Του Bente – freeworld.gr
Ο κόσμος και η ανθρωπότητα σήμερα δομούνται και διαχωρίζονται σε κράτη. Το μέσο σύγκλισης της παγκόσμιας κοινότητας των ανθρώπων και των κρατών τους είναι ο ΟΗΕ, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών.
Η έννοια του έθνους με τη σύγχρονή της σημασία δημιουργήθηκε και εμφανίστηκε το 18ο αιώνα, λίγες εκατοντάδες χρόνια πριν. Οι άνθρωποι και οι λαοί χρειάστηκαν, επινόησαν και δημιούργησαν μια συνδετική ιδέα μεταξύ των πληθυσμών, για να ενωθούν απέναντι στους μονάρχες της εποχής, εναντίον της φεουδαρχίας, ή και για τη δημιουργία κοινωνικών δομών και κρατών. Καθώς μέχρι τότε οι κοινωνίες και οι λαοί δομούνταν και διαχωρίζονταν βάσει του μονάρχη στον οποίο υπάγονταν. Δημιουργήθηκε η έννοια του έθνους κράτους και οι υπήκοοι του στέμματος έγιναν πολίτες του κράτους. Στη συνέχεια υιοθέτησαν και χρησιμοποίησαν την έννοια του έθνους συνδετικά και πληθυσμοί υπό δυναστεία για να ενωθούν και να εναντιωθούν σ’ αυτήν όπως και για την ίδρυση νέων κρατών, πράγμα που έγινε αργότερα και στα αντιαποικιοκρατικά κινήματα. Τα στοιχεία σύγκλισης και συσσωμάτωσης των πληθυσμών προς σύζευξη για την δημιουργία ενός έθνους ήταν, κατά κύριο λόγο, βάσει της γλώσσας και της θρησκείας. Οποιαδήποτε συνείδηση, του υπηκόου, του πολίτη ή εθνική, όπως και όποια γλώσσα και θρησκεία ή άλλα πολιτισμικά στοιχεία, είναι δημιουργήματα των κοινωνικών δομών του εκάστοτε τόπου, την εκάστοτε εποχή.
Σήμερα ένας λαός είναι προϊόν και αποτέλεσμα μιας κοινωνίας θεσμικά, κοινωνικά οργανωμένης υπό τη μορφή ενός κράτους. Τα κράτη είναι οι σύγχρονες κυρίαρχες καθιερωμένες οργανωμένες κοινωνικές δομές των ανθρώπων. Οι άνθρωποι, ως έλλογα κοινωνικά όντα, δημιουργούν κοινωνικές δομές που μεταβάλλονται ανάλογα με την ανάπτυξή τους, οι οποίες δημιουργούν και διαμορφώνουν και τα κοινωνικά χαρακτηριστικά. Φυσικά είναι όμορφη η διαφορετικότητα των κοινωνικών χαρακτηριστικών, όμως είναι όμορφη και επωφελής για όλους μαζί με τη συνδιαλλαγή και την αρμονική συνύπαρξη και αλληλεπίδραση μεταξύ τους. Διαφορετικότητα υπάρχει μέσα και στην ίδια κοινωνική δομή, όπως και μέσα σε ένα κράτος. Διαφορετικότητα θα υπάρχει όσο υπάρχει ανθρώπινη έκφραση δηλαδή όσο υπάρχουν άνθρωποι άρα εκφράζεται η ανθρώπινη φύση. Πάντα οι κοινωνικές δομές και τα κοινωνικά χαρακτηριστικά θα επηρεάζονται από τη γεωγραφία και την πολυσυλλεκτικότητα της ανθρώπινης φύσης και θα διαφοροποιούνται. Το κράτος είναι κάτι τελείως διαφορετικό από το έθνος, το κράτος είναι μια υπαρκτή κοινωνική δομή ενώ το έθνος μια κατασκευασμένη έννοια. Το έθνος είναι μία ανθρώπινα επινοημένη, κοινωνικά κατασκευασμένη έννοια. Το έθνος είναι μια έννοια που επινόησαν και κατασκεύασαν οι άνθρωποι, μόλις πριν λίγες εκατοντάδες χρόνια, ως