23.3 C
Athens
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΕΛΛΑΔΑΈκτορας Κουφοντίνας: "H 17N δεν υπάρχει, η αλλαγή θέλει νέα εργαλεία,...

Έκτορας Κουφοντίνας: “H 17N δεν υπάρχει, η αλλαγή θέλει νέα εργαλεία, νέα σχήματα”

“Αίμα εξακολουθεί να χύνεται. Θα έλεγα και άφθονο μάλιστα. Απλώς πλέον χύνεται μόνο από την μία μεριά”. Συνέντευξη του Έκτορα Κουφοντίνα στην Κατερίνα Κατή για το Documento με αφορμή το βιβλίο του που κυκλοφόρησε πρόσφατα.
Έγραψες ένα βιβλίο, που έγινε και η αφορμή να κάνουμε αυτή την συζήτηση. Γιατί τώρα και γιατί να ενδιαφέρει;
Διότι τώρα συμφιλιώθηκα με την ιδέα ότι βρίσκομαι στο επίκεντρο μιας προσοχής, θέλω δεν θέλω. Πάντα επέλεγα να παρεμβαίνω απ’ τις τάξεις του κινήματος. Έγραφα απόψεις. Τύπωνα και μοίραζα ανώνυμα προκηρύξεις. Συμμετείχα από κάποια διακριτική γωνία. Δεν ήθελα τον ρόλο εκείνου που είναι «επιφορτισμένος» να βγει να μιλήσει. Ακόμη και ως ιδιοσυγκρασία αν θες. Παρόλα αυτά, είδα τοποθετήσεις μου να αναπαράγονται και να συζητιούνται. Αυτό δεν είναι το ζητούμενο; Γι’ αυτό έχω την υποψία ότι και το βιβλίο θα ενδιαφέρει…
Η ανωνυμία για σένα, γράφεις, είναι πια περασμένη υπόθεση. Με αυτό το βιβλίο μήπως ρίχνεις νερό στον μύλο των Μέσων; Θα ασχοληθούν ξανά μαζί σου από άλλη σκοπιά πια, αλλά πάντα με το μότο «ο γιος του Κουφοντίνα». Είσαι έτοιμος να «πληρώσεις» το τίμημα αυτής της έκθεσης;
Το τίμημα αυτής της έκθεσης το πληρώνω ούτως ή άλλως. Αυτή είναι η πλάκα… Δεν ζήτησα ποτέ από κανέναν αυτή την δημοσιότητα. Μάλιστα την απέφευγα. Είναι αναρίθμητες οι φορές που μου έχει ζητηθεί να κάνω κάποιο σχόλιο ή συνέντευξη με αφορμή την επικαιρότητα. Το απέφευγα, αλλά ο μύλος γύριζε. Οπότε αν είναι να γυρίζει, τότε θα πω όσα θα έλεγα, με τους δικούς μου όρους πλέον. Ήρθε η ώρα οι ανώνυμες προκηρύξεις να γίνουν βιβλίο, η αφηρημένη δράση να γίνει συγκεκριμένη. Με αντιμετωπίζουν πράγματι ως τον «γιο του Κουφοντίνα». Δεν με πειράζει. Είμαι περήφανος για αυτήν μου την ιδιότητα. Πρέπει να έχουν όμως στο μυαλό τους ότι δεν είμαι μόνο ο γιος του Κουφοντίνα. Είμαι και εγώ Κουφοντίνας.
Αντιλαμβάνεσαι πως θα σχολιαστεί αυτο το τελευταιο. Το πας φιρί – φιρί για σχόλια τύπου «μας απειλεί ο γιος του Κουφοντίνα», «πηρε την σκυτάλη ο γιος του Κουφοντίνα» κ.ο.κ.
Ας σχολιάσουν ό,τι θέλουν. Εγώ λέω πάντα αυτό που έχω να πω, ανεξαρτήτως σχολίων. Να σου πω πάντως ότι δεν μου αρέσει να απειλώ. Συνήθως όσοι απειλούν, ιδίως ανώνυμα, είναι και το μόνο που κάνουν.
