.
Γιώργος Πίττας, δημοσιογράφος Εργατική Αλληλεγγύη
Βρίσκομαι εδώ ως μάρτυρας της πολιτικής αγωγής διότι είχα καλύψει δημοσιογραφικά τη συνέντευξη τύπου των Αιγύπτιων αλιεργατών μετά την επίθεση σε βάρος τους από τη ΧΑ, επειδή έχω υπάρξει ο ίδιος θύμα παρόμοιων επιθέσεων το 2000 αλλά και επειδή ως δημοσιογράφος της Εργατικής Αλληλεγγύης ξέρω εκ των έσω τις υποθέσεις των 6 πρώτων καταδικαστικών αποφάσεων σε βάρος της οργάνωσης.
Αυτό που μπορώ να προσθέσω στα όσα έχουν γραφτεί και ειπωθεί για την επίθεση στους αλιεργάτες είναι ότι συνεργάστηκα με τον βρετανό δημοσιογράφο και φωτογράφο Guy Smallman που πήγε στο χώρο της επίθεσης και στο νοσοκομείο αργότερα. Έβγαλε φωτογραφίες και βίντεο από τον τόπο της επίθεσης, το σπίτι, τα σπασμένα οχήματα, τον τραυματισμένο Αμπουζίντ Εμπαράκ και μου μετέφερε την εικόνα. Ήταν σοκαρισμένος από τη βιαιότητα της επίθεσης. Γι’ αυτό το λόγο προχώρησε σε γύρισμα ντοκυμαντέρ για τις ρατσιστικές επιθέσεις στον Άγιο Παντελεήμονα. Στο ντοκυμαντέρ αυτό έχει κάνει εκτενή αναφορά, διάρκειας 25 λεπτών, στην επίθεση στους Αιγύπτιους.
Στις 16 Ιουνίου του 2000 εμφανίστηκε στην Κυψέλη, σε εξόρμηση της Εργατικής Αλληλεγγύης και του ΣΕΚ, τάγμα εφόδου 6-7 ατόμων. Απειλεί: “είμαστε από τη Χρυσή Αυγή, η περιοχή μας ανήκει, θα φύγετε από δω”. Προπηλακίζουν και αρπάζουν υλικά της εξόρμησης. Την επόμενη μέρα έχουμε διπλή επίθεση στην Ομόνοια, στην εξόρμηση στο σταθμό όπου έσπασαν το τραπεζάκι και προπηλάκισαν και λίγο αργότερα στο Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο στην Αναξαγόρα. Επικεφαλής είναι ο Γιάννης Αδράσκελας. Εγώ βρισκόμουν στο σταθμό, ενώ στην επίθεση στο βιβλιοπωλείο παρών ήταν μεταξύ άλλων ο αδελφός μου [Κώστας Πίττας] που ήταν υπεύθυνος και σύμβουλος εκδόσεων. Κατέστρεψαν ό,τι μπορούσαν στο χώρο και απείλησαν τον Κ.Πίττα με μαχαίρι. Στο Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο εκείνες τις μέρες οργανωνόταν αντιρατσιστική εκδήλωση, κατεξοχήν πρόκληση για τη ΧΑ. Ξέραμε ότι οι δράστες φεύγοντας από την επίθεση φωτογραφήθηκαν. Δεν ξέραμε τα ονόματα των δραστών και έγινε μήνυση κατ’ αγνώστων για την επίθεση στο Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο.
Στις 30 Ιουνίου και ενώ ήταν σε εξέλιξη η καμπάνια για το αντιρατσιστικό συλλαλλητήριο του Ιούλη, δεχτήκαμε επίθεση από ομάδα 10 ατόμων. Ήταν κι αυτοί που γνωρίζαμε από τις προηγούμενες επιθέσεις λίγες ημέρες πριν. Φαίνεται να ηγείται ξανά ο Αδράσκελας. Είναι η τρίτη φορά που τον βλέπω μέσα σε διάστημα λίγων ημερών, ενώ τον έχει δει και ο Κ.Πίττας. Η επίθεση ξεκίνησε από την οδό Πύθωνος 16 που τότε ήταν ένα υπόγειο-ορμητήριο, για το οποίο μάλιστα είχαν υπάρξει και αντιδράσεις στη γειτονιά. Εμείς που δεχτήκαμε την επίθεση ήμαστε 5 άτομα, δύο γυναίκες και τρεις άντρες. Με έριξαν κάτω και με χτυπούσαν στο κεφάλι και στον αυχένα με μπουνιές και κλωτσιές. Δεν κρατούσαν κάτι, όμως φορούσαν άρβυλα με μέταλλο μπροστά. Χτύπησαν επίσης τη Διονυσία Πυλαρινού και την Ντίνα Γκαρανέ. Η απόφαση του δικαστηρίου έλεγε χαρακτηριστικά ότι υπήρχαν χτυπήματα που μπορούσαν να αποβούν μοιραία.