αναγκαιότητα της εποχής εκείνης, ως ενωτικό και κοινωνικό μέσο σύγκλισης και για την απελευθέρωση από διαφόρων μορφών δυναστείες, και δεν πρέπει να αποτελεί πλέον τον σημερινό κυρίαρχο διχαστικό παράγοντα της εποχής μας μεταξύ των ανθρώπων του κόσμου. Όταν τα σημερινά κοινωνικά μοντέλα είναι της πολύ πρόσφατης ιστορίας μας, είναι απλά η σημερινή κατάσταση και μορφοποίηση συνεχώς εξελισσόμενων και μεταβαλλόμενων ανθρώπινων κοινωνικών διεργασιών πολλών χιλιάδων χρόνων, πιο συγκεκριμένα, περίπου 300 χιλιάδων χρόνων. Μπροστά στα 300 χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης ιστορίας, μια ανθρώπινη επινόηση και κατασκεύασμα λίγων εκατοντάδων ετών δεν πρέπει να είναι λόγος διχασμού. Οποιαδήποτε ταυτότητα, συνείδηση και όποια πολιτισμικά χαρακτηριστικά είναι ρευστά και προσδιδόμενα, ανθρώπινα και κοινωνικά κατασκευάσματα. Ο άνθρωπος, κάθε ανθρώπινος οργανισμός, έχει μια κοινή βιολογική φύση, η ανθρώπινη φύση και η βιολογία του ανθρώπου είναι το έμφυτο πράγμα σε κάθε ανθρώπινο ον.
Ο άνθρωπος, το ανθρώπινο είδος, ο homo sapiens, η ανθρωπότητα, εμφανίστηκε στον πλανήτη γη πριν περίπου 300 χιλιάδες χρόνια στην Αφρική, από όπου όλη η ανθρωπότητα έλκει την καταγωγή της. Μέχρι πρότινος μόνο μικρές ομάδες ανθρώπων σποραδικά βγήκαν από την Αφρική, όταν πριν περίπου 60 χιλιάδες χρόνια, από τα 300 χιλιάδες χρόνια της ανθρώπινης ιστορίας, μαζικό κύμα ανθρώπων βγήκε από την κοιτίδα της ανθρωπότητας την Αφρική, η μεγάλη έξοδος που διαμόρφωσε την ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι από μια ζωτική ανάγκη ταξίδεψαν διασκορπιζόμενοι στα διάφορα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Ταξίδι και περιπλάνηση που συνεχίστηκε αδιάκοπα για όλους τους ανθρώπινους πληθυσμούς που ήταν νομάδες μέχρι και πριν 12 χιλιάδες χρόνια, με την αγροτική επανάσταση οπότε ξεκίνησαν και οι πρώτες εγκαταστάσεις του ανθρώπου. Από τα 300 χιλιάδες χρόνια, τα τελευταία 60 χιλιάδες οι άνθρωποι βγήκαν από την Αφρική, δηλαδή περίπου το 80% της κοινής ανθρώπινης ιστορίας και της παρουσίας του ανθρώπου στη γη, η ανθρωπότητα ήταν στην Αφρική. Ενώ συνέχιζαν περιπλανώμενοι στον πλανήτη μέχρι πριν 12 χιλιάδες χρόνια που άρχισαν να εγκαθίστανται, ποσοστό που αντιστοιχεί περίπου στο 96% της συνολικής ανθρώπινης ιστορίας. Οποιοδήποτε ανθρώπινο κατασκεύασμα λίγων εκατοντάδων χρόνων φαντάζει αμελητέο μπροστά στα 300 χιλιάδες χρόνια κοινής ανθρώπινης ιστορίας, όταν το 20% αυτής οι άνθρωποι βγήκαν από την γενέτειρά τους την Αφρική και μόλις το 4% αυτής έχουμε τις πρώτες εγκαταστάσεις. Η επιστήμη, η παραδεδεγμένη γνώση του ανθρώπου, με βάση επιστημονικές ανακαλύψεις και ευρήματα, επιστημονικές μελέτες και έρευνες, καταγράφει τις απαρχές και την ιστορία του ανθρώπινου είδους.
