Έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες καλλιτέχνες του 20ου αιώνα, τον Σπύρο Παπαλουκά (1892-1957), τιμά η Πινακοθήκη δήμου Αθηναίων με την έκθεση Τέχνη και Εποχή.
Η συλλογή της Πινακοθήκης δήμου Αθηναίων μέσα από τα μάτια του Σπύρου Παπαλουκά.
Την έκθεση διοργανώνει ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας δήμου Αθηναίων, έως 22 Απριλίου στην Πινακοθήκη, κτiριο Μεταξουργείου, παρουσιάζοντας το έργο που επιτέλεσε ο Παπαλουκάς ως Διευθυντής της (1941-1957), με μια επιλογή από σημαντικά έργα καλλιτεχνών που αποτέλεσαν τον ιδρυτικό πυρήνα της συλλογής και του πνεύματος που την χαρακτηρίζει.
Την επιμέλεια της έκθεσης έχει ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Πινακοθήκης και Μουσείων του ΟΠΑΝΔΑ Ντένης Ζαχαρόπουλος, με τη σημαντική συνδρομή της ιστορικού της τέχνης Μαίρης Μιχαηλίδου και της Εφόρου της Πινακοθήκης Κάλλης Πετροχείλου.
Ο Σπύρος Παπαλουκάς ξεκίνησε να εργάζεται ως σύμβουλος στο δήμο Αθηναίων το 1939 και από το 1941 μέχρι το 1957 διετέλεσε διευθυντής της Δημοτικής Πινακοθήκης.
Στην έκθεση, που αποτελεί μία πρώτη προσπάθεια τεκμηρίωσης, αλλά και αντίληψης και διερεύνησης της κοινωνικής ιστορίας της τέχνης και του σύνθετου ρόλου των καλλιτεχνών ως πνευματικών ανθρώπων και πολιτών, παρουσιάζονται τα έργα τέχνης που πέρασαν στην κατοχή του δήμου Αθηναίων κατά τη διάρκεια της θητείας του Σπύρου Παπαλουκά, καθώς και σχετικά – με τη διαδικασία αγοράς τους – αρχεία (έγγραφα από τα αρχεία του δήμου, αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, κ.α.).
Ο Ντένης Ζαχαρόπουλος αναφέρει για τον Σπύρο Παπαλουκά:
«Βασικό ρόλο έχει ο τρόπος με τον οποίο οργανώνει τα κριτήρια επιλογής σε θεματικές ενότητες, τόσο αισθητικές όσο και φιλοσοφικές, που βασίζονται στο τοπίο ως έκφραση της ελευθερίας, της υποκειμενικότητας και του θαυμασμού της φύσης, αλλά και ως γνώση και καταγραφή της χώρας και του τόπου, που έχει αλλάξει τόσες φορές σύνορα. Παράλληλα με το φυσικό τοπίο, το αστικό τοπίο εκφράζει τον χώρο της κυκλοφορίας ατόμων και ιδεών και την κοινωνική και δημόσια ζωή. Άλλη ενότητα, αυτή του εσωτερικού των σπιτιών και της νεκρής φύσης, υποστηρίζει την συναισθηματική κι εσωτερική ζωή, τη φιλική συνεύρεση, την εργασία και τη σχόλη και την ιδιωτικότητα του ατόμου, που αποτελούν την κεντρική προσέγγιση της τέχνης ως απεικόνιση της καθημερινότητας των απλών ανθρώπων. Ο ίδιος ο Παπαλουκάς έχει περιηγηθεί στην χώρα εκτενώς , από την κορυφή κάθε βουνού ως το τελευταίο νησί, γεγονός που του προσέφερε τη δυνατότητα να αναπτύξει και συγκεράσει τις διαφορές που συνιστούν την χώρα μας σα φύση και σαν ποικιλομορφία τόπων, σαν γλώσσες και εκφράσεις που συγκροτούν, μέσα από τις διαφορές μας, τον κοινωνικό και πολιτιστικό της πλούτο, πέρα από εθνικισμούς και ηθογραφίες που συνήθως τα χρόνια εκείνα οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται.
Κατά τη διάρκεια της έκθεσης θα πραγματοποιούνται εκπαιδευτικά προγράμματα για όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, καθώς και συζητήσεις από ιστορικούς τέχνης, καλλιτέχνες και ειδικούς στο έργο του Παπαλουκά.