Έτσι με ήξερα, έτσι με ξέρω, έτσι θέλω να είμαι, στους δρόμους… Του Σπύρου Τσακίρη (μια ζωή φωτορεπόρτερ, για δεκαετίες επικεφαλής του φωτορεπορτάζ στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ)
Μέρες που έφυγαν και που δεν θα ξαναρθούν, το ίδιο και οι νύχτες που τις
συνόδευαν. άλλοτε με γέλια, άλλοτε με λιγότερα γέλια, ίσως και καθόλου.
Σαν το παραμύθι του Αντερσεν με την γοργόνα.
Να πιστεύεις εκεί και εκεί να απογοητεύεσαι.
Ναι έκανα λάθη. Λάθη πολλά. Αν το δω ορθολογιστικά έκανα τόσα λάθη, όσα χρειαζόταν για να χάσω ότι είχα.
Είχα όμως;;;
Ή νόμιζα πως είχα…
Σωρός
τα απέναντι, τις νύχτες κουρνιάζουν στις μασχάλες μου τρέφονται από
ιδρώτα και αγωνία και δεν με αφήνουν να κοιμηθώ.
Να νιώθω απόρημα, χωρίς
αντίσταση, χωρίς προοπτική και ύστερα η αγάπη 4-5 φίλων καλών, που
έμειναν δίπλα και κανί δυο νέων που ήρθαν κοντά τώρα στα δύσκολα, που
δεν έφαγαν το παραμύθι μου, αλλά διάλεξαν πλευρά.
Μέσα σε χρόνο
τμηματικά ελισσόμενο, έχασα σχεδόν τα πάντα.
Όχι όσα είχα, αν είχα, αλλά
και εκείνα που συνάντησα, πάντα με δικιά μου ευθύνη.
Να μην τσιμπάνε σε
καμιά προσευχή, σε κανένα παρακάλι, μόνο να σφίγγουν την φωνή σαν γροθιά
να παραγγέλνουν προτάσεις εντολές και να απομακρύνονται.
Σαν ποτέ να
μην με ήξεραν, σαν ποτέ να μην έγειρα στην ανάσα τους, σαν ποτέ να μην
σκούπισα το δάκρυ τους.
Σαν ποτέ να μην ζήτησα το χαμόγελο τους.
Ας είναι όμως, σήμερα και κάθε σήμερα από εδώ και πέρα θα είναι σαν μνημόσυνο. Να θυμάμαι, να μην ξεχάσω, αλλά να ζήσω ίσως…
Και όπως λέει μια καλή μου φίλη, τα δύσκολα πέρασαν ο Ερμής τον ήπιε…
Ο
ΕΡΜΗΣ , ΑΥΡΙΟ ΣΤΕΚΕΤΑΙ και μετά επιστρέφει ΟΡΘΟΔΡΟΜΟΣ. Που πάει να πεί
σε απλά ελληνικά: Τώρα είναι ανάδρομος και μπιπ ο ΔΙΑΣ μαζί με όλο το
δωδεκάθεο.
Από αύριο σταδιακά γυρίζει για να πάρει τη σωστή του θέση.
ΕΤΣΙ ακριβώς τα είπε η φίλη μου, προσπαθώντας να μου δώσει κουράγιο,
αλλά είπα πριν , να το πως και πάλι: ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΕΛΟΣ !!!
spyrostsakirisphoto.blogspot.gr