Η ιστορία της ανθρωπότητας είναι μια ιστορία συνεχούς μετακίνησης και ανάμειξης, αλλά και συνεχούς αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον, όπως σε κάθε είδος στη φύση. Από τις απαρχές της περιπέτειας του ανθρώπου στην Αφρική, κοιτίδα κάθε ανθρώπινου οργανισμού, οι άνθρωποι δεν σταμάτησαν να μετακινούνται και στη συνέχεια σταδιακά εξαπλώθηκαν σε διάφορα μήκη και πλάτη του πλανήτη, χιλιάδες χρόνια αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον, τις γεωγραφικές και κλιματικές συνθήκες, διαδικασία που πάντα συνεχίζεται. Αλληλεπιδράσεις πληθυσμών σε αλληλεπίδραση με το περιβάλλον. Το περιβάλλον πέρα από τη γεωγραφία και το κλίμα, εμπεριέχει την κάθε αλληλεπίδραση του οργανισμού με τον κόσμο, όπως ακόμα και τη διατροφή. Όλα ξεκίνησαν με βάση το κοινό ανθρώπινο γονιδίωμα και όποιες διαφορές προέκυψαν επιφανειακά και εξωτερικά, είναι προσδιδόμενες από την αλληλεπίδραση με το περιβάλλον. Οι αποχρώσεις του δέρματος και τα διάφορα εξωτερικά μορφολογικά χαρακτηριστικά, είναι γεωγραφικά συσχετισμένα με βάση την αλληλεπίδραση του είδους μας με το περιβάλλον. Στην πραγματικότητα αν εξετάσουμε το πλήρες γονιδίωμα των ανθρώπων όλου του κόσμου, αυτές οι διαφορές είναι προσδιδόμενες, επιφανειακές και αντιπροσωπεύουν ένα πολύ μικρό κλάσμα των διαφορών μεταξύ των ανθρώπων. Σήμερα, η επιστημονική κοινότητα αποδεικνύει ότι η έννοια της φυλής είναι κατασκευασμένη και πως όλοι οι άνθρωποι καταγόμαστε από την Αφρική. Οι επιστήμες του ανθρώπου, όπως η επιστήμη της γενετικής, φανερώνουν την ανυπαρξία της έννοιας της φυλής, η οποία δεν έχει καμία γενετική και επιστημονική βάση. Η έννοια της φυλής επινοήθηκε τον 18ο αιώνα, την περίοδο της αποικιοκρατίας, πολύ πριν από την ανακάλυψη του DNA και είναι υπεύθυνη για μερικά από τα μεγαλύτερα δεινά στην ιστορία της ανθρωπότητας. Από την αρχή η δικαιολόγηση για το διαχωρισμό των ανθρώπων σε φυλές ήταν πάνω σε πολιτισμικές διαφορές και όχι σε βιολογικές. Έγινε έρευνα με τη συμμετοχή περισσότερων από 3.000 ανθρωπολόγων που δημοσιεύθηκε στο American Journal of Physical Anthropology. Στο πλαίσιο της μελέτης, οι ερωτηθέντες ήταν μέλη της Αμερικανικής Ανθρωπολογικής Ένωσης, που είναι το μεγαλύτερο επαγγελματικό σώμα ανθρωπολόγων στον κόσμο. Το ξεκάθαρο συμπέρασμα ήταν ότι οι φυλές δεν είναι πραγματικές και δεν αντανακλούν καμία βιολογική πραγματικότητα. Τα διάφορα επιφανειακά προσδιδόμενα χαρακτηριστικά διαμορφώνονταν εδώ και χιλιάδες χρόνια και ακόμα διαμορφώνονται συνεχώς σε αλληλεπίδραση και με το περιβάλλον, ενώ οι κοινωνικές δομές που μεταβάλλονται συνεχώς στον εκάστοτε χρόνο και τόπο, διαμορφώνουν και προσδίδουν τα πολιτισμικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά. Είναι ο άνθρωπος και οτιδήποτε άλλο είναι προσδιδόμενο, τα εξωτερικά επιφανειακά χαρακτηριστικά από την αλληλεπίδραση με το περιβάλλον, όπως η γεωγραφία και το κλίμα, τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά, όπως η γλώσσα και η θρησκεία, ανθρώπινα και κοινωνικά κατασκευάσματα, προσδιδόμενα από τις όποιες κοινωνικές δομές. Κάθε οργανισμός του είδους μας, homo sapiens, όλα τα ανθρώπινα όντα, έχουμε κοινή γενετική καταγωγή και κληρονομιά, που μοιραζόμαστε όλοι ως άνθρωποι, κοινή βιολογική ταυτότητα, των ανθρώπων που συγκροτούν συλλογικά την ανθρωπότητα και κοινή φύση, την ανθρώπινη φύση, πρώτα και πάνω απ’ όλα είμαστε άνθρωποι.