Μέχρι τη στιγμή της επίθεσης της 30 Ιούνη δε γνωρίζαμε ονόματα. Δόθηκαν οι φωτογραφίες στην Ελευθεροτυπία, δημοσιεύτηκαν και μέσα από αυτή τη διαδικασία βρέθηκαν ο Αδράσκελας και ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης που τότε ήταν ανήλικος. Τον Αδράσκελα τον έχουμε δει σε δίκες χρυσαυγιτών, ερχόταν σε στήριξη των δραστών, σε πολλές από τις αναβολές της δίκης για την επίθεση του 1996. Μάλιστα μία από τις αναβολές της δίκης για το 1996 ήταν που έδωσε την ευκαιρία στο τάγμα του Περίανδρου να επιτεθεί στον Κουσουρή στην Ευελπίδων.
Η υπόθεση του 1996 που τελεσιδίκησε το 2003 ήταν εμβληματική. Τον Απρίλιο του 1996 έγινε στη Φωκίωνος Νέγρη μια επίθεση σε βάρος συνεργείου της Εργατικής Αλληλεγγύης που για τη Χρυσή Αυγή ήταν πρότυπο για τις επόμενες. Ξεκίνησε από τα γραφεία που τότε βρίσκονταν στην Κεφαλληνίας. Έχει πάρα πολύ άγρια χαρακτηριστικά: ρόπαλα μπέιζμπολ, πέτρες. Φοράνε διακριτικά, όπως ο μισός αγκυλωτός σταυρός που είχαν τότε. Στη δίκη αλλά και πριν αυτή διεξαχθεί υπήρχαν απειλές όχι μόνο στα θύματα αλλά και στους μάρτυρες, για παράδειγμα έχουν γράψει με σπρέι στο σπίτι του Μανώλη Γλέζου. Καταδικάστηκαν τελεσίδικα οι Κουσουμβρής και Ζαφειρόπουλος, που έχουν υπάρξει υπαρχηγοί. Παραμονές του Πολυτεχνείου το 2002 τάγμα εφόδου επιτέθηκε στην Χ. Τσιμπίδου και τον Π. Χρυσό, φοιτητές. Και αυτή η υπόθεση τελεσιδίκησε με καταδίκη και η απόφαση του δικαστηρίου δείχνει ότι οι επιθέσεις της ΧΑ είναι καρμπόν.
Κοινά σημεία σε αυτές τις επιθέσεις, στις επιθέσεις που δείχνει το ντοκυμαντέρ του Smallman και την επίθεση στους Αιγύπτιους ψαράδες υπάρχουν. Οι επιθέσεις είναι οργανωμένες. Ειδικά στην περίπτωση των ψαράδων είναι νύχτα, γίνεται διάρρηξη, έχουμε σπάσιμο αυτοκινήτων, όλα τα χαρακτηριστικά μιας Νύχτας Κρυστάλλων του ’30. Στο ΜΒ μπαίνουν σε δυάδες, στην Φωκίωνος κάνουν οργανωμένες κινήσεις. Κοινό επίσης τα χτυπήματα στο κεφάλι, η ταχύτητα, ότι είναι πάντα περισσότεροι. Άλλο κοινό είναι ο στόχος, αριστερούς, μετανάστες, συνδικαλιστές (πχ ΠΑΜΕ), ακόμη και ανθρώπους που η εμφάνισή τους «δεν κολλάει» (πχ Αλέξης Λάζαρης).
