Ενα 16χρονο κορίτσι ως θηλυκός Δον Κιχώτης στη μάχη για την κλιματική αλλαγή (και όχι την καταστροφή του περιβάλλοντος τη μόλυνση της ατμόσφαιρας) , φωνή πολλών ανησηχούντων για το πού πάει αυτός ο κόσμος.
Είναι γνήσιο και αυθόρμητο το κίνημα; Οχι. Όλα όσα έχουν δει τη δημοσιότητα περιγράφουν ένα επικοινωνικό κατασκεύασμα. Παρότι προσπαθούν να μεταμορφώσουν τη νεαρή Σουηδή σε μια διεθνή ηρωίδα, εντούτοις είναι μια επινόηση των λόμπι για την προώθηση του «Greenwashing», μια μορφή «πράσινου» μάρκετινγκ που χρησιμοποιείται απατηλά για την προώθηση της αντίληψης ότι τα προϊόντα ενός οργανισμού και οι πολιτικές του είναι φιλικές προς το περιβάλλον. Πολλές επιχειρήσεις, όπως οι πετρελαϊκές ή εταιρείες που πουλάνε ανεμογεννήτριες, θερμοσυσσωρευτές, άλλες που κατασκευάζουν πυρηνικά εργοστάσια κι άλλα, προσπαθούν να πείσουν τους καταναλωτές ότι είναι περιβαλλοντικά υπεύθυνες, χρησιμοποιώντας το Greenwashing.
Έστω μαριονέτα, διαμορφώνει οικολογική συνείδηση; Ναι. Διαμορφώνει οικολογική συνείδηση που ενοχοποιεί το καλαμάκι και αποενοχοποιεί το σύστημα, τον καπιταλισμό που συστηματικά και με πολλούς τρόπους (τροπος παραγωγής, κέρδος, πόλεμοι κλπ) καταστρέφει το περιβάλλον. Μπροστά στο κέρδος ο καπιταλισμός αδιαφορεί τόσο για τις βραυπρόθεσμες όσο και τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στο περιβάλλον.
Αυτά τα «κούφια» ή θολά κινήματα κινήματα δε ριζοσπαστικοποιούν, δε διαμορφώνουν αντικαπιταλιστική συνείδηση, ούτε καν οικολογική. Αντιθέτως βοηθούν στην ενσωμάτωση στο κυρίαρχο σύστημα και μάλιστα με όρους με όρους ανανέωσης και αποενοχοποίησης. Σήμερα δε η «πράσινη οικονομία» είναι μια διέξοδος στρατηγικής σημασίας προς όφελος του καπιταλισμού.
Ας δούμε πού οδήγησαν οι δικές μας πλατείες και τι γέννησαν.
ΥΓ: Για να μην παρεξηγηθούμε, συμφωνούμε με τον δραστικό περιορισμό των πλαστικών με την ανακύκλωση κλπ, όμως δεν είναι σε αυτά η λύση, δεν είναι ΟΙ συνήθειες μας η αιτία για την καταστροφή του περιβάλλοντος. Αυτή, την αιτία, να την αναζητήσουμε στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, στο κέρδος και εκεί να στοχεύσουμε