Οι οργανωμένες κοινωνικές δομές των σύγχρονων κρατών των ανθρώπων, όπως τα εκπαιδευτικά συστήματα, διαμορφώνουν κοινωνικά χαρακτηριστικά. Τα εκπαιδευτικά συστήματα σε αρκετές περιπτώσεις είναι παραπάνω εθνοκεντρικά, όπως και το μάθημα της ιστορίας διαμορφωμένο υπό το πρίσμα του εθνικού παραμορφωτικού φακού. Ολιγωρούν στο να αναδείξουν τη συνείδηση του ανθρώπου, στο να αναδείξουν επίσης πως ο πόλεμος είναι το μεγαλύτερο δεινό για την ανθρωπότητα, αλλά και για κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, εξαχρειώνει κάθε ανθρώπινο ον, ενώ η ειρήνη είναι ύψιστο αγαθό και δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναπτύξει τις ανθρώπινες αρετές του. Η έννοια του έθνους χρησιμοποιείται αρκετές φορές διχαστικά αλλά και διχάζει τους ανθρώπους και τους λαούς, αποπροσανατολίζει από την πραγματικότητα, ή χρησιμοποιείται για τη συντήρηση στρατών ακόμα και για τη διεξαγωγή πολέμων. Η πλειοψηφία των 7,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη δεν εμπλέκεται σήμερα σε κάποια μορφή ακραίας βίας. Τα τελευταία χρόνια η βία και ο πόλεμος συνολικά στον πλανήτη είναι σε χαμηλότερα επίπεδα από ποτέ, πράγμα που αποτελεί μια πρόοδο και δείχνει ότι η ανθρωπότητα μπορεί και χωρίς αυτά. Πριν τον 17Ο αιώνα το πολύ το 15% του πληθυσμού της Ευρώπης γνώριζε γραφή και ανάγνωση, σήμερα, περισσότερο από το 90% του παγκόσμιου πληθυσμού κάτω των 25 ετών γνωρίζει γραφή και ανάγνωση, πράγμα που είναι ελπιδοφόρο για τον κόσμο.
Τα κράτη του κόσμου σήμερα όμως, εξακολουθούν να παραγνωρίζουν τον πραγματικό τους λόγο ύπαρξης, δηλαδή την ευημερία των ανθρώπων, κινούμενα από οικονομικά συμφέροντα, και στο βωμό τους ή σε αυτόν του μάταιου και αδιέξοδου κρατικού ανταγωνισμού και της κυριάρχησης, θυσιάζουν τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Η καταστροφή του πλανήτη, του σπιτιού μας, είναι πράγμα, πραγματικά αυτοκαταστροφικό για την ανθρωπότητα, ενώ η προστασία του επιτακτικό ζήτημα επιβίωσης που αφορά από κοινού τον άνθρωπο.
Το μέσο σύγκλισης της παγκόσμιας κοινότητας των ανθρώπων και των κρατών τους είναι ο ΟΗΕ. Ο ΟΗΕ δημιουργήθηκε μετά τον β’ παγκόσμιο πόλεμο ως μετεξέλιξη της Κοινωνίας των Εθνών, που δημιουργήθηκε μετά τον α’ παγκόσμιο πόλεμο και ήταν πρώτη προσπάθεια για συνεννόηση όλων των κρατών πάνω στα προβλήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα. Ο ΟΗΕ σήμερα δείχνει όλο και περισσότερο αναχρονιστικός και παρωχημένος, φαίνεται όλο και περισσότερο αναποτελεσματικός και ανεπαρκής για τις ανάγκες του σύγχρονου κόσμου, της ανθρωπότητας και του πλανήτη. Οι θεσμοί που λειτουργούν σε παγκόσμιο επίπεδο είναι αναχρονιστικοί. Περισσότερο από κάθε φορά στην ιστορία μας, το είδος μας πρέπει να εργαστεί από κοινού, να έρθει κοντά. Ο πλανήτης και η ανθρωπότητα ως είδος, αντιμετωπίζουμε προκλήσεις που είναι παγκόσμιες και επιτακτικές, όπως ότι έχουμε έναν πλανήτη και πρέπει να εργαστούμε από κοινού, μαζί, για να τον προστατεύσουμε. Αν καταστραφεί ο πλανήτης οτιδήποτε αφορά στον άνθρωπο δεν έχει νόημα και προοπτική. Οι συνθήκες απαιτούν από εμάς να συνεργαστούμε, με συνεργατική λογική και ένα κοινό όραμα. Όταν επιτευχθεί αυτό, δεν θα υπάρχει κανένα όριο σε αυτά που οι άνθρωποι μπορούν να καταφέρουν από κοινού και ενωμένοι.