Δημήτρης Χριστόπουλος, Αναπληρωτής καθηγητής Παντείου, πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και πρώην πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η οποία συμμετέχει το Δίκτυο Καταγραφής Ρατσιστικής Βίας
Ως ΕΕΔΑ είχαμε παρακολουθήσει τα στοιχεία του Δικτύου Καταγραφής από το 2011 που συστάθηκε. Το 2013 είχαμε συνάγει ότι έχουμε να κάνουμε με έναν τύπο εγκληματικής δράσης με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Το γράψαμε και το υποδείξαμε ότι οι δράστες είναι σε διαρκή εγκληματική ετοιμότητα, διότι ο στόχος (το θύμα) δεν είναι στόχος για κάτι που έκανε αλλά για κάτι που είναι. Άλλο συμπέρασμα που βγάλαμε είναι ότι το ρατσιστικό έγκλημα δεν θέλει να κρύβεται, τα τάγματα εφόδου, οι ομάδες κρούσης, με ιδιαίτερη ευκολία έδειχναν στα θύματά τους την πολιτική τους ταυτότητα. Θεωρούν ότι επιτελούν μια ιστορική αποστολή. Η δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν στις αρχές στου 2013 ήταν η συμπύκνωση όλου αυτού του τρόπου εκτέλεσης μιας επίθεσης: νύχτα, αιφνιδιαστικά, οργανωμένα.
Ζητήσαμε από την πολιτεία να κάνει κάτι για το ρατσιστικό έγκλημα πριν να είναι αργά. Ήταν φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Λέγαμε ότι υπάρχει ρατσιστικό έγκλημα που τελείται από μια οργάνωση ιεραρχικά δομημένη, κάτι που δεν λέγεται εύκολα και τότε ήταν άποψη μειοψηφική στα όρια του γραφικού. Η τότε υπεύθυνη του Δικτύου Καταγραφής, μετά την επίθεση στους ψαράδες το καλοκαίρι του 2012 που αυτό φάνηκε με εμφατικό τρόπο, απευθύνθηκε και στην αστυνομία.
Αμέσως μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα βγάλαμε ένα κείμενο στο οποίο λέγαμε ότι ο δράστης δεν είναι της Χρυσής Αυγής, ο δράστης είναι η Χρυσή Αυγή. Αυτό που προσπαθούσαμε δηλαδή να τονίσουμε από το 2011: είπαμε ότι η οργάνωση στην οποία άνηκε ο φυσικός δράστης του εγκλήματος είναι μια οργάνωση με ιεραρχία απαρέγκλιτη και ότι οι επιθέσεις τελούνται, όχι γιατί έχουν προσωπικά με τα θύματα, αλλά γιατί το θύμα ανήκει σε μια ομάδα που αποτελεί στόχο της. Έτσι έγινε με τους αλιεργάτες, με τον Σαχζάτ Λουκμάν, με τον Παύλο Φύσσα.
Είναι συχνό φαινόμενο κόμματα στην Ευρώπη να έχουν σχέσεις με κάποια εγκληματική οργάνωση. Εδώ όμως δεν έχουμε το σχήμα κόμμα-βραχίονας. Εδώ έχουμε ένα κόμμα στον πυρήνα του οποίου βρίσκεται μια εγκληματική οργάνωση. Είναι οργάνωση με εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία και φωνάζει ότι αυτά που λέει, τα κάνει. Αυτό αναπόδραστα οδηγεί στην τέλεση βίας. Αν ήταν μια ιδεολογία που την κρατούσαν μέσα στον κόσμο τους θα το άντεχα, έχουμε ελευθερία συνειδήσεως.
Έχουμε τη στοχοποίηση συγκεκριμένων ομάδων. Υλοποιείται έτσι η στρατηγική που υπαγορεύεται από ένα συγκεκριμένο πλαίσιο εντολών. Το ίδιο και με την επίθεση στο ΠΑΜΕ, καθώς η ΧΑ έχει και το στοιχείο του αντικομμουνισμού. Ο Παύλος Φύσσας άνηκε σε μια ομάδα που η ΧΑ θεωρεί κατεξοχήν πολέμιά της. Ο Μιχαλολιάκος είπε ότι αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη, και όχι την ποινική: σημαίνει δηλώνω πολιτικά υπεύθυνος, καλύπτω. Δεν την έκανα εγώ προσωπικά αλλά εντάσσεται σε πλαίσιο εντολών που εγώ δίνω.
