ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ | Τα φιλόδοξα πρόσωπα και τα γεγονότα. Του Θεοδόση Πελεγρίνη

Θεοδόσης Ν. Πελεγρίνης

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Είναι να συντρέξουν και τα γεγονότα, ώστε, αξιοποιώντας τις ικανότητές σου, να διακριθείς στον τομέα δράσης σου. Θα είχε ξεχωρίσει, άραγε, ο Κάλχας στην μαντική τέχνη, αν η δράση του δεν είχε συνδυαστεί με τον Τρωικό Πόλεμο;

Είπε πολλά ο Κάλχας για τον Τρωικό Πόλεμο –ότι η άπνοια που δεν άφηνε τα ελληνικά πλοία να ξεκινήσουν για την Τροία οφειλόταν στο γεγονός ότι ο Αγαμέμνων είχε σκοτώσει το ιερό ελάφι της Άρτεμης και πως, για να ξεπλύνει την αστοχία του, θα έπρεπε να θυσιάσει την κόρη του την Ιφιγένεια χάριν της θεάς· ότι ο πόλεμος θα κρατούσε δέκα χρόνια· ότι ο λοιμός που θέρισε τους Έλληνες στην διάρκεια της εκστρατείας των ενέσκηψε γιατί ο Αγαμέμνων εξύβρισε τον ιερέα του Απόλλωνα Χρύση· ότι η εκπόρθηση της Τροίας θα γινόταν με δόλιο τρόπο, πράγμα που οδήγησε τον Οδυσσέα να εμπνευσθεί το τέχνασμα του Δούρειου Ίππου· ότι μετά την άλωση της Τροίας περίμεναν τους Έλληνες βασιλείς περιπέτειες τόσο στην θάλασσα όσο και στον τόπο τους· και άλλα.

Η φήμη του Κάλχα σκέπασε τις αδυναμίες της τέχνης του της μαντικής. Ποιος μιλάει, αλήθεια, για την άστοχη απόφασή του να μην επιστρέψει με τους Έλληνες βασιλείς γιατί έτσι τάχα –νόμιζε– θα γλύτωνε από τις περιπέτειες που τους είχε προδικάσει;

Προτίμησε να αναχωρήσει από την Τροία μαζί με τον μάντη Αμφίλοχο και κάνα-δυο Έλληνες μαχητές. Το ότι το πλοίο τους θα εξόκειλε από την τρικυμία στην Κολοφώνα, δεν μπόρεσε να το προβλέψει. Και όχι μόνο αυτό. Όταν μετά το ναυάγιο έφτασε στην  Λυκία, προέτρεψε τον βασιλιά της να προχωρήσει στην εκστρατεία που σχεδίαζε διαβεβαιώνοντάς τον ότι η έκβασή της θα ήταν νικηφόρα γι’ αυτόν.

Ο βασιλιάς αγνόησε την πρόβλεψη ενός άλλου, τοπικού, μάντη, του Μόψου, ότι θα έχανε τον πόλεμο. Επιχείρησε την εκστρατεία και ηττήθηκε.  Κατόπιν τούτου, ο Κάλχας, λένε, πέθανε από την λύπη του. 

Έτσι είναι τα φιλόδοξα πρόσωπα που προτεραιότητά τους έχουν να επηρεάσουν την κοινωνία αφήνοντας τα ίχνη τους ανεξίτηλα επάνω της: προσβλέπουν, κατά κανόνα, σε κοσμογονικού χαρακτήρα γεγονότα, όπως οι πόλεμοι ή οι επαναστάσεις, ελπίζοντας ότι εκεί θα καταφέρουν να προβάλουν τις ικανότητές των κρύβοντας, παράλληλα, όπως ο Κάλχας, κάτω από τα επιτεύγματά τους, τις αδυναμίες των.

Πόσοι, αλήθεια, είναι οι πολιτικοί, οι στρατηγοί, οι μεταρρυθμιστές, οι καθοδηγητές που καταξιώθηκαν σε καιρό ομαλότητας;

Και δεν μιλάμε εδώ –να καταστεί σαφές– για τους υπηρέτες της φιλοσοφίας, της επιστήμης και της τέχνης που παλεύουν να δημιουργήσουν τα έργα τους πίσω από τους τοίχους του δωματίου των κλείνοντας τα αφτιά τους στην θορυβούσα έξω κοινωνία.