Τα παγκόσμια προβλήματα χρειάζονται παγκόσμιες απαντήσεις και λύσεις, ο άνθρωπος αντιμετωπίζει κοινά προβλήματα και προκλήσεις, πρέπει να έχει και κοινές λύσεις και απαντήσεις ως ανθρωπότητα. Παγκόσμια συνεργασία του ανθρώπου για τις παγκόσμιες προκλήσεις του ή απλά συνεργασία του ανθρώπου για τις προκλήσεις του είδους του. Η παγκόσμια συνεργασία των ανθρώπων, η συνεργασία του ανθρώπου είναι η απάντηση. Η κοινωνία του ανθρώπου έχοντας παγκόσμια χαρακτηριστικά, να αντιμετωπίζει και να διαχειρίζεται τα παγκόσμιου εύρους θέματά της σε παγκόσμιο επίπεδο ως παγκόσμια κοινότητα. Ο σύγχρονος κόσμος και οι απαιτήσεις του, τα θέματα της ανθρωπότητας και του πλανήτη είναι κοινά και τέτοια που χρειάζονται παγκόσμια πανανθρώπινη οπτική και αντιμετώπιση, πιο συμπαγή και συντεταγμένη, επιτακτικά πιο αποτελεσματική.
Η ανθρωπότητα, η παγκόσμια κοινότητα των ανθρώπων του σήμερα, χρειάζεται ένα νέο όργανο, ένα μέσο σύγκλισης με βάση τις ανάγκες του σύγχρονου κόσμου. Όργανο δομημένο με νέους όρους προσαρμοσμένους στον σύγχρονο κόσμο, παγκόσμιοι θεσμοί και δομές της παγκόσμιας κοινότητας που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της. Μια προοπτική προσαρμοσμένη στις ανάγκες του σύγχρονου κόσμου, που οι σημερινές δομές της παγκόσμιας κοινότητας αδυνατούν να ανταποκριθούν και να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά. Εκσυγχρονισμός και προσαρμογή των παγκόσμιων θεσμών στις νέες συνθήκες και σε παγκόσμιο επίπεδο, θεσμοί που να μπορούν να αποφασίζουν δεσμευτικά και να διαχειρίζονται αποτελεσματικά θέματα για τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Η ανθρωπότητα χρειάζεται ένα νέο πανανθρώπινο όργανο, που να την κάνει πιο συμπαγή και συντεταγμένη, που να διαχειρίζεται και να αντιμετωπίζει τα θέματα της ανθρωπότητας και του πλανήτη, τα παγκόσμια κοινά θέματά του ανθρώπου από κοινού, σε παγκόσμιο επίπεδο και πιο αποτελεσματικά, πράγμα που είναι αδύνατο με τις σημερινές δομές της παγκόσμιας κοινότητας. Ένα όργανο του ανθρώπου και της παγκόσμιας κοινότητας, ένα όργανο των πολιτών του κόσμου.
Οι ανάγκες της ανθρωπότητας είναι τέτοιες που αργά ή γρήγορα θα κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση, πράγμα που μπορούμε να το επισπεύσουμε να γίνει η πρωτοβουλία, χωρίς να χρειαστεί να γίνει πάλι κάποια μεγάλη καταστροφή, όπως για τη δημιουργία της Κοινωνίας των Εθνών και μετά για τη μετεξέλιξη στον ΟΗΕ, που χρειάστηκε να υποστεί η ανθρωπότητα τον πρώτο και τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο αντίστοιχα. Ή πλέον, και με τα σημερινά δεδομένα, μετά από μη αναστρέψιμες επιπτώσεις για τον πλανήτη και τον άνθρωπο, με φαινόμενα όπως η κλιματική αλλαγή να αποτελούν πολύ σημαντική απειλή. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών αποτελεί επίσης εσφαλμένη ονομασία, καθώς πρόκειται για οργανισμό κρατών και όχι εθνικών πληθυσμών. Μετά την Κοινωνία των Εθνών και τώρα μετά τα Ηνωμένα Έθνη χρειαζόμαστε την Ενωμένη Ανθρωπότητα.