Αν και το βιβλίο κυκλοφόρησε πρόσφατα, ως χρονολογία αναφέρεται μέσα «ΑΘΗΝΑ 2017». Υπάρχει κάποιος συμβολισμός;
Tο βιβλίο γράφτηκε το 2017, τυπώθηκε το 2017 και ο σχεδιασμός ήταν να βγει τον Οκτώβριο του 2017. Μ’ άρεσε ο συμβολισμός να κυκλοφορήσει το πρώτο μου βιβλίο τον «Οκτώβρη του ’17» –στην επέτειο των 100 χρόνων απ’ την Οκτωβριανή επανάσταση. Ωστόσο αυτό σχεδόν συνέπεσε με την πρώτη άδεια του πατέρα μου, οπότε αποφάσισα να καθυστερήσω λίγο την κυκλοφορία, αποφεύγοντας να φανεί σαν εμπορική εκμετάλλευση της δημοσιότητας των ημερών.
Ο τίτλος έχει να κάνει με την ιστορία του ονόματος σου;
Από μικρός διάβαζα μυθολογία. Πάντα μ’ άρεσε η ιστορία του ομηρικού Έκτορα. Του ανθρώπου που έπεσε με το κάστρο που υπερασπιζόταν. Τηρουμένων των αναλογιών ένιωσα ότι ταίριαζε. Άλλωστε ο ποιητής δεν νομίζω ότι αναφερόταν στην Τροία ως έναν σωρό από πέτρες, αλλά στην ιδέα της. Την ιδέα μιας όμορφης και ελεύθερης ζωής που οι κατακτητές ισοπεδώνουν.
Έχω προσέξει ότι χρησιμοποιείς τον όρο «αντιπολιτευτής».
Είναι μια δική μου επινόηση –δεν νομίζω ότι υφίσταται ως λέξη. Την σκέφτηκα κάποια στιγμή καθώς προσπαθούσα να περιγράψω «τι είναι αυτό που κάνω». Την ιδιότητα κάποιου να ασχολείται με την πολιτική, να «πολιτεύεται», κάνοντας αντιπολίτευση.
Ο Δημ. Κουφοντίνας έκλεισε την ομιλία του στο δικαστήριο με ένα ποίημα του Παλαμά, που αναφέρεται στην προτροπή πατέρα προς το γιό του να μην παρατήσει το περιβόλι. Να κτίσει κάστρα και σε αυτά να «ταμπουρωθεί». Τι βρίσκεται πίσω από τους «προμαχώνες» των δικών σου κάστρων;
Οι προμαχώνες των παλιών μου κάστρων θαρρώ πως έχουν πέσει. Πλέον βρισκόμαστε στο ανοιχτό πεδίο μάχης. Λέω «βρισκόμαστε» αν και ρώτησες για εμένα, διότι πέρα απ’ την δική μου ιστορία, το δικό μου «κάστρο» που αλώθηκε τότε, σήμερα έχουν πέσει όλα τα κάστρα. Για όλους μας. Βρισκόμαστε σε μια ανοχύρωτη χώρα. Όσο για ‘μένα… προτιμώ να μην μιλώ για τις δικές μου «αρετές» ή «πηγές δύναμης». Προτιμώ να μην λέω πολλά για το ποιος είμαι και ποιος δεν είμαι, αλλά να αφήνω τους άλλους να βγάζουν τα συμπεράσματά τους. Τώρα υπάρχει και ένα βιβλίο που μπορεί να βοηθήσει σε αυτό.
