Το τραγούδι που έγραψαν και κυκλοφόρησαν η Ερωφίλη με την Άννα Παντζέλη στις μέρες του κορωνοϊού.
Οι μέρες του κορωνοϊού κλειστές, γκρίζες σχεδόν μαύρες, μας ενώνουν μπροστά στον αόρατο φόβο για το αύριο σε όλα τα επίπεδα…. υγειονομικά, οικονομικά μα πάνω από όλα κοινωνικά… Λες και ότι μας χωρίζει να είναι το ίδιο που μας ενώνει… Και μια Άνοιξη να μην ερχεται φέτος για έναν ολόκληρο πλανήτη… “Ένας πλανήτης κρίμα” .. Αυτό μας έδωσε την αφορμή να αγκαλιάσουμε έστω και από μακρυά την ελπίδα και την προσμονή μας… Να μοιραστούμε την αγωνία μας και να δημιουργήσουμε ένα τραγούδι. Ένας πλανήτης κρίμα… Γιατί εμείς μόνο αυτό το μετερίζι έχουμε… τα λόγια και την μουσική… τις Τέχνες μας, που όσο κι αν τις πολεμάνε με λύσσα, εκείνες τελικά ανθούν πάντα και παντού
Μένουμε σπίτι με τα όνειρά μας ζωντανά
“Ένας Πλανήτης Κρίμα”
Ερμηνεία: Ερωφίλη
Στίχοι: Άννα Παντζέλη
Μουσική: Ερωφίλη
(Ενορχήστρωση – programming- μίξη –
mastering : Πένυ Παπακωνσταντίνου)
στοίχοι
Άνοιξη που περίμενα
να ρθει και να μυρίσει
παράθυρα να ανοίξει
Η φετινή μου άνοιξη
με άλλη καμιά δε μοιάζει
γι αυτό και με τρομάζει
Που είναι τα λουλούδια σου
που είναι τα φιλιά μου
χάνω τα όνειρά μου
Άνοιξη έχεις θάνατο
έχεις και ευλογία
ήρθε μονάχα η μία
Σταύρωση και Ανάσταση
μαζί πηγαίναν χρόνια
παράδοση αιώνια
Τώρα βαδίζει μόνο η μια
σε Γολγοθά ανεβαίνει
Σταύρωση ματωμένη
Εαρινή και θλιβερή
Ανάσταση δεν θάρθει
ο κόσμος ας το μάθει
Όλα τα άνθη γείρανε
στο χώμα και θαφτήκαν
οι ελπίδες μας καήκαν
Εαρινή μου μοναξιά
γείρε εδώ κοντά μου
σταμάτα την καρδιά μου
Γλύκύ μου έαρ χάθηκες
δίχως φέτος ν’ ανθίσεις
χωρίς να τραγουδήσεις
Η Άνοιξη που καρτερώ
δεν μοιάζει να ζυγώνει
κι εγώ θα μείνω μόνη
Άνθρωπος δεν εμύρισε
της άνοιξης τα κρίνα
ένας πλανήτης κρίμα.