Να έχουμε αντίληψη ως είδος, ως ένα σώμα, να αποκτήσουμε συνείδηση ως άνθρωποι, συνείδηση ως ανθρωπότητα. Να αποκτήσουμε παγκόσμια πανανθρώπινη οπτική και συνείδηση, να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα ως ένα σώμα, με κοινά προβλήματα και κοινές προκλήσεις, να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα ως ανθρωπότητα. Συναίσθηση της παγκοσμιότητας του ανθρώπινου είδους. Να αποκτήσουμε τη συνείδηση του ανθρώπου. Εγκαθίδρυση της συνείδησης του ανθρώπου στους ανθρώπους του κόσμου. Είναι το να αποκτήσει ο άνθρωπος συνείδηση του είδους του, συνείδηση του εαυτού του και της ύπαρξής του.
Η φύση είναι ο γεννήτοράς μας, όπως όλων των όντων στον πλανήτη και από τις απαρχές μας πορευόμαστε σε αλληλεπίδραση μαζί της, με το φυσικό μας περιβάλλον, όντας κομμάτι του. Είναι επιτακτικό για την επιβίωση του είδους μας να εναρμονιστούμε μεταξύ μας και με το φυσικό μας περιβάλλον. Με τη συνείδηση του ανθρώπου, να αντιληφθούμε ότι είμαστε ένα είδος που έχει κοινή φύση και προέλευση. Το 80% της ιστορίας μας και της παρουσίας μας στον πλανήτη ήταν στην γενέτειρά μας την Αφρική, το λίκνο όλης της ανθρωπότητας, με μόλις ένα 4% της αφότου βγήκαμε από την Αφρική να αρχίζουμε να κανουμε εγκαταστάσεις, ενώ το 96% περιπλανιόμασταν στον πλανήτη, πράγμα βέβαια που συνεχίζεται αδιάκοπα ως και σήμερα, ταξιδεύοντας, μεταναστεύοντας στη γη. Από την Αφρική διασκορπιστήκαμε στον πλανήτη για να ξανασυναντηθούμε πάλι με την παγκόσμια κοινότητα. Έχουμε κοινό παρελθόν, παρόν και μέλλον και ένα κοινό γνώμονα να επιβιώσουμε αλλά και να ευημερήσουμε σε αρμονία μεταξύ μας και με το φυσικό μας περιβάλλον. Αυτή η γνώση μπορεί να μας απελευθερώσει ώστε να τη χρησιμοποιήσουμε για τον τρόπο που συνδεόμαστε με το περιβάλλον μας και ο ένας με τον άλλο. Το κοινό γονίδιο του ανθρώπου κάνει την ανθρωπότητα μια οικογένεια. Το κοινό γονίδιο της οικογένειας της ανθρωπότητας. Το να καταστρέφουμε το μόνο μας σπίτι, τη Γη, είναι πραγματικά αυτοκαταστροφικό. Η ανθρωπότητα είναι η οικογένειά μας και ο πλανήτης είναι το σπίτι μας. Τα παιδιά του κόσμου είναι υπέρτατη ευθύνη της ανθρωπότητας.
Μία διαρκής εξέλιξη και ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά και ο άνθρωπος ως είδος, η ανθρωπότητα. Η διαφορετικότητα μεταξύ των ανθρώπων και των λαών είναι πανέμορφο πράγμα, δεν μπορεί όμως και δεν πρέπει να αποτελεί διαχωριστικό παράγοντα μεταξύ μας. Να κατανοήσουμε την ομορφιά της διαφορετικότητας που είναι ταυτόχρονα και η μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου, κάθε ανθρώπινου όντος.
