ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ | Κολακεία. Του Θεοδόση Πελεγρίνη
Ο τέως υφυπουργός Παιδείας και τέως Πρύτανης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδόσης Πελεγρίνης αρθρογραφεί αποκλειστικά για το enallaktikos.gr
Πόση δύναμη, αλήθεια, μπορεί να υποκρύπτει η κολακεία. Δεν αρκεί παρά να αγγίξει και τον πιο αδαμάντινο χαρακτήρα, και να τον διαφθείρει.
Υπήρχε, λοιπόν, στον 3ο αιώνα π.Χ., στην πόλη Νώλα, στην Καμπανία, κάποιος Βάνδιος, από γενιά αριστοκρατική και διακεκριμένος για την ανδρεία του, ο οποίος, αφού πολέμησε γενναία στην μάχη των Καννών στο πλευρό των Ρωμαίων εναντίον του Καρχηδόνιου στρατηγού Αννίβα, βρέθηκε, τελικά, ζωντανός μεταξύ των νεκρών με το σώμα του γεμάτο τραύματα από τα βέλη των εχθρών. Τόσο πολύ θαύμασε, όμως, ο Αννίβας την ανδρεία του, ώστε δεν τον άφησε απλώς ελεύθερο, αλλά, επιπλέον, του χάρισε δώρα κάνοντάς τον, έτσι, φίλο του. Ο Βάνδιος, πράγματι, απάντησε με ανάλογη ευγνωμοσύνη στην μεγαλοθυμία και την γενναιοδωρία του Αννίβα. Όταν οι Ρωμαίοι υπό τον Μάρκελλο, τον στρατηγό τους, μπήκαν στην Νώλα να βοηθήσουν τους κατοίκους της, την βρήκαν σε πολιτική αναταραχή. Η βουλή ήταν ανίκανη να επιβληθεί στους πολίτες, οι οποίοι, πρωτοστατούντος του Βάνδιου, ήθελαν να προσχωρήσουν στον Αννίβα.
Ο Μάρκελλος, προκειμένου να πάρει με το μέρος του τον Βάνδιο, κάνοντάς τον να ξεχάσει την ευγνωμοσύνη που ένιωθε για τον ευεργέτη του Αννίβα, μεταχειρίστηκε το όπλο της κολακείας. Όταν μια μέρα τον χαιρέτισε ο Βάνδιος, ο Μάρκελλος, προσποιούμενος ότι δεν τον ήξερε, τον ρώτησε ποιος ήταν. Κι όταν ο Βάνδιος του είπε το όνομά του, ο Μάρκελλος, υποκρινόμενος πόσο ενθουσιάστηκε που τον συναντούσε, του είπε: «ώστε εσύ είσαι ο Βάνδιος, που όλοι μιλούν με θαυμασμό στην Ρώμη, που μόνος από όλους δεν εγκατέλειψες στην μάχη τον αρχηγό μας Αιμίλιο Παύλο, αλλά, απεναντίας, προβάλλοντας το σώμα σου ως ασπίδα, δέχτηκες τα βέλη που προορίζονταν για εκείνον;». Κι όταν ο Βάνδιος, φανερά κολακευμένος, σήκωσε τον χιτώνα να φανούν τα τραύματά του, ο Μάρκελλος συνέχισε: «πώς, όμως, με τέτοιες αποδείξεις υπέρ του αρχηγού μας, και δεν ήρθες μαζί μας;». Κι αφού, επιδαψιλεύοντάς του τέτοιες φιλοφρονήσεις, του έσφιξε το χέρι, του χάρισε ένα πολεμικό άλογο και 500 ασημένιες δραχμές. Κατόπιν τούτων ο Βάνδιος κατέστη ένθερμος σύμμαχος του Μάρκελλου και ο πιο σφοδρός αντίπαλος των υποστηρικτών του Αννίβα στην Νώλα καταδεικνύοντας, έτσι πλέον, την αγνωμοσύνη του προς τον άλλοτε Καρχηδόνιο ευεργέτη του.
Να σκεφτούμε και τούτο: αν, αντί της κολακείας, επέλεγε ο Μάρκελλος να σκοτώσει τον Βάνδιο, τι θα κέρδιζε; Να περιόριζε κατά έναν τους υποστηρικτές του Αννίβα στην Νώλα; Άσε που μπορεί και να το έφερε βάρος στην συνείδησή του που θα είχε αφαιρέσει την ζωή από έναν άνδρα που, πριν από την προκληθείσα πολιτική αναταραχή στην Νώλα, είχε συμπαρασταθεί με απαράμιλλη γενναιότητα στους Ρωμαίους.