Υποστηρίζεις ακόμα ότι σήμερα τα πράγματα θα ήταν αλλιώς εάν δεν είχε βγει από τη μέση η «παραφωνία της 17Ν»; Θα είχαν σταματήσει οι κλεψιές, δεν θα είχαμε μπει στα μνημόνια, θα ήταν καλύτεροι οι εκπρόσωποι των εξουσιών αν είχε χυθεί κι άλλο αίμα;
Αίμα εξακολουθεί να χύνεται. Θα έλεγα και άφθονο μάλιστα. Απλώς πλέον χύνεται μόνο από την μία μεριά. Δεν μπορώ να ξέρω πώς θα ήταν τα πράγματα. Οι κλεψιές δεν θα είχαν σταματήσει, όπως δεν είχαν σταματήσει όσο δρούσε η οργάνωση. Δεν έχεις όμως κι εσύ την αίσθηση ότι σαν να έχουν αυξηθεί λίγο από όταν διαλύθηκε; Επίσης δεν θα είχε αποτραπεί η είσοδος στα μνημόνια. Αυτό δεν εξαρτάται μόνο από μία οργάνωση, αλλά από την κοινωνία. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι σε προκηρύξεις της προειδοποιούσε για τα μνημόνια, από το 1985. Σήμερα δεν υπάρχει η 17Ν, και η αλλαγή θέλει νέα εργαλεία. Νέα σχήματα. Και αν αυτά δεν υπάρχουν… να τα φτιάξουμε.
Περιγράφεις πολύ γλαφυρά την τρομολαγνεία της εποχής. Αυτή ακριβώς η «βία», η διατάραξη της οικογενειακής και προσωπικής γαλήνης, που αισθάνθηκες σαν παιδί, σε φέρνει κοντά στα παιδιά των θυμάτων του «πολέμου», όπως το βλέπεις εσύ, ή της τρομοκρατίας όπως το βλέπουν αυτά; Ή είσαι αλληλέγγυος μόνο με «τα παιδιά του πολέμου;»
Όσων αφορά την γραφή, αν όντως καταφέρνω και περιγράφω γλαφυρά, όπως λες, την τρομολαγνεία, αυτό είναι μάλλον επειδή την έζησα από κοντά, αλλά κι επειδή εξακολουθώ να την βλέπω γύρω μας σήμερα. Να υπάρχει ακόμα εναντίον μας. Τώρα προς ποιον είμαι αλληλέγυος… Για αλληλεγγύη δεν ξέρω, αλλά σίγουρα υπάρχει κατανόηση. Σε κάθε απώλεια υπάρχει πόνος και σε κάθε πόνο υπάρχει κατανόηση. Όμως δες τον πόλεμο. Τον ανοιχτό πόλεμο. Και εκεί, κάθε στρατιώτης που πέφτει είναι πατέρας ή γιος για κάποιον, και κάποια οικογένεια αφήνει πίσω. Ωστόσο όλοι καταλαβαίνουν πως όταν είσαι μέσα στον πόλεμο πρέπει να πολεμήσεις. Διότι σε κάθε πόλεμο υπάρχουν δύο στρατόπεδα. Εκείνο που κηρύσσει τον πόλεμο και εκείνο που αναγκάζεται και βρίσκεται σε αυτόν.
Χωράνε σήμερα στην καθημαγμένη Ελλάδα πρακτικές ένοπλης αμφισβήτησης;
Πρακτικές ένοπλης αμφισβήτησης χωράνε παντού στον κόσμο και πάντα στην Ιστορία. Είναι ο μόνος δρόμος; Λοιπόν, η Ελλάδα δεν έχει καθημαχθεί άοπλα. Ο λαός υφίσταται όσα υφίσταται διότι του τα επιβάλουν κάποιοι κύριοι με κοστούμια, που γύρω τους έχουν να τους προστατεύουν κάποιους κυρίους με όπλα. Ακόμα και τις φορές που δεν προκύπτει η ανάγκη να πατηθεί η σκανδάλη από αυτούς τους κυρίους, το δάχτυλο είναι εκεί.