Με κοινή βιολογική καταγωγή και κοινή βιολογική ταυτότητα όλων των ανθρώπινων πληθυσμών, κάθε ανθρώπινου όντος, η ανθρώπινη φύση είναι οικουμενική, πανανθρώπινη. Ο άνθρωπος δεν είναι μονοδιάστατο ον, έχει τις αντιφάσεις του. Κάθε άνθρωπος είναι ένας οργανισμός σε εξέλιξη όχι μια κατάσταση, όπως και η ανθρωπότητα ένα είδος, ένα σώμα σε κοινή εξέλιξη. Κάθε άνθρωπος κάνει τον προσωπικό του αγώνα. Χρειάζεται κατανόηση στους άλλους ανθρώπους, όλοι οι άνθρωποι, απλά επειδή είναι άνθρωποι, διαθέτουν την ανθρώπινη φύση και βιώνουν μια κατάσταση ζωής αντίστοιχης. Έχουν όλοι οι άνθρωποι μία φύση, την πανέμορφη κοινή ανθρώπινη φύση, ένα θαύμα της φύσης. Αυτό που είμαστε ουσιαστικά στην πραγματικότητα πρώτα από απ’ οτιδήποτε άλλο, από οποιαδήποτε άλλη ιδιότητα και χαρακτηριστικό, είναι η φύση μας, η βιολογία μας, ότι είμαστε άνθρωποι και αυτό μας ενώνει πιο βαθιά από οτιδήποτε. Μας ενώνει η ίδια μας η φύση η ίδια μας η ουσία. Η ανθρώπινη φύση είναι εκ βαθέων συλλογική. Η φύση μας είναι με τέτοιο τρόπο συνυφασμένη με τη συλλογική της προέκταση που αποπνέει και εκπέμπει ότι ο συλλογικός προσανατολισμός είναι το καλύτερο για τον καθένα ξεχωριστά και ταυτόχρονα για όλους. Η ίδια η ανθρώπινη φύση φωνάζει για την ενότητα στον άνθρωπο.
Η ανθρώπινη φύση και ο πλανήτης φτάνουν στα όριά τους, ο παραλογισμός του κέρδους γίνεται επικίνδυνος και πρέπει να περιορισθεί, να βάλουμε μπροστά την ανθρώπινη λογική, να προτάξουμε τις πανανθρώπινες αξίες. Ο πολιτισμός της ανθρωπότητας είναι κοινός. Μια κοινή ιστορία ενός είδους, ένας πολιτισμός στον κόσμο. Έχουμε ένα κοινό πολιτισμό, τον ανθρώπινο πολιτισμό, η παρακαταθήκη και η προοπτική της ανθρωπότητας, που αφορά όλους τους ανθρώπους ως είδος, με ένα κοινό σπίτι τον πλανήτη Γη. Η φύση μας αλλά και η επιβίωσή μας επιτάσσει το να είμαστε ενωμένοι. Να ρίξουμε τα εμπόδια εντός και μεταξύ των κρατών. Οι άνθρωποι, τα κράτη τους, όποιες κοινωνικές δομές τους, να εργαστούν από κοινού για το κοινό μας παρόν και μέλλον, συνεργατικά για την πρόοδο και την ευημερία της ανθρωπότητας.
Να δημιουργήσουμε ένα ενιαίο μέτωπο της ανθρωπότητας για τους ανθρώπους, για την ανθρωπότητα και για τον πλανήτη. Μια παγκόσμια πανανθρώπινη στάση ως ανθρωπότητα. Ένα σώμα, η κοινότητα του ανθρώπου. Συνοδοιπορική κοινότητα του ανθρώπου. Η ανθρωπότητα και ο πλανήτης το επιζητάνε. Μια σύμπραξη των ανθρώπων, πιο στενή ευρύτερη αποτελεσματική συνεργασία, για τον κοινό επιδιωκόμενο σκοπό, του καλύτερου κοινού παρόντος και μέλλοντος για την ανθρωπότητα στον πλανήτη. Ένα παγκόσμιο πανανθρώπινο σώμα, της Ενωμένης Ανθρωπότητας, για την επιβίωση, την πρόοδο και την ευημερία της ανθρωπότητας και του πλανήτη.
Οι άνθρωποι μπορούμε να αφήσουμε αυτά που μας χωρίζουν και να κρατήσουμε αυτά που μας ενώνουν. Δεν υπάρχει κάτι πιο δυνατό από το μεγαλείο της ανθρώπινης φύσης, το μεγαλείο της ίδιας της ανθρωπότητας…
