Αυτό το ιατρείο φτιάχτηκε για μετανάστες. Αλλά πλέον, όσο αυξάνονται οι ντόπιοι «απόκληροι» του συστήματος Υγείας, τόσο πιο συχνά χτυπούν κι εκείνοι την πόρτα του. Την ίδια στιγμή το δημόσιο νοσοκομείο του Ρεθύμνου υπολειτουργεί.
Σε αυτές τις συνθήκες, ο εθελοντισμός καλείται να καλύψει τις «τρύπες» που αφήνει ανοιχτές η Ελλάδα του Μνημονίου… «Το κάνω για μένα, παίρνω πολλά από αυτό, αλλά ξέρω πως θα έπρεπε το Κράτος να φροντίζει για την υγεία αυτών των …αόρατων ανθρώπων», λέει στην Τηλεόραση από τους Πολίτες η παιδίατρος του Ιατρείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ξέροντας πως ο εθελοντισμός της μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως «άλλοθι» για την περιστολή των δικαιωμάτων υγείας.
Οι μετανάστες πλέον φεύγουν από την Ελλάδα και τη θέση τους στις ουρές του Ιατρείου παίρνουν Έλληνες που έμειναν άνεργοι, που έχασαν την Ασφάλειά τους, που δεν τους καλύπτουν τα Ταμεία και που βρίσκονται πλέον εκτός συστήματος Υγείας. Άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν πια λεφτά να αγοράσουν τα εμβόλια των παιδιών τους και που περιμένουν στην ουρά για την εθελοντική παροχή φαρμάκων από τους υπόλοιπους συμπολίτες τους μέσω του κοινωνικού ιατρείου.