Πάνος Γκαργκάνας, υπεύθυνος εφημερίδας Εργατική Αλληλεγγύη
Ως διευθυντής της εφημερίδας έχω γίνει αποδέκτης πολλών καταγγελιών για επιθέσεις της ΧΑ σε διάφορους στόχους, μεταξύ των οποίων οι ίδιοι οι διακινητές της εφημερίδας. Η εφημερίδα, πέρα από το πρακτορείο και τα περίπτερα, διακινείται κατά κύριο λόγο χέρι με χέρι, ανοιχτά και δημόσια, από φίλους και μέλη της.
Τον Απρίλιο του 1996 στη Φωκίωνος Νέγρη, σε μια περίοδο που τα γραφεία της ΧΑ ήταν στην Κεφαλληνίας, έγινε επίθεση που τραυματίστηκαν σοβαρά [πέντε] διακινητές της ΕΑ. Ήταν επίθεση με ρόπαλα και πέτρες, η Γ. Βασιλάκη, σπουδάστρια τότε, έφυγε με διάσειση, ο Ν. Κουράκης με σπασμένο χέρι. Η επίθεση έγινε από τάγμα εφόδου. Αναγνωρίστηκαν, έγινε μήνυση, έγινε δίκη και καταδικάστηκαν οι Ζαφειρόπουλος και Κουσουμβρής.
Τον Οκτώβριο του 2011 παρόμοια ομάδα κρούσης με τον ίδιο γνωστό τρόπο που λειτουργούν επιτέθηκε και τραυμάτισε την Κατερίνα Πατρικίου, δημοτική σύμβουλο στην Πετρούπολη, η οποία επίσης διακινούσε την ΕΑ εν όψει πανεργατικής απεργίας λίγες μέρες αργότερα. Γνωρίζω απευθείας από την ίδια, αλλά και από την κάλυψη της εφημερίδας, για την επίθεση καθώς και τα γεγονότα της συνέχειας, ότι έβγαλε ψήφισμα το δημοτικό συμβούλιο της Πετρούπολης και έγιναν κινητοποιήσεις. Η Κ. Πατρικίου είχε για μεγάλο διάστημα πρόβλημα στον αυχένα από τον τραυματισμό της.
Για αυτή την επίθεση έχει καταδικαστεί ο Μιχάλης Γιαννόγκωνας, μέλος της ΚΕ της ΧΑ και το στέλεχος που είχε επιλεγεί να καταθέσει στον Άρειο Πάγο τα χαρτιά της «Εθνικής Αυγής», όταν η ΧΑ ανησυχούσε ότι δε θα μπορέσει να κατέβει στις δημοτικές εκλογές. Η υπόθεση τελεσιδίκησε φέτος και ο Γιαννόγκωνας καταδικάστηκε σε 2 χρόνια με τριετή αναστολή.
Το συνεργείο της ΕΑ που δέχτηκε την επίθεση προετοίμαζε την πανεργατική απεργία που θα ακολουθούσε και η αντιμετώπιση της ΧΑ είναι ότι τέτοιου είδους δράσεις (συνδικαλιστικές) είναι στο στόχαστρό της. Το ξέρουμε άλλωστε πολύ καλά και από την επίθεση στους συνδικαλιστές της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης. Μέσα στους στόχους της είναι να χτυπήσει το συνδικαλισμό, ήταν μια επίθεση ενταγμένη στο σχεδιασμό της. Το ΤΕ της περιοχής είχε οργανωθεί εν είδει στρατιωτικής παρέλασης, έκανε επίδειξη ισχύος, μέρος της οποίας ήταν η επίθεση. Υπήρξε και χρήση ροπάλων.
Υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες θυμάτων. Η μία είναι οι μετανάστες. Έχει γίνει σειρά επιθέσεων σε βάρος μελών της πακιστανικής κοινότητας και όχι μόνο. Και της αιγυπτιακής με κλιμάκωση την επίθεση στους ψαράδες. Η άλλη κατηγορία είναι ο κόσμος της αριστεράς. Η πρώτη ήταν σε μαθητές από τους Αμπελόκηπους, χάραξαν τον αγκυλωτό σταυρό σε μια μαθήτρια το 1992. Τον Νοέμβρη του 1993 οι μαθητές οργάνωσαν μια διαδήλωση με σύνθημα «να κλείσουν τα γραφεία της ΧΑ». Δείχνει ότι αναγνωρίζουν στη ΧΑ το δράστη της επίθεσης. Δεν δικάστηκε η υπόθεση αυτή.