Ευρώ ή δραχμή;
Δραχμή. Εθνικό νόμισμα, αλλά είμαι συναισθηματικός άνθρωπος και θα προτιμούσα να το πούμε δραχμή. Υπάρχουν αναλύσεις για τον «ρόλο του ευρώ σε βάρος της περιφέρειας», αλλά στέκομαι σε κάτι πιο απλό. Για την παραμονή μας, η Ε.Ε. ζητά αιματηρές θυσίες. Απ’ την άλλη εμείς, ως χώρα, λέμε ότι θέλουμε το ευρώ «πάση θυσία». Νομίζω είναι σαφές ότι αν είσαι διατεθημένος να κάνεις κάθε θυσία, τότε κάθε θυσία θα σου ζητηθεί. Το οποίο έχω να πω ότι πέρα από αυτοκαταστροφικό, είναι και αναξιοπρεπές.
Σκάνδαλο Novartis.
Α, τώρα θα σε ρωτήσω εγώ. Γιατί άραγε όλοι οι εντιμότατοι κύριοι που μιλούν εναντίον μας, που μιλούν για νόμους, ηθική και τάξη, βρίσκονται τα ονόματά τους σε φοροδιαφυγικού τύπου Panama Papers, λίστες Lagarde, καταλόγους Siemens και δικογραφίες τηςNovartis;
Μιλάνε εναντίον σας εννοείς με αφορμή τον χαμό που έγινε για την πρώτη άδεια του Δημ. Κουφοντίνα;
Ναι. Για την πρώτη… και για την δεύτερη. Μιλάω για αυτούς που κατηγορούν τους σημερινούς κυβερνητικούς ότι παρεμβαίνουν στη Δικαιοσύνη, σαν να συμβαίνει πρώτη φορά στην Ελλάδα, ενώ είναι οι ίδιοι που παρενέβαιναν στη Δικαιοσύνη για να μην πάρει άδεια ο πατέρας μου. Αυτοί που μιλάνε για τήρηση των νόμων και ταυτόχρονα είναι οι ίδιοι που ζητούν να μην ισχύουν οι νόμοι, για τους πολιτικούς κρατούμενους. Εκτός αν μεταμεληθούν. Λες και είμαστε στον εμφύλιο…

Η καθημερινότητα του Έκτορα Κουφοντίνα, εκτός από την παρεμβατικότητα μέσω της γραφής;
Α, όλο κάτι συμβαίνει! Δεν βαριέμαι, δεν έχω παράπονο. Αν και προτιμώ την ηρεμία, όσο μπορώ να την βρίσκω. Μ’ αρέσει πολύ το μαγείρεμα, η νυχτερινή ζωή και οι μικρές μυσταγωγίες με τις κατάλληλες παρέες και την πρέπουσα οινοποσία. Αν προσθέσεις και μερικές αυθόρμητες βόλτες που όλο και με οδηγούν σε κάποια άκρη της χώρας, αυτή νομίζω είναι η καθημερινότητά μου εκτός απ’ την γραφή. Αν και πρέπει να ομολογήσω ότι συχνά υποκύπτω και παίρνω μαζί μου και κάποιο σημειωματάριο…
Μετά από 15 χρόνια, πρόσφατα, ξαναείχες τον μπαμπά σου στο σπίτι. Έξω γινόταν ο αναμενόμενος… χαμός. Μέσα;
Το μέσα προφυλάσσεται από μια κλειστή πόρτα. Έχω σε εκτίμηση την ιδιωτικότητα, πέρα από τα σημεία που (στην μοντέρνα πραγματικότητα) αφήνουμε να βγουν προς τα έξω, από τα μέσα αντικοινωνικής δικτύωσης, όπως τα λέω. Νομίζω όμως ότι καθένας μπορεί να φανταστεί πώς μπορεί να ήταν μέσα, ύστερα από τόσα χρόνια…
Έκτορας Κουφοντίνας: "H 17N δεν υπάρχει, η αλλαγή θέλει νέα εργαλεία, νέα σχήματα"
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ
Captcha verification failed!
Η βαθμολογία χρήστη captcha απέτυχε. Παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας!
echo ‘’ ;