Η προσπάθεια να φτάσουν στη δικαιοσύνη όσοι δράστες είχαν εντοπιστεί στην πραγματικότητα ξεκίνησε το 1996 με την επίθεση στη Φωκίωνος Νέγρη. Έγινε μεγάλη προσπάθεια, ζητήσαμε στήριξη από το συνδικαλιστικό κίνημα, έβγαλε ανακοίνωση το ΕΚΑ και ζητούσε να υπάρξει δίωξη. Έτσι φτάσαμε στο σημείο να ξεπεράσουμε τα εμπόδια όπως το ότι η αστυνομία δεν βοηθούσε. Αυτό που άλλαξε λοιπόν το 96 ήταν ότι πρώτη φορά φτάνουμε σε δίκη. Κάνει τη διαφορά και ανοίγει τη δυνατότητα να μην κολλάνε οι υποθέσεις στο σημείο της καταγγελίας.
Στο σήμερα η γνωστότερη υπόθεση που έχει φτάσει στην εφημερίδα είναι η επίθεση στον Αλέξη Λάζαρη. Περνούσε έξω από τα γραφεία της Μεσογείων, έγινε στόχος επίθεσης, δέχτηκε επίθεση από τάγμα με επικεφαλής τον Χ. Ζέρβα, υπεύθυνο ασφαλείας των γραφείων. Έγινε η δίκη και έχει πρωτόδικα καταδικαστεί.
Αυτές οι επιθέσεις δεν έγιναν τυχαία ή επειδή κάποιος εξοργίστηκε. Είναι μέρος μιας οργανωμένης προσπάθειας. Προσπάθειας όπου ανοίγουν γραφεία της ΧΑ να μην τολμάει γύρω να εμφανιστεί αριστερός ή μετανάστης. Για να το επιβάλουν αυτό λειτουργούν με οργανωμένα τάγματα εφόδου. Ομάδες που κατά κανόνα αποτελούνται από άνδρες, εκπαιδευμένους, με δράση που στηρίζεται σε στρατιωτική μορφή οργάνωσης. Υπάρχει επικεφαλής, σύνθημα επίθεσης, επίθεση, σύνθημα απόσυρσης, απόσυρση. Το τελευταίο είναι για να αποφύγουν τη δίωξη, παρά το ότι έχουν την κάλυψη της ΕΛΑΣ. Παίρνουν τα μέτρα τους.
Πολιτικά υπάρχει κάλυψη από την ηγεσία. Όποτε έχει υπάρξει αναγνώριση από τα θύματα και έφτασαν στη δικαιοσύνη η ηγεσία στήριζε, μέχρι βέβαια να φτάσει σε καταδίκη. Επικεφαλής των ΤΕ σε όλες τις περιπτώσεις είναι υψηλόβαθμα στελέχη.
[ρωτηθείς για την «πολιτική δράση» μέσα στο κοινοβούλιο]
Είναι καταχρηστικό να πούμε τη δραστηριότητα της ΧΑ «πολιτική». Στην πραγματικότητα είναι κηρύγματα μίσους για τους μετανάστες και την αριστερά. Η στάση της σε σχέση με το μνημόνιο είναι να επιτίθεται στις δυνάμεις που προσπαθούν να παλέψουν με την εργατική τάξη ενάντια στις επιπτώσεις του μνημονίου. Με το να επιτίθενται στην αριστερά και στα συνδικάτα, στην πράξη είναι υπέρ του μνημονίου.
[για το αν ο Παύλος Φύσσας ήταν αντιφασίστας]
Ο Παύλος Φύσσας μου ήταν γνωστός ως μουσικός που τα τραγούδια του απευθύνονται στη νεολαία και έχουν αντιφασιστικό μήνυμα. Χαρακτηριστικό κομμάτι είναι το προφητικό: αυτό που λέει «είναι ωραίο να πεθάνεις μια μέρα όρθιος», σαν να ήξερε ότι κινδυνεύει από χτυπήματα φασιστών. Ο Παύλος Φύσσας δρούσε σε μια περιοχή που είχε μάρτυρες της αντίστασης στη ναζιστική κατοχή. Είναι στίχος που παραπέμπει ακριβώς σε αυτούς που δολοφονήθηκαν από ναζί.
